Morgunblaðið - 19.04.2007, Blaðsíða 48

48 FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku, elsku besti
pabbi, þó svo að ég
hafi haldið um höfuð
þitt, lagt enni mitt að
enni þínu þar til yfir
lauk hjá þér, vil ég samt ekki með-
taka það að þú sért dáinn. Ég reyndi
að hrista þig til að vekja þig, en þú
varst farinn og góður guð hvað það
var sárt.
Bara ef þú hefðir farið nokkrum
dögum fyrr til læknis vegna lungna-
bólgunnar. Þá hefði ég getað haft þig
lengur. En svona varst þú, aldrei
neitt að hjá þér. Ég erfði ekki aðeins
sjúkdóminn þinn, alkóhólisma, held-
ur líka handbragð þitt og er stolt af
því. Ég smíðaði sjálf hjónarúmið
okkar Heiðars, náttborðin, gardínu-
kappana, skenkinn í kringum gamla
pottofninn, kommóðuna alveg ein frá
grunni. Þetta ásamt mörgu öðru,
fékk ég frá þér, takk fyrir það! Ég
sagði oft við þig að þú hefðir aldrei
rassskellt okkur nema í eitt skipti,
þá vorum við systkinin búin að rústa
sjálfsagt hálfu plássinu. Þú byrjaðir
á að rassskella Hrefnu, síðan Eggert
en þá gast þú ekki meir vegna þess
að þetta tók svo á þig að þú brast í
grát, svo að ég slapp. Ég á svo ótal
góðar minningar um þig og ætla að
reyna að hugsa um þær núna þegar
illa gengur hjá mér að fóta mig í líf-
inu. Þegar þú lást á spítalanum og
gast ekki tjáð þig varst þú að reyna
að segja mér eitthvað. Ég veit hvað
það var. „Elsku Katla mín, þetta er
ekki þess virði“ og þá meintir þú það
líferni sem ég hef lifað undanfarna
mánuði. Elsku pabbi, ég átti 11 ár
edrú og veit það. Ég hvíslaði að þér
að ég myndi standa mig og ég ætla
að gera það. Þegar þú gast ekki tjáð
þig með orðum, spurði ég þig hvort
þú gætir skrifað, fékk blað og penna,
rétti þér og bauðst til að hjálpa þér
að skrifa. Ég stýrði hendinni þinni
og skrifaði „Ég elska ykkur“ og þú
brostir.
Elsku, elsku pabbi. Við elskum þig
líka og eins og ég segi við börnin
mín: Ég elska þig meira en öll blóm-
in í heiminum og þeim fer fjölgandi
með degi hverjum. Þannig að ég
elska þig meira í dag en í gær og
meira á morgun en í dag.
Við fáum aldrei að velja okkur for-
eldra, sem betur fer, Ég átti besta
pabba í heimi. Þú vildir að ég myndi
flytja til þín með börnin mín þrjú og
bauðst mér og baðst mig oft um það
síðastliðna mánuði. Ég ætla að gera
það núna og ég vona að þú gerir vart
við þig hjá okkur í fallega húsinu
þínu.
Frásagnarhæfileikar þínir voru
Bjarni Þórðarson
✝ Bjarni Þórð-arson fæddist í
Ólafsvík 6. desem-
ber 1943. Hann lést
laugardaginn 31.
mars síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Ólafsvíkurkirkju
laugardaginn 7.
apríl.
frábærir og vinirnir,
já, það var alveg sama
hvar ég kom, allir
þekktu B.Þ. og þá
voru alltaf lofræður
um þig. Þú varst ósér-
hlífinn, vinnusamur,
samviskusamur, heið-
arlegur, mikill dýra-
vinur og skemmtileg-
ur. Pabbi, það sakna
þín allir, getur þú ekki
bara komið aftur?
Núna þegar illa geng-
ur hjá mér, ætla ég að
sækja styrk hjá þér.
Takk fyrir að hafa verið pabbi minn,
fyrir að passa Töru, hundinn okkar
sem dó þremur dögum áður en þú
fórst. Hún hefur fundið þetta á sér
og ætlað að taka á móti þér, bæði til
að þakka þér og tryggja sér lúxus-
fæði. Mér finnst svo endanlegt að
ljúka þessu bréfi til þín svo að ég tala
bara við þig í einrúmi eftir þetta. Þar
sem þér fannst hlutir búnir til úr
náttúrunni fallegir, ætlum við að
gera legsteininn þinn sjálf í sumar og
þér á eftir að þykja hann flottur.
