Morgunblaðið - 04.04.2007, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 2007 23
SUÐURNES
LANDIÐ
Eftir Atla Vigfússon
Aðaldalur | „Ég veit ekki hvort ég
verð handverkskona en ég er búin
að spinna þráð sem ég ætla að
prjóna eitthvað úr. Það er mjög
gaman í ullarvinnunni og líka að sjá
kindurnar svona nýrúnar.“ Þetta
sagði Rut Benediktsdóttir frá
Hólmavaði í Aðaldal sem var þátt-
takandi í spunaverkefni á vegum
Ullarselsins á Hvanneyri nú í vik-
unni, en krökkunum fannst mjög
áhugavert að sjá og taka þátt í því
sem var að gerast.
Fjórir grunnskólar í Suður-Þing-
eyjarsýslu tóku þátt í verkefninu að
þessu sinni, en það voru þau Guð-
mundur Hallgrímsson, Ástríður Sig-
urðardóttir og Kristín Gunnarsdótt-
ir sem komu frá Ullarselinu til þess
að leiðbeina börnunum. Kynningin
byrjaði alltaf á því að Guðmundur
rúði eina kind fyrir hvern hóp og
sýndi þeim aðferðina auk þess sem
hann tók lagð fyrir hvert barn og
talaði m.a. um skiptingu ullarinnar í
tog og þel. Til að einfalda það sagði
hann að togið væri regnkápan en
þelið peysan og þess vegna hafi tog-
ið verið notað í utanyfirföt en þelið í
nærföt þegar öll föt voru úr ull.
Bæta við kennslu í rúningi
Nemendur fóru síðan til þeirra
Ástríðar og Kristínar sem hjálpuðu
þeim að kemba, spinna þráð og
tvinna, en þær voru bæði með ull-
arkamba og tvo góða rokka sem
mörgum fannst gaman að stíga.
Verkefni þetta hefur verið vinsælt
og í sumum skólum hafa allir aldurs-
hópar fengið að taka þátt í því að
vinna ullina. Nokkrar konur starfa á
vegum Ullarselsins og er tóvinna
m.a. valfag í Landbúnaðarháskólan-
um á Hvanneyri. Töluvert er ferðast
um landið og segir Guðmundur að
það sé mjög spennandi að fást við
þetta auk þess sem hann hafi mikinn
áhuga á að kenna elstu nemendum
grunnskólanna í sveitunum að rýja.
Í haust verður hann með námskeið
fyrir 10. bekkinga í Þingeyjarsveit
og nágrenni, ef næg þátttaka næst,
enda mikil þörf fyrir nýtt rúnings-
fólk á svæðinu.
„Ég ætla að verða bóndi og þá er
gaman að þekkja ullarvinnuna. Nú
er ég komin með plastpoka með ull
sem ég ætla með heim til þess að
gera eitthvað úr. Þetta er svo spenn-
andi,“ sagði Rut brosandi þegar hún
leit upp frá rokknum, en byrjaði svo
aftur því nóg var að gera.
Ætla að prjóna eitt-
hvað úr þræðinum
Morgunblaðið/Atli Vigfússon
Spunninn þráður Rut Benediktsdóttir við rokkinn þar sem hún nýtur að-
stoðar Ástríðar Sigurðardóttur frá Ullarselinu á Hvanneyri.
Í HNOTSKURN
»Spunaverkefni með skóla-börnum byrjaði fyrst fyrir
fimm árum og hefur áhugi
aukist jafnt og þétt.
»Hvítt fé er eftirsóttast tilullarvinnslu og þjóðsagan
segir að mislitu kindurnar
komi upphaflega frá huldu-
hrút sem var svartbíldóttur.
Eftir Svanhildi Eiríksdóttur
Reykjanesbær | „Ég er svo heppin að eiga
pabba sem kann að spila á gítar,“ „og ég er svo
heppinn að eiga dóttur sem nennir að syngja
með mér“. Þetta segja feðginin Jana María
Guðmundsdóttir og Guðmundur Hreinsson í
viðtali við Morgunblaðið en þau hittast reglu-
lega og halda tónleika. Samstarfið byrjaði
heima í stofu en hefur þróast í þessa átt, að-
allega vegna þess að Jana María hefur mennt-
að sig í söng.
Þeir sem þekkja til Jönu Maríu og Guð-
mundar vita að þeim leiðist ekki heima í stofu.
