Morgunblaðið - 04.04.2007, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 2007 37
MINNINGAR
✝ Sigríður Ragn-hildur Vals-
dóttir fæddist á
Akranesi 23. des-
ember 1959. Hún
lést á Landsspít-
alanum við Hring-
braut 28. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Valur
Helgi Jóhannsson,
f. 24.6. 1936, d.
15.8. 1990 og Björg
Julie Hoe Her-
mannsdóttir, f.
28.8. 1935. Systur
Sigríðar eru Sigríður, f. 18.5.
1957, d. 16.11. 1958 og Ingibjörg,
f. 30.3. 1962. Árið 1975 hóf Sig-
ríður búskap með Helga Péturs-
syni, f. 13.7. 1957, en hinn 13.
janúar 2001 giftu þau sig. Dætur
þeirra eru: a) Björg Hoe, f. 7.10.
1980, sambýlismaður Jóhann
Birgir Jóhannsson, börn þeirra
eru Helgi Snær og
óskírð dóttir. b)
Anna Maren, f.
7.6.1989. Dóttir
Helga er Berglind,
f. 9.12. 1973, sam-
býlismaður Pétur
Ottesen, börn henn-
ar eru Eyþór Atli
og Hrafnhildur Ar-
ín.
Sigríður ólst upp
á Akranesi og gekk
þar í skóla. Eftir
nám starfaði hún
hjá Landsbanka Ís-
lands en árið 1987 byrjaði hún
hjá Almennu málflutningsstof-
unni og starfaði hún þar til
dauðadags. Árið 1998 greindist
hún með illkynja sjúkdóm sem að
lokum dró hana til dauða.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Vídalínskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Á Þorláksmessu 1959, þegar sólin
hafði mjakast eitt hænufet ofar á
himininn, fæddist Sigríður. Hún var
annað barn foreldra sinna en fyrsta
barn sitt misstu foreldrarnir úr ill-
vígum sjúkdómi innan við tveggja
ára aldur. Þetta var fyrsta barna-
barn fjölskyldna Sigríðar og dauði
hennar risti djúpt.
Það var því mikil gleði þegar
Sigga litla fæddist. Hún hlaut nafnið
Sigríður í höfuð systur sinnar. Sigga
var fallegt barn og hvers manns hug-
ljúfi. Stór dökk spurul augu, ljóst
hár, fínleg, handsmá, fótnett. Við
elskuðum hana.
Hún var ánægt barn, en jafnframt
djúphugsi. Hún velti snemma fyrir
sér guði og himnaríki. Oft átti hún í
háalvarlegum umræðum um til-
veruna.
Tveggja ára eignaðist hún systur,
Ingibjörgu, dökkhærða og gráeygða,
sem alltaf brosti og hló. Kært var
milli systranna, þær stóðu saman í
blíðu og stríðu, Ingibjörg vék varla
frá henni að lokum.
Foreldrasystkini fjölguðu mann-
kyninu og brátt var barnahópurinn
orðinn stór og börnin mjög á svip-
uðum aldri. Þegar Sigga kom í bæinn
var hún yfirleitt nokkra daga í ferð-
inni. Hún dvaldi hjá okkur tíma og
tíma og var þá gjarnan hálfsystir
strákanna og nafna Siggu hjá okkur
líka. Það voru stöllurnar Sigga Vala
og Sigga sem fékk nafnið Skaga.
Við fluttum út og síðan norður og
allt í einu var Sigga orðin stór og
komin með kærasta, þann einasta
eina, Helga. Þau eignuðust tvær
dætur; Björgu, sem fyrir sex vikum
eignaðist litla telpu með Jóhanni
unnusta sínum, fyrir eiga þau dreng,
Helga Snæ; og Önnu Maren sem er í
Fjölbraut í Garðabæ.
Trygglynd var Sigga og traust
eins og klettur. Hún lagði mikið upp
úr samheldni fjölskyldunnar. Hún
leit á frændur sína sem bræður og
allt vildi hún fyrir þá gera og þeir
fyrir hana. Ótal eru þau skipti sem
fjölskyldan sameinaðist hjá Siggu og
Helga. Helgi grillaði og Sigga útbjó
meðlæti.
