Morgunblaðið - 16.06.2007, Side 46

Þá hafa íbúar í mið-
bænum kvartað tölu-
vert yfir þessari þróun … 49
»
reykjavíkreykjavík
ÁRIÐ 2002 kom bandaríska sveitin The Rapt-
ure fram á Iceland Airwaves og eru þeir tón-
leikar stundum nefndir til sögunnar sem ein-
hverjir mögnuðustu tónleikar hátíðarinnar frá
upphafi. Undirritaður getur vottað það, nautn-
in sem fylgdi því að verða vitni að fundi pönk-
gítars, fönkbassalínu og anda danstónlist-
arinnar var unaðsleg og tónleikarnir hverfa
viðstöddum líklega seint úr minni. Rapture er
nú að fylgja nýjustu skífu sinni úr hlaði með
tónleikaferðalagi og ætlar að leika fyrir dans-
þyrsta Íslendinga í Nasa 26. júní næstkom-
andi.
Airwaves skipti máli
Blaðamaður spyr Gabriel fyrst hvort tón-
leikarnir 2002 séu honum enn í fersku minni.
„Já, við eigum mjög góðar minningar úr þeirri
ferð. Það var mjög gaman að koma og spila og
áhorfendurnir voru alveg frábærir. Iceland
Airwaves er ansi sérstök hátíð því fólk úr ólík-
um áttum sækir hana heim. Um þetta leyti var
mikil spenna í kringum hljómsveitina vegna
„House of Jealous Lovers“ [fyrsti stóri smell-
ur The Rapture, frá 2002] og ég er ekki frá því
að tónleikarnir hafi skipt feril okkar einhverju
máli,“ segir Gabriel. Enda lá leiðin bara upp á
við að tónleikunum loknum. Platan Echoes
vakti mikla athygli þegar hún kom út tæpu ári
síðar og það eru engar ýkjur að kalla Rapture
„hæpuðustu“ hljómsveit ársins 2003. Í fyrra
fylgdi sveitin plötunni eftir með Pieces of the
People We Love. Sú plata er að mörgu leyti
sterkari en Echoes, en hún naut hvergi nærri
jafnmikillar athygli og fyrirrennarinn.
„Það voru eflaust margir sem héldu að við
værum alveg horfnir eða höfðu afskrifað okk-
ur. En sannleikurinn er sá að við vorum á tón-
leikaferðalagi í heilt ár eftir útkomu Echoes og
eftir það lokuðum við okkur alveg af. Við þurf-
um að enduruppgötva okkur. Það var ekki
meðvituð ákvörðun að láta minna fyrir okkur
fara í þetta sinn, en maður ræður ekki alltaf
hvernig er skrifað um mann, eða hversu mikla
athygli eða pláss maður fær. Í aðra röndina
tengist það t.d. peningum,“ segir Gabriel.
Úr skítnum í góða stöffið
Við snúum okkur að léttara hjali og ég spyr
hvað hafi haft mest áhrif á lögin á nýju plöt-
unni. „Ég held hreinlega að magn tónlistar-
innar sem kemur út í dag hafi haft mikil áhrif,“
segir Gabriel. „Og ekki síður hversu auðvelt er
orðið að finna alls kyns skrítna tónlist sem hef-
ur verið illfáanleg um langt skeið. Það er vissu-
lega mjög margt áhugavert að koma út um
þessar mundir, en tónlistin er ekki endilega
betri á heildina litið. Tískubylgjur koma og
fara miklu hraðar en áður. Það þýðir t.d. að
það eru fleiri að herma eftir öðrum heldur en
áður. Það pirrar mig aðeins, en ég veit að það
er fullt af fólki að gera vonda tónlist sem á ein-
hvern tímann eftir að gera eitthvað gott. Þú
verður að búa til algjöran skít áður en þú getur
búið til gott stöff.“
Hér gæti Gabriel mögulega átt við eigin
sveit, en fyrsta skífa Rapture, Mirror, vakti
litla athygli og þótti ekki mjög vel heppnuð.