Þó að Jana María sé löngu flutt að heiman og
út í heim hættir söngurinn heima í stofu lík-
lega seint. Þau eru líka sammála um að þau
vilja að hið heimilislega andrúmsloft úr stof-
unni einkenni tónleika þeirra. Þar finnst Guð-
mundi líka best að spila á gítarinn og semja,
helst snemma á sunnudagsmorgnum og þar
hófst sjálfsnámið. Jana María var ekki há í
lofti þegar hún fór að syngja með og hún hefur
verið syngjandi allt sitt líf, að sögn Guð-
mundar.
Stalst í prjónana
Guðmundur byrjaði sinn tónlistarferil á
blómaskeiði Bítlanna. „Óbladí“ (Obla di obla
da) var sett á fóninn í bílskúrnum og ungu
strákarnir dóu ekki ráðalausir með hljóðfærin.
„Við bjuggum til trommusett og skárum út gít-
ara og settum víra í. Ég var á trommunum og
kjuðarnir mínir voru prjónarnir hennar
mömmu. Mamma var nú ekkert ánægð með
þetta vegna þess að það kvarnaðist upp úr
prjónunum, en ég hélt áfram að stelast í þá,“
sagði Guðmundur í samtali við blaðamann.
Þegar Guðmundur var í Gagnfræðaskóla
Keflavíkur stofnaði hann ásamt skólafélögum
sínum hljómsveitina Kleópötru sem gerðist
svo fræg að spila bæði í Top of the Rock og
Offiséraklúbbnum á Keflavíkurflugvelli.
„Þetta var dýrmæt reynsla. Við vorum að spila
með hljómsveitum eins og Júdas, Brimkló og
Hafrót. Þeir í Offiséraklúbbnum uppgötvuðu
hins vegar fljótt hversu ungir við vorum og þá
fengum við ekki oftar að spila þar,“ sagði Guð-
mundur og bætti við að hljómsveitin hefði ekki
verið langlíf. „Upp frá þessu byrjaði ég hins
vegar að gutla með gítarinn og semja lög. Jana
María ólst upp við þetta spil og sönginn í mér
og ég hef um langt árabil skemmt í einka-
samkvæmum. Seinna kom Jana María með
mér í það.“
Kom föður sínum á óvart
Jana María lauk burtfararprófi í söng frá
Söngskólanum í Reykjavík í fyrravor eftir 8
ára nám, þá 25 ára. „Ég hef alla tíð hlustað
mikið á tónlist og verið menningarlega sinnuð.
Þegar ég var 16 ára og á síðasta ári í gaggó
vissi ég að mig langaði til að læra eitthvað sér-
stakt. Svo las ég viðtal við Emilíönu Torrini
sem var við nám í Söngskólanum og þá vissi ég
að mig langaði að læra söng og í þessum
skóla,“ sagði Jana María. Hún hóf námi í ung-
lingadeild sem þá var á fyrsta starfsári sínu.
Jana María kom föður sínum skemmtilega á
óvart á burtfararprófstónleikunum sem haldn-
ir voru í Hafnarborg í Hafnarfirði. „Mér finnst
lögin hans pabba frábær og ég vil endilega
koma honum á framfæri. Ég fékk hann til að
klára þrjú lög sem mig langaði til að syngja en
sagði honum ekki rétt frá um tilefnið. Svo þeg-
ar hann koma á tónleikana og leit í efnisskrána
sá hann nafnið sitt á meðal hinna tónskáld-
anna.“ Guðmundur viðurkennir að honum hafi
brugðið en var að sjálfsögðu djúpt snortinn.
Hann viðurkennir að núna seinni árin sé það
Jana María sem dragi vagninn. „Ég lít á þetta
sem tækifæri fyrir mig. Ég er hrifnari af djassi
og dægurlagasöng en ég sem ekki sjálf. Ég nýt
því góðs af lögunum hans pabba,“ sagði Jana
María. Guðmundur semur einnig flesta text-
ana sjálfur, semur textann oftast með eða
strax á eftir laginu, en ef ekki hefur Ómar
Ólafsson Breiðbandsmeðlimur samið fyrir
hann texta.
Stemningin flutt heiman úr stofu
Tónleikar feðginanna hafa oftast verið fyrir
jólin og ná árlegir jólatónleikar þeirra aftur til
ársins 2001. Þá létu þau undan þrýstingi þeirra
sem höfðu heyrt í þeim í einkasamkvæmum.