Svo gerði sami sjúkdómur og lagt
hafði systur hennar að velli vart við
sig og þá hófst barátta sem átti eftir
að vara í átta ár. Lyfjagjöf, útskrift,
laus við sjúkdóminn, hann aftur
kominn. Barátta, barátta. Helgi stóð
við hlið hennar. Það reyndi á hann og
dæturnar tvær.
Alltaf reis Sigga upp, aldrei
hvarflaði að henni annað en að hún
myndi sigra að lokum. Hún lagði
plön og þau stóðust, það var hreint
ótrúlegt hvað hún gat. Aldrei kvart-
aði hún, fann í mesta lagi smávegis
til. En svo kom bakslagið fyrir
tveimur vikum, hún var flutt í
sjúkrahús, dauðvona.
Sigga var umkringd fjölskyldu og
vinum þessa síðustu daga, móðir
hennar vék ekki frá henni og Ingi-
björg systir ekki heldur. Hermann
og Hörður komu frá Kaupmanna-
höfn til að kveðja.
Þessi átta ár fór Sigga í vinnu um
leið og hún gat staðið á fótunum.
Hún vann á Almennu lögfræðistof-
unni hjá Jónatani Sveinssyni, hún
var lánsöm með vinnustað, hún gat
komið þegar hún treysti sér til. Leik-
ur ekki vafi á því að það hjálpaði
henni mikið þennan tíma. Síðustu
mánuðir voru erfiðir og samstarfs-
fólk Siggu sýndi mikið umburðar-
lyndi undir það síðasta. Jónatan býr
yfir manngæsku og ríkum skilningi,
honum flyt ég innilegar þakkir, konu
hans og sonum svo og öðrum sam-
starfsmönnum. Megi guð blessa ykk-
ur og minningu Siggu.
Elsa.
Það var á afmælisdegi mínum fyr-
ir rétt rúmum 10 árum að bankað var
upp á hjá mér. Fyrir utan stóðst þú,
brosandi með blóm. Fram að þeim
tíma höfðu samskipti okkar verið af
skornum skammti en frá þessum
tímapunkti breyttist margt. Sam-
skiptin jukust og til mikillar bless-
unar urðum við hinar bestu vinkonur
og mér til ómældrar gleði urðum við
nánari en mig hafði órað fyrir og
náðum vel hvor til annarar. Þessi
tími hefur verið skemmtilegur, lær-
dómsríkur og í raun ómetanlegur.
En þessi tími hefur líka verið erfiður
vegna veikinda þinna. Í þessum
langvinnu veikindum rak hvert áfall-
ið annað en alltaf stóðst þú eins og
klettur. Það voru margar orrusturn-
ar sem þú háðir en stríðið tapaðist að
lokum. Mér er það mikils virði að
hafa fengið að kynnast þér og þú ert
og verður ávallt greypt í minningu
mína.
Þegar ég lít um öxl stendur upp úr
tíminn þegar ég leigði í kjallaranum
hjá ykkur pabba, en þá kynntumst
við enn betur. Mig langar að þakka
þér fyrir að hafa hvatt mig í námi
mínu og sýnt því mikinn áhuga, sem
og öðru sem ég hef tekið mér fyrir
hendur.
Það er undarleg og tómleg til-
hugsun þegar maður gerir sér grein
fyrir að við getum ekki lengur setið
og spjallað yfir kaffibolla eða talað í
síma eins og við höfum að mestu gert
síðustu árin, sérstaklega eftir að ég
flutti til Danmerkur.
Síðast þegar ég hitti þig hafði ég
komið í óvænta heimsókn í febrúar
sl. og fæ vart með orðum lýst hve
glöð ég er að hafa skotist í þessa
stuttu heimsókn til Íslands. Það að
hafa náð smáspjalli með þér í eldhús-
inu í Hlíðarbyggðinni hefur núna
aðra og dýpri merkingu en mig hafði
órað fyrir.