Nokkrum árum síðar leiddu þeir „diskópönk“
bylgjuna svonefndu. Var Rapture meðvituð
um stöðu sína sem framverðir þessarar
stefnu? „Ekki endilega. Þetta var lítill vina-
hópur sem [upptökustjórateymið og útgefend-
urnir] DFA tilheyrðu, auk annarra sem voru
að gera svipaða hluti á þessum tíma. Fjöl-
miðlar gerðu mikið úr þessu en tengdu okkur
líka við fólk sem við þekktum ekki neitt. Síðan
þá hafa flestir í þessum hópi farið sínar eigin
leiðir. Ég tala enn við fólkið í þessum hópi og á
vini í þessum kreðsum, en það er ekki sama
samfélagsstemning og var fyrir nokkrum ár-
um. En maður heldur bara áfram, býr til nýja
tónlist og ný sambönd.“
Er þá ný tónlist í burðarliðnum hjá Rapt-
ure? „Já, við erum búnir að vera að vinna að
nýju efni síðustu daga.“ Undirrituðum líst vel
á það og spyr Gabriel að lokum hvernig tón-
leikum fólk getur búist við frá Rapture? „Fólk
getur búist við allt öðruvísi tónleikum en fyrir
fimm árum. Það er alveg jafnmikill kraftur til
staðar en hann er ekki jafnóreiðukenndur og
áður. Við erum miklu beinskeyttari og agaðri.
Þið getið algjörlega búist við partíi.“ Ekki
amalegt það.
BÚIST VIÐ
PARTÍI
MÖRGUM ERU ENN Í FERSKU MINNI TÓNLEIKAR RAPTURE Á
ÍSLANDI FYRIR FIMM ÁRUM. NÚ ER SVEITIN VÆNTANLEG AÐ
NÝJU, HELDUR TÓNLEIKA Á NASA NÆSTKOMANDI ÞRIÐJU-
DAG. ATLI BOLLASON RÆDDI VIÐ GABRIEL ANDRUZZI,
HLJÓMBORÐS- OG SAXÓFÓNLEIKARA SVEITARINNAR.
Danspönk Rapture eru nú að fylgja nýjustu skífu sinni úr hlaði með tónleikaferðalagi og ætla
að leika fyrir dansþyrsta Íslendinga í Nasa 26. júní næstkomandi
MANNASKIPTI hafa orðið í Mín-
us, gítarleikarinn Frosti Logason
og bassaleikarinn Þröstur Jónsson
hafa sagt skilið við sveitina. Í stað
Þrastar kemur Sigurður Alexand-
er Oddsson úr Future Future.
Að sögn Frosta Logasonar er
höfuðástæða þess að hann hverfur
úr sveitinni sú að tónlistarlegur
samhljómur hafi ekki lengur verið
manna í milli í henni.
Hann segist óska sveitinni alls
hins besta í framtíðinni og vona að
þeir sem eftir eru í henni nái að
gæða hana nýju lífi með nýjum
mannskap. „Mínus var ein besta
rokksveit íslands þegar best lét og
ég efast ekki um að þeir félagar
eigi eftir að ná langt.“
Að sögn Frosta hvarf Þröstur úr
sveitinni af sömu ástæðu.
Mínusbítlar
Krummi Björgvinsson segir að
Mínusmenn eigi eftir að sakna
þessara fyrrverandi félaga sínum.
„Við vonum að þeim farnist vel í
framtíðinni og munum ekki
gleyma þeim tíma og metnaði sem
þeir lögðu til sveitarinnar. Að
sama skapi getum við ekki beðið
eftir að byrja nýtt upphaf með
nýjum bassaleikara – fjórmenn-
ingar eins og Bítlarnir. Það eru
nýir og spennandi hlutir að ger-
ast.“
Fjórða breiðskífa Mínuss The
Great Northern Whalekill kom út í
síðasta mánuði.
Mannabreytingar í Mínus
Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir
Mannaskipti Frosti hugsar um framtíðina á næstsíðustu tónleikum sínum
með Mínus. Hann hefur nú yfirgefið sveitina en óskar henni hins besta.
... og eftir urðu fjórir, eins og Bítlarnir