Morgunblaðið - 30.03.2007, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. MARS 2007 39
MINNINGAR
✝ JóhannesBjörnsson fædd-
ist á Litlu-Borg í
Vesturhópi 5. apríl
1934. Hann lést á
Landspítalanum 24.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Björn Jóhann-
esson frá Vatns-
enda í Vesturhópi,
f. 23.9. 1906, d.
5.11. 1993, og kona
hans Ragnheiður
Jónsdóttir, f. 20.2.
1907, d. 13.10. 1994.
Systkini Jóhannesar voru Sig-
urbjörg, f. 17.6. 1930, d. 3.4. 1981
og Sigurjón Úlfar, f. 7.3. 1938.
Jóhannes lifði bernskuár sín að
mestu á Hvammstanga, en 1943
flutti fjölskyldan til Skagastrand-
ar og voru Björn og Ragnheiður
búsett þar til ársins 1968 er þau
fluttu til Reykjavíkur. Jóhannes
fór snemma að vinna fyrir sér og
stundaði beitningar framan af og
þá vinnu sem til féll hverju sinni.
Vann hann við raflínulögn um
skeið en fór síðan til sjós og
stundaði sjó-
mennsku um langt
árabil á vertíð-
arbátum. Hann var
lengi á síldveiðum á
aflaskipinu Halldóri
Jónssyni og var þá
á tímabili gjald-
hæstur útsvars-
greiðenda á Skaga-
strönd.
Að því kom að
Jóhannes fór í land
og starfaði hann
eftir það við línu-
lagnir og línu-
viðgerðir hjá Rafmagnsveitum
ríkisins og seinna Landsvirkjun.
Á vegum Rarik og Landsvirkj-
unar starfaði hann víða um land
þar til hann fór á eftirlaun fyrir
nokkrum árum. Jóhannes settist
að í Reykjavík fljótlega eftir að
foreldrar hans fluttu frá Skaga-
strönd og átti heimili sitt þar
lengstum í Stóragerði 26.
Útför Jóhannesar verður gerð
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við þig, elsku Jói frændi.
Jói frændi kvaddi okkur svo
snöggt, sem engan óraði fyrir.
Hann greindist með krabbamein í
fyrra, blett í lunga og fór í með-
ferð. Við vonuðum það besta en
það gat brugðið til beggja vona.
Jói frændi var ekki maður há-
vaða eða margra orða. Því fór
greiningin mjög hljótt og fáir vissu
af henni sem var svolítið lýsandi
fyrir Jóa. Hann tókst á við sjúk-
dóminn af æðruleysi og fæstir
vissu hvaða baráttu hann háði. En
lífið fer ekki alltaf eins og við vilj-
um að það fari og á föstudag frétt-
um við að hann hefði verið fluttur á
spítala mjög veikur og segir sagan
að þótt hann væri veikur þá
spyrnti hann við fótum er átti að
flytja hann á spítalann, kannski vit-
að í hvað stefndi. Við ætluðum að
kíkja inn hjá Jóa eftir helgina,
leyfa honum að hvíla sig þangað til,
en það liðu ekki nema fjórir tímar
þangað til hringt var í okkur og til-
kynnt að þetta gæti brugðið til
beggja vona. Jói frændi kvaddi um
kl. 2 aðfaranótt laugardagsins 24.
mars.
Margs er að minnast. Meðal okk-
ar barnanna hefur Jói, föðurbróðir
okkar, alltaf gengið undir nafninu
Jói frændi. Jói kom reglulega í
heimsókn þegar fjölskyldan hittist,
á jólum og þegar einhverjar uppá-
komur voru. Hin síðari ár kom
hann þó oftar í rólegheitum að
hitta pabba og mömmu þar sem
hópurinn hafði stækkað með börn-
um og mökum og Jói var yfirleitt
meira fyrir rólegheitin og fámenn-
ið.
Þannig var Jói yfirleitt einn með
sjálfum sér en duglegur að skella
sér í sund eða labba niður að höfn
þar sem við hittum hann alloft.
Þegar við vorum lítil var Jói frændi
alltaf á ferð og flugi um allt land
fyrir RARIK og Landsvirkjun.
Þannig var líf Jóa frænda. Núna
síðustu ár var Jói hættur að vinna
vegna aldurs og hefði orðið 73 ára
hinn 5. apríl næstkomandi.
Elsku Jói frændi, við kveðjum
þig með þessum sálmi
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Bróðurbörnin, Hólsvegi 10.
Látinn er Jóhannes Björnsson,
fyrrverandi línumaður á flutnings-
sviði Landsvirkjunar og áður hjá
Rafmagnsveitum ríkisins.