En að lokum elsku, elsku besti
pabbi minn, þá ætla ég að ljúka
þessu bréfi til þín með bæninni okk-
ar beggja.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Ég elska þig.
Þín dóttir
Katla.
Elsku besti afi minn.
Það er svo sárt og skrýtið að sitja
og skrifa minningargrein um þig,
kannski vegna þess að einhverra
hluta vegna hélt ég að þú værir eilíf-
ur, en það er þó ekkert skrýtið að
mér finnist það vegna þess að allt
mitt líf hefur þú verið að lenda í að-
stæðum þar sem flestallir hefðu
kvatt þennan heim, en nei ekki þú.
Þú og sonur þinn Eggert eruð og
hafið alltaf verið með einhvern sér-
stakan verndarengil yfir ykkur og þó
líka svo ótrúlega heppnir. Kannski
finnst mér svona sárt að skrifa þessa
grein vegna þess að þú ert búinn að
yfirgefa þennan heim og þú lifir bara
í minningu minni og hjarta mínu.
Minningar mínar um þig eru ótelj-
andi og orðatiltæki eins og „Allir
mínir menn“ og „Stattu þig, dreng-
ur“ hljóma í höfði mínu þegar ég
hugsa til þín og þú sagðir einmitt oft
við mig „stattu þig drengur“. Það
kom fyrir að ég þurfti að plata þig og
segja að mér gengi vel í skólanum
þegar það var ekki rétt því ég vildi
ekki hlusta á þig skammast í mér og
þá endaði ræðan hjá þér alltaf á
„stattu þig drengur“ og það var svo
leiðinlegt, en núna þrái ég það svo
heitt að heyra þig segja þetta.
Ég væri svo til í að sitja með þér
núna heima í spurningaleik, því það
var alveg sama um hvað ég spurði,
þú vissir öll svörin, enda bráðsnjall
og gáfaður maður, eins og allir vissu.
Lífið á eftir að vera tómlegt án þín.
Mér finnst eins og tíminn sé bara
kyrr og svo eigi ég bara eftir að
vakna og þú ennþá hjá okkur. En
svona er víst gangur lífsins og ég veit
innst inni í hjarta mínu að þér líður
vel þar sem þú ert núna.
Þegar ég kom síðast upp á Akra-
nes var ég svo ánægð og spennt að
segja þér stóru fréttirnar. Við sátum
og spjölluðum í svona hálftíma og ég
bara gat ekki haldið þessum fréttum
leyndum fyrir þér og sagði: Afi, á ég
að segja þér? Þú játaðir því spenntur
og tilkynnti ég þér þá að þú værir að
verða langafi næstkomandi október
og næsta sem ég vissi var að þú grést
og hlóst á sama tíma. Ég man ekki
eftir að hafa séð þig svona spenntan
og ánægðan í mörg ár. Þú ætlaðir að
verða besti langafi í heimi og ég veit
að þú hefðir orðið það. Það er engin
spurning afi minn, að langafabarnið
þitt fær að vita allt um þig og ég mun
tala um þig á hverjum degi, enda
ekki annað hægt, því þú varst svo
góður, skemmtilegur, fyndinn og
hlýr maður og ekki hægt annað en að
sakna þín mikið um ókomna tíð. En
ég veit núna að ég á sérstakan
verndarengil og ég veit að þú munt
vaka yfir mér og gæta mín og ef ég
þekkti þig rétt þá átt þú eftir að taka
vel á móti mér þegar ég svo kem til
þín seinna á lífsleiðinni.
Þú hugsaðir alltaf vel um fjöl-
skyldu þína og hafðir þónokkrar
áhyggjur af okkur öllum og þá sér-
staklega börnunum þínum því þau
voru ófá uppátækin þeirra og sjálf-
sagt hvergi til eins margar sögur um
börn eins og um þau. Manni finnst
hreinlega eins og verið sé að tala um
Línu langsokk þegar er verið að
segja manni sögur af þeim þegar þau
voru lítil – það væri búið að loka þau
inni á stofnun eða dæma þau ofvirk á
háu stigi eða eitthvað verra ef þetta
væri að ske í dag.
Ég er svo heppin og ótrúlega
þakklát fyrir að hafa haft þig í lífi
mínu öll þessi ár og þú munt alltaf
eiga stóran stað í hjarta mínu og þín
verður svo sárt saknað elsku afi
minn. Ég verð lengi að læra að lifa
með því að þú sért farinn á betri
staðinn en ég veit að þér líður vel og
þú mátt aldrei gleyma því að ég er
svo stolt af því að bera nöfn ykkar,
þitt, Bjarna afa þíns og Vigdísar
ömmu þinnar, sem þér þótti svo
vænt um og ég skal reyna eftir bestu
getu að standa undir nafni og gera
þig stoltan af mér.
