Morgunblaðið - 16.06.2007, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 2007 29
auðvitað megi alltaf bæta sig. Við munum vinna í
því í framhaldinu að greina verkferlin núna og
nota reynsluna til að gera betur næst.“
Sýning Steingríms mjög sterk
Christian bendir á að aðstandendur tvíæringsins
verði einnig að endurskoða það hvernig þeir
halda utan um þau lönd sem sýna í miðborginni.
Merkja megi að sú vinna sé hafin, undir stjórn
Roberts Storr, sýningarstjóra tvíæringsins í ár,
en betur megi ef duga skal.
Spurður um álit hans á sýningarhaldinu á
tvíæringnum sem heild segir Christian að hann
hafi ekki hrifist sérstaklega af þeim sýningum
sem Storr stýrði; honum finnist nálgun hans
ómarkviss og erfitt að henda reiður á því sem
sýningunum er ætlað að standa fyrir. „En hvað
skálana varðar þá er ljóst að sýning Steingríms
Eyfjörð, Lóan er komin, er mjög sterk og vand-
lega útfærð – því fleiri skála sem ég skoða, þeim
mun betur kemur það í ljós. Hún er bæði marg-
ræð og djúp. Áhorfandinn þarf tíma til að skoða
hana; sem slík snýst hún ekki einungis um það
að segja sögu, eða sögur, heldur er þetta kons-
eptverk þar sem margir þræðir eða brot koma
saman fyrir tilstilli áhorfandans. Flestir lista-
mennirnir í öðrum þjóðarskálum hafa farið aðra
leið; sýningar þeirra snúast fyrst og fremst um
yfirlýsingar – ef svo má að orði komast. Þær eru
„háværari“ en ekki jafnmargræðar. Sýning
Steingríms er mjög sérstök hvað það varðar í
ár.“
Mikil aðsókn allt frá opnun
Hanna Styrmisdóttir sýningarstjóri er ekki síð-
ur sátt við hlut Íslands í ár en þau Þorgerður
Katrín og Christian Schoen. „Það vinnur með
þessari sýningu að fólk sem á annað borð fer út
fyrir aðalsýningarsvæðið eyðir meiri tíma í að
skoða þær sýningar sem þar eru. Sýning Stein-
gríms er þess eðlis að fólk þarf næði til að skoða
hana, sem auðvelt er að finna í íslenska skál-
anum – öfugt við aðalsýningarsvæðið.
Það sem gengur mjög vel upp hjá okkur er að
verkið grípur mann um leið og maður kemur
inn. Það hefur tekist að fylla þetta rými alveg,
þannig að maður sér ekkert annað en verkið –
það er engin upplifun af öðru, allt smellur saman
sem heild. Þetta tel ég mjög sérstaka upplifun
við þær aðstæður sem eru í þessum þjóð-
arskálum. Þótt verkin séu góð eru sýningarnar
sem slíkar ekki endilega góðar. Það fannst mér
t.d. áberandi í breska skálanum þar sem ég sá
varla verk Tracy Emin. Sýningarstjórn snýst
m.a. um það að búa til ákjósanlegar aðstæður
fyrir tiltekið verk og ég held að okkur hafi tekist
það þarna,“ segir Hanna.