Jóhannes hóf starfsferil sinn hjá
Rafmagnsveitum ríkisins aðeins
tvítugur að aldri árið 1954 og starf-
aði þar óslitið til ársins 1986 er
hann hóf störf hjá flutningssviði
Landsvirkjunar. Þar vann hann til
ársloka árið 2001 er hann að eigin
ósk kaus að ljúka starfsævinni.
Við félagar hans, sem nú störf-
um undir merkjum Landsnets en
áður hjá Landsvirkjun og Rarik,
viljum minnast góðs félaga.
Sem línumaður vann Jóhannes
einkum að viðhaldsverkum og við-
gerðum á háspennulínum en kom
einnig að stórverkefnum við ný-
byggingar eins og t.d. byggingu
Búrfellslínu 3.
Jóhannes var einstaklega dag-
farsprúður maður og flíkaði ekki
tilfinningum sínum né setti hann á
langar ræður. Hann var dulur en
þó fjarri því að vera skaplaus.
Hann sagði skoðanir sínar umbúða-
laust og af festu ef eftir var spurt
og á þurfti að halda og þó einkum
þegar honum mislíkaði. Hann var
maður orða sinna og heiðarlegur
gagnvart vinnuveitendum sínum og
samstarfsmönnum og gekk ávallt
sjálfur á undan með góðu fordæmi.
Hann var skipulagður í vinnu þótt
hvergi hafi hann lært skipulags-
fræðin en það var honum þó allt í
blóð borið. Hann var ávallt fyrstur
til verka og ósérhlífinn og gaf mest
af sér þegar mest lá við.
Jóhannes gat verið hrókur alls
fagnaðar þegar við átti og tók þátt
í félagslífi starfsmanna, m.a. í
skipulögðum utanlandsferðum á
vegum starfsmannafélagsins.
Við fyrrverandi samstarfsmenn
Jóhannesar Björnssonar sem nú
störfum undir merkjum Landsnets
kveðjum fyrrverandi samstarfs-
mann með virðingu og þökk.
Þórður Guðmundsson.
Í huga mínum er alltaf eitthvað
hreint og drengilegt bundið við
persónu Jóa móðurbróður míns.
Já, eitthvað sem ól af sér innilega
væntumþykju og hlýju tengdist
snemma þessum frænda mínum
sem lét alltaf lítið fyrir sér fara og
gekk hljóðlátur sinn veg.
Kannski hafði þetta eitthvað með
það að gera hversu innilega mikill
systkinakærleikur var ætíð milli
hans og mömmu. Ég tók svo eftir
því að það kom alltaf sérstakur
hljómur í rödd mömmu þegar hún
talaði um Jóa.
Og þegar Jói var til sjós og kom
heim til að vera hjá okkur í Grund
um jólin var það reglulegt tilhlökk-
unarefni. Eiginlega besta jólagjöfin
fyrir okkur og ekki síst mömmu.
Og ég held bara að þessi jól sem
Jói var hjá okkur í Grund hafi ver-
ið með bestu jólum sem maður hef-
ur lifað og þess vegna lifa þau svo
vel í minningunni – þessi Jóajól
okkar.
Menn eru ólíkir svo ekki sé
meira sagt. Sumir böðlast áfram í
gegnum lífið með bægslagangi og
látum og halda víst að þeir séu
nafli alheimsins. Svo eru aðrir sem
eru fæddir prúðmenni með inn-
gróna háttvísi og tillitssemi gagn-
vart öðrum í hvívetna. Jói frændi
var maður af því tagi og ég held að
öllum hafi þótt reglulega vænt um
hann sem kynntust honum og
mannkostum hans.
Jói fór snemma að vinna og
reyndist góður verkmaður alla tíð,
trúr og samviskusamur í starfi.
Það var sama hvort hann var uppi
á heiðum og öræfum landsins í raf-
línulögnum eða steig ölduna úti á
miðunum í kringum landið, alls
staðar gat hann sér gott orð sem
víkingsduglegur maður, traustur
félagi og góður drengur.
Já, þannig var Jói frændi og mér
finnst gott að muna hann og hugsa
til hans eins og hann var því það
mun alltaf gera mér gott.
Oft mun glíman hafa verið hon-
um harðsótt til sjós og lands en
ströngust mun sú glíma þó hafa
verið sem hann háði við Bakkus. Sá
andstæðingur hefur mörgum góð-
um manni á kné komið og víst tap-
aði Jói mörgum lotum í glímunni
við þann meinbölvaða fjanda, eink-
um framan af. En því verður held-
ur ekki á móti mælt að svo fór að
lokum að hann stóð uppi sem full-
kominn sigurvegari í þeirri glímu.