Sofðu rótt, elsku afi minn.
Bjarney Vigdís.
Elsku Bjarni.
Það er bæði erfitt og skrítið að
setjast niður og skrifa um þig minn-
ingargrein.
Ekki datt mér í hug að ástand þitt
væri svona alvarlegt þegar þú
hringdir í mig snemma dags fimmtu-
daginn 29. mars en þegar þú hringd-
ir aftur um miðjan dag fannst mér þú
vera svo andstuttur og rámur að ég
bað þig að fara til læknis og fá meðul.
Þú sagðir þá að þú yrðir góður á
morgun, „ekta“ þú, bíða aðeins leng-
ur. En svo þegar þú hringdir rétt
fyrir sex um kvöldið og sagðir:
Svava, ég er svo mikið veikur, þá brá
mér svo, ég vissi að það var eitthvað
mikið að þegar þú varst farinn að
kvarta því það gerðir þú aldrei.
Síðastliðinn mánuð ert þú búinn
að vera að gera bílskúrinn þinn klár-
an og að sjálfsögðu með vin þinn
Einar Magg í rafmagninu með þér.
Og mikla vinnu ertu búinn að leggja í
húsið þitt, enda með afbrigðum fal-
legt handbragð á öllu í húsinu eftir
þig. Þó vil ég sérstaklega nefna rúm-
in tvö uppi á lofti sem eru svo flott að
það er eins og húsgagnasmiður hafi
smíðað þau, en þú varst lærður vél-
virki. Þarna sjá allir hvað þú varst
klár í höndunum og lagðir metnað í
að hafa flott hjá þér. Þú keyptir þér
líka hvítt sófasett síðastliðið haust
sem ekki sér á, enda snyrtimaður,
með bónuð gólf sem glönsuðu svo
flott hjá þér. Börnin þín voru svo
stolt að sýna vinum sínum húsið hans
pabba. En nú held ég að allt breytist
þegar þú ert farinn, skrítið verður
fyrir Lúlla að heyra ekki í þér. Þið
töluðuð saman á hverjum degi og á
sunnudagsmorgnum hringdir þú
alltaf snemma, kannski klukkan átta,
og þið kvöddust klukkan níu, en það
þýddi ekki að þú hringdir ekki aftur
því yfirleitt kom hringing um kvöld-
ið, því þú þurftir að láta hann vita að
Tara væri komin inn, en það er hund-
urinn hennar Kötlu sem þú varst að
passa fyrir hana. Og það var sorg-
ardagur hjá þér miðvikudaginn 28.
mars þegar þú fannst Töru dána í
garðinum hjá þér það kvöld, þú varst
alveg miður þín yfir þessu. En eftir á
að hyggja þá hugsar maður; hund-
urinn hefur fundið þetta á sér, hann
hefur viljað taka á móti þér þegar þú
kæmir og þakka þér þannig fyrir all-
an matinn sem þú gafst honum.
Hann var jú á lúxushóteli, enda þú
mikill dýravinur og sagt er að þeir
sem eru góðir við dýr séu gott fólk og
þannig varst þú. Oft talaðir þú um
fólkið þitt. Systkini þín áttu stóran
sess í hjarta þínu, þú misstir mikið
þegar Erla systir þín dó og eftir það
hugsaðir þú enn meira um ættingja
þína.
Ekki alls fyrir löngu hringdir þú í
mig og spurðir hvort ég hefði heyrt í
Sigurlaugu en ég sagði nei. Þá sagðir
þú: Ég ætla að hringja í hana og
Ingibjörgu frænku, mér finnst eins
og einhver sé að deyja í fjölskyld-
unni. Svona varstu næmur Bjarni
minn.
En hugur þinn var fyrir vestan, þú
talaðir á hverjum degi og oft á dag
við krakkana þína; athuga veðrið, þú
vildir vita hvort Eggert væri á sjó og
hvað hann væri að fiska, svo hringdir
þú í Kötlu og Hrefnu til að athuga
hvort allt væri í lagi og svona til að
láta þær vita hvað þú værir að elda
því þú varst alltaf með svo mikinn
mat og það var bara regla hjá þér að
allir komu við að borða hjá þér þegar
komið var suður eða farið vestur.
Alltaf þurftu þau að koma við og fá
sér að borða.