Elsku Sigga. Mínar innilegustu
þakkir fyrir samfylgdina í gegnum
árin, þú ert öðrum til eftirbreytni
með vilja þínum og baráttuþreki.
Það er eitthvað sem við öll getum
dregið lærdóm af.
Elsku pabbi, Björg, Anna Maren
og aðrir aðstandendur sem nú hafa
misst svo mikið. Mínar innilegustu
samúðarkveðjur, munum spakmæl-
ið: „Það sem þú grætur var eitt sinn
gleði þín“.
Berglind Helgadóttir.
Kveðja frá vinnufélögum
Miðvikudaginn 28. mars barst mér
sú harmafregn, að samstarfsmaður
minn um áratuga skeið, Sigríður
Valsdóttir, væri látin. Þessi tíðindi
áttu ekki að koma mér á óvart, þar
sem hún hafði um langt skeið verið
haldin illvígum sjúkdómi. En vonin
er söm við sig. Gerði hún sér sjálf og
þeir sem næst henni stóðu vonir um
að enn á ný næði hún að leggja þenn-
an vágest að velli. Sú von brást og er
hún nú öll á léttasta æviskeiði, aðeins
47 ára. Eftir sitjum við samstarfsfólk
hennar og skiljum ekki frekar en
endranær rök tilverunnar. Ljúfar
minningar um glæsilega konu og frá-
bæran vinnufélaga eru okkur þó
huggun harmi gegn.
Upphaf okkar kynna má rekja til
ársins 1987. Við feðgarnir höfðum
árið áður stofnað lögmannastofu. Við
réðum í upphafi einn ritara en fljót-
lega varð þörf fyrir annan starfs-
mann. Við auglýstum og fengum
margar umsóknir. Nokkrir mættu í
viðtal, þar á meðal álitleg ljóshærð
stúlka, sú sem hér er kvödd. Hún
kvaðst hafa unnið í banka í nokkur ár
við ýmis störf og sig langaði til að
breyta til. Við vorum sammála að
Sigríður Valsdóttir væri besti um-
sækjandinn. Við réðum hana þá þeg-
ar og var það afar farsæl ákvörðun.
Hefur hún starfað hjá okkur allar
götur síðan, eða í um 20 ár.
Á þessum árum var starfsemi sem
okkar að tölvuvæðast. Lítil kunnátta
var til staðar til að takast á við þessa
nýju tækni. Það kom því í hlut Siggu,
framar öðrum, að tileinka sér tölvu-
tæknina. Ekki er að orðlengja það,
að Sigga náði tökum á þessum kerf-
um undra fljótt og miðlaði öðrum
starfsmönnum jafnharðan af kunn-
áttu sinni af þeirri alúð og lagni sem
henni var lagið. Nýttust þessir hæfi-
leikar Siggu ekki einungis við stjórn
tölvubúnaðarins heldur við alla skrif-
stofustjórn. Sigga var þar allt í öllu,
tók við nýjum starfsmönnum og kom
þeim inn í störf sín og leiðbeindi eftir
því sem þurfa þótti. Hún var ekki að-
eins verkstjórnandi heldur einnig
traustur og góður félagi með ríka
ábyrgðarkennd. Á góðri stundu var
hún hrókur alls fagnaðar og kunni að
meta lystisemdir lífsins. Sigga hafði
einnig gaman af ferðalögum og eig-
um við margar góðar minningar frá
ferðum með henni og Helga eigin-
manni hennar. Höfðu þau nýlega
keypt sumarhús á Spáni og næsta
ferð fyrirhuguð með vorinu.
Í um áratug barðist Sigga við ill-
vígan sjúkdóm. Hún tókst á við hann
af æðruleysi og bjartsýni allt fram á
síðasta dag. Hún stundaði störf sín
eftir því sem kraftar leyfðu og kom
oftar að verki en raunveruleg heilsa
leyfði. Hún sagðist sakna vinnufélag-
anna og nyti þess að koma á vinnu-
stað og halda sínum verkum í horf-
inu. Sýndi hún ótrúlega viljafestu og
dugnað allt þar til yfir lauk og upp-
skar þannig aðdáun samstarfs-
manna.