Þá mun mörgum virkilega hafa
þótt bjartara um alla vegi hans
vegna og þó einkum aldurhnignum
foreldrum sem glöddust innilega
yfir þeim mikla manndómssigri
sem í höfn var og sáu sólskin þar
sem skuggsýnt hafði áður verið
fyrir augum þeirra.
Jói var foreldrum sínum mikill
stuðningur og lyftistöng síðustu ár
þeirra og mér er það minnistætt
hvað þau töluðu alltaf um það með
mikilli tilhlökkun, að Jói kæmi um
helgina, en það var orðinn fastur
gleðipunktur í tilveru þeirra, að
hann kæmi í heimsókn eftir vinnu
á föstudegi og aftur á sunnudegi ef
hann var ekki að vinna úti á landi.
Það lá vel á afa og ömmu við
þær aðstæður og sjaldan sá ég þau
hýrari í bragði og hressari en ein-
mitt þegar Jói kom í slíkar heim-
sóknir.
Og nú er komið að síðustu kveðj-
unni. Ég kveð Jóa frænda minn
með þökk fyrir sérhverja samveru-
stund okkar því öll samskipti við
hann voru til að auka virðingu
manns fyrir honum og því mann-
gildi sem í honum bjó. Gott er að
eiga sem mest samleið með slíkum
mönnum sem Jóhannesi Björnssyni
frá Bergstöðum á Skagaströnd.
Blessuð veri minning hans um
ókomna tíð.
Rúnar Kristjánsson.
Jóhannes Björnsson
✝ Ingibjörg Jó-hanna Ingi-
mundardóttir,
fæddist í Efri-Ey 25.
mars 1922. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu
Klausturhólum,
Kirkjubæj-
arklaustri, 23. mars
2007.
Foreldrar hennar
voru Ingimundur
Ingimundarson,
fæddur 16. júlí
1886, látinn 9. des-
ember 1943. Móðir hennar var
Halldóra Bergsdóttir, fædd 22.
mars 1893, dáin 23. nóvember
1973. Systkini hennar eru Berg-
ur, Sigríður, Ingimundur, Hall-
dór, Vigfús, Ólafur Þórður, Vig-
dís Valgerður, látin, og hálfsystur
Margrét og Vilborg, báðar látnar.
Ingibjörg giftist 15. júlí 1944
Jóni Árnasyni, fæddum 1. nóv-
ember 1908, látnum 25. desember
1992. Foreldrar Jóns voru Árni
Jónsson, fæddur 7. september
1875, látinn 21. febrúar 1946, og
Sunnefa Ormsdóttir, fædd 23.
apríl 1884, látin 30. september
1976. Þau bjuggu allan sinn bú-
skap í Meðallandi, fyrst í Efri-Ey
1 frá 1942–1953, þá fluttust þau
að Efri-Ey 2. Þau eignuðust sjö
börn sem eru: 1) Ingveldur Halla
Jónsdóttir, fædd 19.9. 1943, gift
Magnúsi Emilssyni. Sonur þeirra
er Jón Emil í sambúð með Berg-
lindi Jónu Þráinsdóttur, börn
þeirra eru Halla Berglind og
Hulda Bryndís.
2) Sunnefa Jónsdóttir, fædd
10.12. 1944, gift Ólafi Einarssyni.
Dóttir þeirra er Gréta Björg, gift
Þorsteini Þorsteinssyni, sonur
þeirra er Styrmir Óli, fyrir á Þor-
steinn soninn Haf-
stein
3) Sveinn Grétar,
fæddur 13.3. 1948,
dáinn 31.1. 1966.
4) Árni Hilmar,
fæddur 26.7. 1950,
kvæntur Guðlaugu
B. Olsen. Börn
þeirra eru Guðrún
Erla, gift Alberti El-
íssyni, börn þeirra
eru Brynjar Dagur
og Elvar Árni. Inga
Dís í sambúð með
Hólmgeiri Þor-
steinssyni, börn þeirra eru Krist-
íana, Bárður og Konráð. Jón
Björn, dóttir hans er Guðrún Em-
ilía.
5) Svavar, fæddur 9.12. 1952,
kvæntur Fjólu Þorvaldsdóttur.
Börn þeirra eru Hrafn, Ingi og
Sunneva.
6) Sveinbjörg Eygló, fædd 18.5.
1961, gift Jón Ingvari Pálssyni.