„Ef litið er þess sem var á boðstólum í Fen-
eyjum nú þá má geta þess að þetta tókst líka á
sýningunni hans Matthew Barney í Guggen-
heim. Verk Matthew og Joseph Beuys eru þann-
ig að maður þarf mikla nálægð við þau til þess að
njóta þeirra og átta sig á þeim. Sú nálægð er til
staðar í Guggenheim þar sem þetta sérstaka
samband á milli Matthew Barney og Joseph
Beuys myndast fyrir tilstilli rýmisins.“
Hanna segir umferðina um skálann hafa verið
mjög mikla þessa fyrstu daga og að starfsmenn
þar hafi verið önnum kafnir við að taka á móti
gestum látlaust frá því hann opnaði. „Auðvitað
renndum við blint í sjóinn með það hvernig til
tækist varðandi aðsókn, svo þetta skiptir okkur
verulegu máli. Nú þegar foropnunardögunum er
lokið hefur safnast fyrir hjá okkur mikið af nafn-
spjöldum sýningar- og safnstjóra, auk fjölmiðla-
fólks og galleríista, sem við eigum eftir að fara í
gegnum með fyrirtækinu sem sá um kynninguna
fyrir okkur. Það sér síðan um að hafa samband
við gagnrýnendur, blaðamenn og aðra, varðandi
umfjöllun um Steingrím og sýninguna sem
heild.“
Mikilvægt að leyfa
áhorfendum að skoða hlutlaust
Hanna nefnir að þegar séu farin að berast skila-
boð frá ánægðum gestum. Sem dæmi um það má
nefna tölvupóst frá erlendum fagaðila í listheim-
inum sem barst skrifstofu CIA eftir foropn-
unina, þar sem hann segir íslenska skálann hafa
verið eitt af því sem bar hæst í ferð hans til Fen-
eyja að þessu sinni; hann hafi lesið ítarefni
spjaldanna á milli og skoðað sýninguna þrisvar.
Reynsla fyrri ára er sú að fjölmiðlaumfjöllun
erlendis tekur yfirleitt við þegar foropnunardög-
unum lýkur. Velta má fyrir sér hvort ekki séu
líkur á því að það fyrirkomulag sem nú hefur
verið tekið upp – að fresta afhendingu gullna
ljónsins fram á haust – sé þeim sem sýna í sjálfri
miðborginni hagstætt hvað aðsókn og umfjöllun
varðar.
Hanna tekur undir það. „Mér finnst þetta
skynsamleg ákvörðun hjá stjórnendum tvíær-
ingsins því verðlaunaveitingar hafa alltaf áhrif á
það hvernig fólk skoðar. Það er mikilvægt að
leyfa áhorfendum að skoða hlutlaust sem
lengst.“
gera meira í samvinnu við fleiri
um þykir hafa tekist vel  Sýning Steingríms Eyfjörð, Lóan er komin, fellur
varanlegan sýningarskála fyrir Ísland á aðalsýningarsvæðinu sem fyrst
Sýningin Úr sýningarskálanum. Lóan sjálf í forgrunni.
Í HNOTSKURN
»Fyrstu Íslendingarnir sem tóku þátt ísýningarhaldi á Feneyjatvíæringi voru
Ásmundur Sveinsson og Jóhannes Kjar-
val, árið 1960, en þeir tóku þar þátt í sam-
sýningu.
»Árið 1972 tóku Þorvaldur Skúlason ogSvavar Gunnarsson sömuleiðis þátt í
alþjóðlegri sýningu.
» Ítalskir sýningarstjórar buðu síðanSigurði Guðmundssyni að sýna árið
1976 á alþjóðlegri sýningu, en Sigurður
sýndi einnig verk á tvíæringi árið 1978.
»Árið 1980 var komið að Magnúsi Páls-syni, sem boðið var að sýna með nor-
rænum listamönnum.
»Jón Gunnar Árnason sýndi árið 1983með áströlskum og indverskum lista-
mönnum í Feneyjum.
»Er Finnar tóku þá ákvörðun að sýna ísamnorrænum skála með Norð-
mönnum og Svíum árið 1984 gafst tæki-
færi til að koma íslenskum þjóðarskála
fyrir þar sem Finnar höfðu áður sýnt.
»Síðan þá hefur Ísland ávallt verið meðþjóðarskála. Þátttakandi fyrir Íslands
hönd í ár er Steingrímur Eyfjörð með sýn-
inguna „Lóan er komin“.
Íslenski skálinn Sýning Steingríms Ey-
fjörð, Lóan er komin, blasir við öllum þeim
sem eiga leið um Stóra síkið í Feneyjum,
eina helstu samgönguæð borgarinnar.