Morgunblaðið - 13.07.2007, Blaðsíða 14

14 FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MENNING
Í DAG verður opnuð á Korp-
úlfsstöðum sýningin Alien
Structure in Urban Lands-
cape. Sýningin er viðamikið
samvinnuverkefni listafólks frá
Reykjavík, Hamborg og Prag
sem staðið hefur síðastliðin
þrjú ár. Viðfangsefnið er
borgarmenning og aðkoma
fólks að samfélagi ólíkra borga.
Níu listamenn, þrír frá hverri
borg, hafa hist reglulega undanfarin ár, unnið að
listaverkum um borgir í samræðu hver við annan
og sýnt afraksturinn. Sýningin verður opnuð á
Korpúlfsstöðum í dag kl. 19 og verður einnig opin
laugardag og sunnudag kl. 13-19.
Myndlist
Reykjavík,
Hamborg og Prag
Korpúlfsstaðir.
SVALA Ólafsdóttir opnar ljós-
myndasýninguna Með kónguló
í vasanum í dag í gallerí Auga
fyrir auga.
Svala er fædd og uppalin á
Íslandi en hefur búið erlendis í
nokkurn tíma. Í verkum henn-
ar má sjá sterk tengsl við land
og þjóð. Svala lærði við lista-
stofnunina í San Francisco og
Háskólann í Texas.
Með kónguló í vasanum verður opnuð kl. 18 í
dag og stendur opnunin til kl. 21.
Gallerí Auga fyrir auga er á Hverfisgötu 35 og
er opið þriðjudaga til sunnudaga frá kl. 14 til 18
eða eftir samkomulagi.
Myndlist
Með kónguló
í vasanum
Kónguló.
Í DAG munu aðstandendur
Sögusafnsins í Perlunni taka á
móti gjöf frá nemendum og
kennurum Minersville Area
High School. Um er að ræða
nákvæma eftirlíkingu af sleða
sem fannst og var grafinn upp í
Gauksstaðaskipinu í Noregi ár-
ið 1880 en talið er að skipið sé
frá 895. Sleðann hafa nem-
endur og kennarar skólans
smíðað undir leiðsögn Arne Emil Christensen frá
Viking Ship Museum í Ósló og Ned Eisenhuth,
kennara í Pennsylvaniu.
Móttakan verður í Perlunni í dag, milli kl. 17 og
19.
Saga
Sögusafnið fær
sleða að gjöf
Perlan.
Eftir Ásgeir H. Ingólfsson
asgeirhi@mbl.is
HARPA Þorvaldsdóttir hóf nám í
Menntaskólanum á Akureyri haust-
ið 1996. Blaðamaður var einn fjórðu-
bekkjarníðinganna sem busaði hana
og bekkjarfélaga hennar en að
kvöldi busadags var nýnemunum
boðið í partí þar sem fram fór hefð-
bundið gítargutl og misfalskur söng-
ur undir. En svo laumar þessi litla
snót sér inn og það sem eftir var
kvölds létum við hin okkur flest
nægja að hreyfa varirnar og syngja
eins lágt og við gátum svo við heyrð-
um betur í þessari mögnuðu söng-
konu sem við höfðum eytt vikunni í
að kvelja.
Ég hitti svo Hörpu aftur rúmum
áratug síðar, nánar tiltekið í gær.
Hún heldur á vínglasi og er að fagna
milljóninni sem hún hafði hlotið í
styrk úr Söngmenntasjóði Marinós
Péturssonar, en styrkurinn er náms-
styrkur enda söngnám ekki ódýrt.
En hvernig byrjaði þessi klassíski
söngferill? „Ég byrjaði að læra söng
18 ára gömul en hafði lengst af verið
leika mér í poppi.“
Evróputúrinn endaði í Salzburg
Fyrir tveimur árum fór hún svo í
klassíkina af fullri alvöru og flutti
síðasta haust til Salzburgar með fjöl-
skyldu sinni. Ástæðan var söng-
kennari að nafni Martha Sharp. „Ég
fann kennarann minn þar og leist
ótrúlega vel bæði á hana og borgina.
Martha er einstök manneskja,
óskaplega fær kennari og færir
manni ekkert á silfurfati heldur læt-
ur mann vinna. Virkilega flott kona í
alla staði.“
Áður hafði Harpa þó verið einn tí-
undi af rödd Íslands í sönghópnum
Raddir Evrópu. „Þetta var eins árs
verkefni, rosalegur góður skóli. Við
vorum tíu saman frá Íslandi og eins
voru tíu saman frá hinum menning-
arborgunum átta (Avignon, Bergen,
Bologna, Brüssel, Kraká, Helsinki,
Prag og Santiago de Compostela).
Við sungum í öllum borgunum nema
Prag og líka í Tallinn þannig að
þetta var einn allsherjar Evróputúr.