Synir hennar eru Gísli og Halldór
Ingi. Gísli er í sambúð með Olgu
Stefánsdóttur, barn þeirra er
Stefán Sævar, Olga á dótturina
Sóleyju Diljá. Jón Ingvar á synina
Arnar Inga, Pál Guðfinn og Jón
Ingvar. Arnar Ingi er í sambúð
með Margréti Möndu Jónsdóttur,
þau eiga soninn Hugin.
7) Ómar, fæddur 12.2. 1964,
kvæntur Fanneyju Jóhanns-
dóttur. Dóttir þeirra er Katla
Björg, Fanney á soninn Fannar
Þór.
Ingibjörg bjó alla sína ævi í
Skaftafellssýslu. Hún var fædd og
uppalin í Meðallandinu og bjó þar
þangað til hún fluttist að Klaust-
urhólum 1995.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Langholtskirkju í Meðallandi 30.
mars kl. 14.
Elsku mamma.
Við systurnar hittumst til að
kaupa handa þér afmælisgjöfina
frá okkur systkinunum sem við
ætluðum að færa þér sunnudaginn
25. mars en þá hefðir þú orðið 85
ára. Við rétt náðum að kaupa gjöf-
ina en náðum ekki að koma með
hana til þín. Það var ekki vafi hvað
þú ættir að fá í afmælisgjöf það
voru föt, þú elskaðir að vera vel
klædd og hafa hárið í lagi. Okkur
datt ekki í hug að kveðjustundin
værir komin þótt þú værir búin að
vera lasin, þá vorum við vissar um
að við gætum hitt þig á afmæl-
isdaginn. Það er svo margs að
minnast. Við minnumst þín með
hlýju og söknuði. Þú varst kjarna-
kona, fórst þínar eigin leiðir, hafðir
þínar skoðanir og varst fylgin þér.
Alla tíð hugsaðir þú um heilsuna. Í
þínum huga var hollur matur og
hreyfing grunnurinn að góðu lífi.
Það voru ófáir kílómetrarnir sem
þú hefur gengið um á Kirkjubæj-
arklaustri eftir að þú fluttist þang-
að og það gerðirðu til að halda þér
í formi og hreinsa hugann eins og
þú sagðir sjálf.
Ég, yngsta dóttir þín, varð þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að geta farið
með þér í þína einu utanlandsferð
sem þú fórst, það var til Kaup-
mannahafnar. Þegar eitt af barna-
börnunum þínum fór í nám til Dan-
merkur sagðir þú mjög ákveðin að
þangað ætlaðir þú að komast til að
heimsækja hann og við það
stóðstu. Þetta var mjög skemmti-
leg og eftirminnileg ferð. Þótt þú
værir farin að veikjast þá varstu
aldrei hressari og gekkst okkur öll
af þér. Þú svo innilega straujaðir
Strikið og fleiri stræti í þeirri borg.
Við vitum að núna ertu sátt við
lífið og komin til eiginmanns og
sonar er þú misstir ungan. Þú
sagðir alltaf að það að missa barnið
sitt væri ekki hægt að komast yfir.
Núna ertu kominn til þeirra beggja
er þú misstir og saknaðir og við
vitum að þið munið öll taka á móti
okkur þegar við komum.
Elsku mamma, við þökkum þér
fyrir allan þann tíma sem þú hefur
gefið okkur, börnum og barnabörn-
um okkar.
Þínar dætur,
Halla, Sunnefa og Eygló.
Elsku amma nú er komið að
kveðjustund.
Minningarnar eru margar og
ljúfar og viljum við þakka fyrir all-
ar þær stundir sem áttum við með
þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Minning þín lifir í hjörtum okkar
um ókomna tíð.
Kveðja frá barnabörnum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Í dag kveðjum við Ingibjörgu
Ingimundardóttur frá Efri-Ey í
Meðallandi.
Björg frænka, eins og ég kallaði
hana alltaf, unni sveitinni sinni og
fólkinu sem þar bjó og var sér-
staklega gestrisin kona. Í nokkur
sumur var ég hjá henni og hjálpaði
til við þau störf er til féllu í sveit-
inni. Þetta var lærdómsríkur og
skemmtilegur tími og kynntist ég
vel þessi sumur henni frænku
minni og hennar fjölskyldu. Mynd-
aðist góð vinátta á milli okkar og
fylgdist hún vel með frændfólki
sínu. Ég þakka fyrir allar góðu
samverustundirnar í gegnum árin.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Ingimundardóttur frá Efri-Ey.
Guðný Dóra Ingimundardóttir
og fjölskylda.
Ingibjörg J.
Ingimundardóttir
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is