Fyrir hönd samstarfsfólks eru
nánustu ættingjum og vinum fluttar
okkar dýpstu samúðarkveðjur, eink-
um eiginmanni Sigríðar, Helga Pét-
urssyni, og tveimur dætrum þeirra
og barnabörnum. Móður Sigríðar og
systrum og fjölskyldum þeirra eru
einnig fluttar innilegustu samúðar-
kveðjur. Í dag er Sigríður kvödd
hinstu kveðju. Blessuð sé minning
hennar.
Jónatan Sveinsson hrl.
Elsku Sigga.
Ekki grunaði okkur þegar við sát-
um hjá þér í saumaklúbb síðast að
rúmri viku síðar værir þú farin. Við
eigum margar góðar minningar um
samveru okkar, sumar allt frá því að
við byrjuðum í barnaskóla fyrir rúm-
um fjörutíu árum. Allar stofnuðum
við heimili á svipuðum tíma og
ákveðið var að slá í saumaklúbb. Ým-
islegt skemmtilegt höfum við gert á
þessum árum. Farið í ferðalög inn-
anlands, sem í minningunni eru
skemmtilegustu ferðir sem við höf-
um farið í. Seinni árin höfum við svo
farið að skoða okkur um úti í hinum
stóra heimi þar sem þú hefur notið
þín í botn. Ekki má gleyma hinum
mjög svo skemmtilegu slúttum, en í
þau var eiginmönnum okkar boðið að
vera með. Aldrei vantaði þig, alveg
sama þó að þú værir í efnameðferð
eða geislum. Að þínu mati var nógur
tími til að hvíla sig og ekki kom ann-
að til greina en að vera með. Helgi
var duglegur að koma með þér og
var aðdáunarvert að fylgjast með
hvað samband ykkar þroskaðist og
styrktist vel með árunum.
Elsku Sigga, við þökkum þér sam-
fylgdina og trygga vináttu öll þessi
ár og kveðjum þig með söknuði.
Kæra fjölskylda, Helgi, Björg, Jói,
Anna Maren, Björg og Inga, við
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Anna, Ella, Hulda, Margrét Sól,
Salvör, Unnur, Valdís og makar.
Elsku hjartans vina, okkur langar
að kveðja þig með þessu ljóði.
Við andlátsfregn þína allt stöðvast
í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur, en segja ég
vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn tjáð var
í bænunum mínum,
en guð vildi fá þig og hafa með en
glunum sínum.
Við getum ei breytt því, sem frelsarinn
hefur að segja,
um hver fær að lifa, og hver á svo næstur
að deyja.
Þau örlög, sem við höfum hlotið, það
verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð við lútum að
frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár og erfitt sé við
hana að una,
við verðum að skilja og alltaf við verðum að
muna,
að guð, hann er góður og veit hvað
er best fyrir sína.
Því treysti ég nú að hann geymi vel sálina
þína.
Þótt farin þú sért og horfin burt
þessum heimi.
Ég minningu þína þá ávallt í hjarta
mér geymi.
Ástvini þína ég bið síðan guð minn a
ð styðja,
og þerra burt tárin, ég ætíð skal
fyrir þeim biðja.
(Bryndís Jónsdóttir.)
Kveðja,
Baldur og Linda.
Elsku Sigga, það er svo erfitt fyrir
okkur að trúa því að þú sért farin frá
okkur, við vildum hafa þig svo mikið
lengur. Þótt vitað væri að hverju
stefndi kom andlát þitt okkur á óvart
og eftir situr sár söknuður.
Við munum minnast þess styrks
sem þú bjóst yfir í erfiðum veikind-
um, þrautseigjan og baráttan var
aðdáunarverð. Þú lést þetta hafa
sem minnst áhrif á líf þitt og varst
alltaf tilbúin til að taka á móti manni.
Það var alltaf gott að koma í Hlíða-
byggðina.