Jæja karlinn minn, nú veit ég að
margir eiga eftir að sakna þín, þú
varst vinmargur enda varstu
skemmtilegur og með frábæra frá-
sagnarhæfileika sem margir nutu að
hlusta á. Ég veit að strákarnir á Sig-
hvati GK nutu þess vel ásamt skip-
stjóranum Unnsteini sem var víst
einstakur vinur þinn og þú talaðir oft
um. En eitt er alveg öruggt, nú ert
þú búinn að finna Bjarna afa þinn
sem þú leitaðir svo mikið að og þér
þótti svo vænt um.
Elsku Bjarni, þú veist að við mun-
um hugsa vel um börnin, Hrefnu,
Eggert og Kötlu.
Við kveðjum þig með söknuði,
blessuð sé minning þín.
Svava og Lúðvík.
Fallinn er í valinn einn af bestu
vinum okkar hjóna stóran hluta
manndómsáranna, Bjarni Þórðar-
son, og megum við til með að minn-
ast hans og þá ekki síst fyrir mann-
kosti hans og einlægni. Fyrst
munum við hann í Vélsmiðju Ólafs-
víkur hjá afa sínum og frændum og
tók maður þá strax eftir glaðværð-
inni sem alltaf var í kringum hann.
Við kynntumst þó ekki fyrir alvöru
fyrr en hann giftist Svövu Eggerts-
dóttur. Þau voru ung hjón full af
atorku og bjartsýni sem fluttust á
Hellissand og bjuggu þar, fyrst á
Hóli og síðan í Snæfellsásnum. Þau
stofnuðu snemma sitt eigið fyrirtæki
sem nefndist Vélsmiðjan Ás og var í
eigin húsnæði við Naustabúð. Bjarni
varð strax mjög vinsæll og nei við
vinnu eða gera öðrum greiða var
ekki til í hans orðaforða. Það var með
ólíkindum hvað hann gat unnið sólar-
hringum saman og aldrei gafst hann
upp. Ég átti því láni að fagna um
tíma þegar lítið var að gera hjá mér
þá fékk ég vinnu hjá honum. Ég
komst fljótt að því að það lék allt í
höndunum á honum og hann var
fljótur að reikna og rissa upp hvern-
ig hlutunum væri best fyrir komið.
Dæmi um það get ég nefnt. Eitt sinn
tók hann að sér að smíða nýtt og
stærra pokasíló í beinaverksmiðjuna
á Sandi. Sílóið átti að vera ákveðnir
metrar í þvermál að ofan og enda síð-
an sem pokaop að neðan. Reikna
þurfti út hvernig ætti að sníða niður
efnið og Bjarni taldi að kennararnir í
skólanum ættu að geta reddað þessu
í hvelli fyrir sig en dróst svarið frá
þeim nokkuð. Settist Bjarni þá niður
seint um kvöld með blað og blýant og
morguninn eftir var hann mættur
með sína útreikninga og allt smell-
passaði.
Strax myndaðist sú trausta vin-
átta okkar allra sem ekki hefur borið
skugga á og þá var stundum fjör og
„hamagangur á Hóli“ hjá Svövu.
Bjarni var tilfinningaríkur og ein-
lægur maður, sem hafði mikinn
áhuga á að velta fyrir sér tilveru og
tilgangi lífsins og þar fóru áhugamál
okkar saman. Hann átti það til að
heimsækja okkur, ekki síst er hann
var við skál, á öllum tíma sólar-
hringsins með ótrúlegustu hug-
myndir sem hann varð að ræða
strax. Einu sinni kom hann um miðja
nótt og settist á rúmstokkinn og fór
að segja mér frá. Eftir smástund
varð honum kalt á fótunum og þá
stakk hann þeim undir sængina en
við það breyttist sjónarhornið á milli
okkar og það mátti ekki vera skakkt.
Ég lá uppi í rúmi með hönd undir
kinn, hann sneri sér þá bara við og
lagðist á rúmstokkinn fyrir framan
mig með hönd undir kinn og þannig
náði hann því augnsambandi sem
hann vildi. En smátt og smátt dró
hann sængina ofan af Lullu sem svaf
hinum megin við okkur.