„Á fyrstu tónleikunum voru 16 manns, enda
voru þeir ekkert auglýstir. Síðan hefur gesta-
fjöldinn vaxið jafnt og þétt og í fyrra færðum
við okkur úr Frumleikhúsinu í Listasafnið í
Duus,“ sagði Guðmundur. Síðustu tónleikar
þeirra voru á árlegu menningarkvöldi helguðu
Erlingi Jónssyni, listamanni í Bíósal Duus-
húsa, í marslok síðastliðnum. Þau sögðust
bæði hafa verið mjög hrifin af þeim sal og
fannst gott að syngja þar og spila. „Það er svo
góður andi í húsinu og það skiptir okkur miklu
máli því við viljum hafa tónleikana okkar af-
slappaða og heimilislega,“ sagði Jana María og
nefnir sem dæmi að þegar þau héldu síðustu
jólatónleika hafi þau tekið með sér skammel og
lampa að heiman.
Á næstu Ljósanótt stendur Guðmundur á
fimmtugu og ljóst að þau feðgin eru mikið að
spá í hvort hægt verði að gera eitthvað
skemmtilegt þá. „Við viljum hins vegar ekkert
fastsetja neitt eða ákveða, sérstaklega í ljósi
þess að Jana María er í leiklistarnámi í Royal
Schotish Academy of Music and Drama í Glas-
gow og þarf fyrst og fremst að sinna því,“
sagði Guðmundur.
Glampann í augum Jönu Maríu mætti hins
vegar skilja sem svo að löngun hennar til að
gera eitthvað skemmtilegt með föður sínum í
haust sé mjög sterk.
„Nú er það hún sem dregur vagninn“
Morgunblaðið/Svanhildur Eiríksdóttir
Leiðist ekki saman Feðginin Guðmundur Hreinsson og Jana María hófu sitt samstarf heima í
stofu en fluttu svo stofustemmninguna út úr húsi og halda reglulega tónleika í Reykjanesbæ.
Feðginin Jana María og
Guðmundur njóta þess
að skemmta saman
Eftir Gunnar Kristjánsson
Grundarfjörður | Í dymbilvikunni
verður Hótel Framnes formlega
opnað eftir gagngerar end-
urbætur. Hjónin Shelagh Smith og
Gísli Ólafsson sem keyptu Hótel
Framnes sl. haust hafa notað vet-
urinn vel til breytinga á húsnæði
hótelsins sem urðu þónokkuð um-
fangsmeiri en upphaflega var ætl-
að.
Að sögn þeirra hjóna var upp-
haflega hugmyndin sú að breyta
inngangi hótelsins og auka örlítið
við gistirýmið en eftir að byrjað
var á þeim breytingum fæddust
hugmyndir um að færa eldhús og
matsal af annarri hæð niður á
jarðhæðina og bæta við enn fleiri
herbergjum. „Þetta er allt svona á
síðustu metrunum núna,“ segir
Gísli, „en við opnum með stæl á
skírdag og bjóðum þá Grundfirð-
ingum og öðrum upp á hlaðborð
sem Bjartmar Pálmason, kokkur á
Hótel Holti, mun annast. Eftir
þessar breytingar allar, sem hafa
tekist vel að okkar mati, en við
höfum fjölgað herbergjum um átta
þannig að þau eru orðinn 29 frá
eins manns upp í þriggja manna,
erum við með gistirými fyrir 58
manns“, segir Gísli. „Um leið og
við bættum þessum herbergjum
við tókum við jafnframt eldri her-
bergin í gegn þannig að það ætti
ekki að væsa um gesti okkar. Við
munum svo nota vormánuðina til
að taka hótelið í gegn að ut-
anverðu,“ bætir Shelagh við að
lokum. Þau hjónin segjast horfa
björtum augum fram á komandi
sumar þar sem hótelrýmið er þeg-
ar orðið vel bókað fyrir sumarið.
Morgunblaðið/Gunnar Kristjánsson
Endurbætur Shelagh Smith á nýja
barnum á neðri hæð hótelsins.
Hótel
Framnes
opnað á ný
Borgarnes | Sýning á skjölum,
myndum og munum sem tengjast
sögu verslunar í Borgarnesi stend-
ur yfir í Safnahúsi Borgarfjarðar.
Einnig er sýnt myndband frá hátíð-
arhöldunum á 125 ára verslunar-
afmælinu, árið 1992.
Sýningin var sett upp í tilefni af
140 ára verslunarafmæli Borg-
arness og stendur til aprílloka.
Sýning um
sögu verslunar
Borgarfjörður | Félag aldraðra í
Borgarfjarðardölum hefur opið hús
í Félagsheimilinu Brún dagana 5.,
6. og 7. apríl, kl. 14. alla dagana.
Sýndar verða gamlir munir og
ljósmyndir, sungið og leikið. Á
fimmtudag verða sagðar sögur og
farið með ljóð. Á föstudag, „afi,
amma og börnin“ og spurninga-
leikur á laugardag.
„Afi, amma og
börnin“ í Brún