Spánarferðin síðastliðið haust með
ykkur hjónum var ómetanleg, í
dásamlegu umhverfi. Gestrisni ykk-
ar, allar skoðunarferðirnar sem við
fórum með ykkur, að ógleymdri
sundlaugarferðinni þegar Deddi óð
inn á heimili ókunnugs manns til að
fara í sturtu og taldi það vera bún-
ingsklefa. Jólin byrjuðu alltaf hjá
Siggu þegar hún bauð til afmælis-
veislu á Þorláksmessu. Þar hittust
allir og skiptust á jólakveðjum og
komust í jólaskapið. Þessi stund hef-
ur verið ómissandi hluti af jólunum
og verður vonandi haldin í heiðri.
Með þér fór hluti af sjálfum okkur
en minningarnar um þig eigum við
og varðveitum þær í hjörtum okkar.
Vottum Helga, Önnu Maren, Björg
og Jóa, ásamt barnabörnum, dýpstu
samúð okkar.
Pétur, Freydís og börnin.
Hún elsku Sigga hefur nú yfirgef-
ið þessa jarðvist, eftir hetjulega bar-
áttu við illvígan sjúkdóm. Hún var
ótrúlega dugleg og viljasterk allan
tímann, það lýsti sér best er hún
skellti sér með annarri okkar í bók-
haldsnám síðasta haust, með fullri
vinnu auðvitað, hana langaði alltaf til
að læra tölvubókhald. Alltaf var
Sigga tilbúin að hitta okkur á kaffi-
húsi eða að fara á tónleika, það var
orðin hefð hjá okkur og skemmtum
við okkur konunglega. Hún vildi svo
sannarlega lifa lífinu lifandi. Við vin-
konurnar erum ákveðnar í að halda
þessari hefð okkar áfram henni til
heiðurs. Við þökkum elsku Siggu
samfylgdina og tryggan vinskap,
hennar verður sárt saknað.
Söknuðurinn er þó mestur hjá
Helga eiginmanni hennar, dætrum
þeirra og ömmubörnunum. Við vott-
um þeim og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Með þökk og virðingu kveðjum við
góða vinkonu.
Ella Kristín og
Margrét Sólveig.
Elsku Sigga mín, það er alltaf erf-
itt að kveðja þá sem maður elskar.
Ég loka augunum, hugsa til þín og
finn fyrir tóminu sem nú er. Ég rifja
upp frá því að ég var lítil og átta mig
á hversu mikil stoð þú og Helgi hafið
alltaf verið fyrir mig. Þú varst alltaf
svo dugleg að telja í mig kjarkinn
þegar ég sá ekki fram úr því sem ég
var að gera. Tala mig til þegar ég
vildi gefast upp í skólanum, fara með
mig á rúntinn og kenna mér að keyra
í borginni og auðvitað var alltaf pláss
fyrir litlu systur hans Helga til að
gista og vera hluti af fjölskyldu ykk-
ar. Styrkur þinn í öll þessi ár er mér
mikið veganesti og fyrir það er ég
mjög þakklát. Megi Guð og englarnir
geyma þig og gefa fjölskyldu þinni
styrk á þessari erfiðu stundu.
Ást og friður,
Guðlaug Pétursdóttir.
Sigríður Ragnhildur
Valsdóttir
✝
Ástkær sambýliskona, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SVANHVÍT JÓNSDÓTTIR
frá Steinsstöðum í Öxnadal,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 29. mars verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju fimmtudaginn 12. apríl kl. 13.30.
Jarðsett verður að Bakka í Öxnadal.
Lárus Pálsson,
Sigfús Sigfússon, Erla Gunnlaugsdóttir,
Hjörleifur Halldórsson, Sólveig Gestsdóttir,
Helga Halldórsdóttir, Reynir Sveinsson,
Guðrún Halldórsdóttir,
Kristín Halldórsdóttir, Friðrik Þórðarson,
Þorgerður Halldórsdóttir, Sveinbjörn Guðmundsson,
Svanlaugur Halldórsson, Ásdís Einarsdóttir,
Trausti Halldórsson, Aðalbjörg Einarsdóttir,
Óskar Halldórsson, Björg Einarsdóttir,
Sveinfríður Halldórsdóttir, Haraldur Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi.
Minningargreinar