Þetta voru góðir tímar og þeir
koma alltaf fyrst upp í hugann, en
því er ekki að neita að bölvaldur náði
tökum á honum sem olli honum og
fjölskyldu hans erfiðleikum og svo
fór að Svava og hann slitu samvist-
um. Bjarni fluttist til Reykjavíkur og
stundaði sjómennsku, lengst af sem
vélstjóri á línuskipum m.a. frá
Grindavík og Rifi. Hann flutti svo
aftur á Sand um tíma og að lokum
keypti hann sér húsnæði á Akranesi
og hafði þar fasta búsetu síðustu ár-
in. Hugurinn togaði alltaf vestur og
þar var hann meira og minna enda
átti hann ávallt öruggt skjól hjá
börnum sínum þremur þeim Hrefnu,
Eggerti og Kötlu, sem öll eru búsett
á Hellissandi svo og blessuð barna-
börnin. Mikilsvert er einnig að minn-
ast á að Svava fylgdist alltaf með
Bjarna og greip í taumana þegar
mikið lá við og þegar hún svo giftist
núverandi eiginmanni sínum Júlíusi
Kemp var Bjarni svo lánsamur að
þeir urðu strax miklir vinir og lét
Júlíus sér annt um hann.
Að lokum vottum við fjölskyldu
Bjarna innilega samúð okkar, þökk-
um honum samfylgdina og kveðjun
góðan dreng sem Guð geymir nú fyr-
ir okkur.
Ingi Dóri og Sigurlaug.
Jæja vinur, þá hefur þú yfirgefið
þetta jarðlíf.
Bjarni var ungur er ég kom inn í
fjölskyldu mannsins míns, glettinn,
rólegur og ljúfur drengur, sem ólst
upp með systkinum sínum í Reykja-
vík, sinni hlýlegu móður en skap-
mikla föður þar sem nærgætni var
nú ekki alltaf viðhöfð við fínlega sál.
Frá unga aldri var Bjarni í sveit á
sumrin hjá móðurforeldrum sínum
Vigdísi og Bjarna í Ólafsvík og höfðu
þau mikið yndi af nærveru drengsins
og mikill var söknuðurinn er hann
hélt suður að hausti er skólaskyldan
kallaði.
Móðir Bjarna flutti vestur til
Ólafsvíkur árið 1959 með börnin sín
fjögur og fór Bjarni að vinna og síð-
an að læra í Vélsmiðjunni Sindra hjá
afa sínum og lauk þaðan prófi í vél-
virkjun, hann var afburðaduglegur
verkmaður, ætíð glaður og hafði
notalega nærveru.
Hann var indælis heimagangur
hjá okkur og engin var lognmollan í
kringum hann og mikil barnagæla
var Bjarni. Eitt sinn kom hann inn,
sótsvartur beint utan úr smiðju og
vildi taka minnsta barnið upp. „Nei,
Bjarni,“ kallaði ég. „Allt í lagi,“ sagði
hann skellihlæjandi og smellti sér of-
an í leikgrindina þar sem ungabarnið
sat í hvítum kjól og hann tók hana í
fangið. Það voru fá orð sem mæltu á
móti þessum glaðlynda unga manni.
Bjarni var sérstaklega skemmtileg-
ur og sagði svo vel frá að allir veltust
um af hlátri þegar sá gállinn var á
honum og aldrei lagði hann illt til
nokkurs manns.
Því miður nýttust þessum vel
gefna dreng ekki hans góðu eðlis-
kostir sem skyldi, lífið varð honum
ekki létt er á ævina leið, þétt varð
handtak hans við Bakkus, en mann-
dómur var hans aðalsmerki og fjöl-
skyldu hans skorti aldrei neitt í eigin
húsi.
Svo fór því miður að leiðir okkar
Bjarna skyldu á seinni árum, en ætíð
minnist ég hins góða og hlýja
drengs, sem lífið lék grátt. Hin síð-
ustu ár bjó Bjarni einn í fallegu,
gömlu húsi á Akranesi sem hann var
alltaf að dytta að, vinnuorka ein-
kenndi hann svo lengi sem kraftar og
heilsa hans leyfðu, því snyrtimenni
var hann mikið.
Já, margt er okkur hulið og næt-
urstaður tilviljunarkenndur, við ber-
um ekki alltaf gæfu til að velja auð-
veldustu leið lífshamingju.
Við kveðjum Bjarna með þakklæti
fyrir gamla og góða tíma sem vekja
gleði er skyggnst er yfir sviðið.
Börnum Bjarna, barnabörnum og
systkinum, Kristínu og Magnúsi,
samhryggjumst við, þau syrgja góð-
an föður, afa og bróður.
Sigurdís Egilsdóttir
og fjölskylda.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram eða
grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áður
en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word Co-
unt). Ekki er unnt að senda lengri
grein.
Minningargreinar