Á tónleikunum sungum við verk frá
hverju landi.“
Harpa segir afar dýrmætt að fá
þennan styrk enda tónlistarnám af-
skaplega dýrt og þessa milljón hefði
hún þurft að fá að láni frá LÍN að
öðrum kosti. Hún hefur nú í haust
tveggja ára mastersnám við óperu-
deild Mozarteum í Salzburg, skóla
sem þarf að hafna margfalt fleirum
en þeim fáu sem komast inn. Auk
þess er á döfunni að syngja í Þýska-
landi og ljóst að það verður nóg að
gera næstu tvö árin. Eftir það held-
ur harkið þó áfram. „Óperu-
söngvarar þurfa flestallir að syngja
lengi út um allar trissur áður en þeir
fá nokkra fasta vinnu,“ fullyrðir
Harpa sem líst þó ágætlega á til-
hugsunina, enda virðist henni ekki
finnast neitt leiðinlegt að syngja.
Harpa Þorvaldsdóttir fékk námsstyrk úr Söngmenntasjóði Marinós Péturssonar
Sópran í Salzburg
SÓPRANSÖNGKONAN Harpa Þorvaldsdóttir söng í gær fjögur lög fyrir
gesti eftir að hafa fengið afhentan styrk úr Söngmenntasjóði Marinós
Péturssonar. Allt gerðist þetta í Gamla bíói sem nú hýsir Íslensku óperuna.
Morgunblaðið/G. Rúnar
Harpa syngur í Gamla bíói
BÓKIN um ævintýri Tinna í Kongó
verður færð úr barnabókadeildinni
í fullorðinsdeildina í Borders-bóka-
búðunum í Bretlandi. Þessi ákvörð-
un var tekin eftir að bókin var
gagnrýnd fyrir kynþáttahatur.
Talsmaður samtaka sem berjast
gegn kynþáttahatri sagði að það
væri óviðunandi fyrir bókabúðir að
selja teiknimyndasöguna vegna
grófra kynþáttastaðalímynda sem
koma fyrir í henni. Bókin inniheld-
ur m.a. atriði þar sem Tinni er sett-
ur yfir afrískt þorp vegna þess að
hann er „góður hvítur maður“, og
svört kona hneigir sig fyrir honum
og segir: „Mikill hvítur maður …
hvíti meistarinn er stór juju mað-
ur!“
Gamaldags kynþáttakjaftæði
„Þessi bók inniheldur myndir og
orð sem lýsa gamaldags viðhorfi til
litaðra kynþátta. Innfæddir eru
látnir líta út eins og apar og tala
eins og fávitar. Hvernig og hvers-
vegna halda bókabúðir að það sé
allt í lagi að selja slíkt efni, sem er
fullt af kynþáttahatri? Þetta er
mjög móðgandi fyrir stóran hóp af
fólki,“ sagði talsmaður samtakanna
og bætti við að bókin ætti aðeins
heima í safni með skilti sem á
stæði: „Gamaldags kynþáttakjaft-
æði“.
Engin bókabúð hefur ákveðið að
hætta að selja bókina en margar
hugleiða það nú, eftir að Borders
tók af skarið og færði bókina úr
barnabókadeildinni og yfir í full-
orðinsbækurnar.
Tinni veldur
vandræðum
í Bretlandi
Kynþáttafordómar
í Tinna í Kongó
Tinni Hefur oft komist í hann
krappan og nú vegna kynþátta-
fordóma í einni bókinni.
Eftir Ásgeir H. Ingólfsson
asgeirhi@mbl.is
Í BÓKINNI um hlátur og gleymsku
segir Milan Kundera: „Við hugsum
um óendanleika stjarnanna en
skeytum engu um óendanleikann
sem er fólginn í feðrum okkar.“
Þennan óendanleika ákvað hol-
lenska listakonan Jennifer Tee þó að
takast á við í sýningu sinni, Down
the Chimney. Verkið vann hún með
fjölskyldu sinni, en foreldrar hennar
hafa mjög ólíkan bakgrunn. Faðir-
inn er indónesískur Kínverji og móð-
irin enskur Hollendingur. „Þess
vegna var ég forvitin um það sem ég
vissi ekki um bakgrunn, æsku og
drauma foreldra minna,“ segir
Jennifer sem bað þau og systur sína
um að gera upptöku þar sem þau
svöruðu spurningalista sem Jennifer
samdi fyrir þau. „Þetta snýst um
spurningarnar sem þú spyrð aldrei
fyrr en það er orðið of seint.“
Upp úr þessu skrifaði Jennifer
handrit sem hún fékk fjölskylduna
til að leika í þar sem hún reynir að
búa til sameiginlegan sagnaheim
fjölskyldunnar. Myndbandið var
tekið inni í húsi foreldranna og er
eins konar sögustund. „Stundum er
þetta grimmt og stundum kemur
dauðinn við sögu,“ segir Jennifer
sem segir þó að lítið mál hafi verið að
fá fjölskyldumeðlimi til þess að taka
þátt, enda „alltaf gaman að vera
hluti af listaverki“.
Jennifer segir að eftir því sem leið
á vinnslu verksins hafi ákveðinn
samhljómur myndast við söguna um
Lísu í Undralandi. „Hlutverk skor-
steinsins er að vera þessi inngangur
inn í annan heim, hann kemur í stað-
inn fyrir kanínuholuna.“
Á sýningunni verða þrjár sýning-
arvélar, hinar tvær sýna okkur lista-
konuna sjálfa í líki andar og í baráttu
við fljúgandi lauk, auk þess sem við
sögu koma plöntur, flúorljós og
andapúðar. Á milli skjánna eru
styttur af óljósum skuggaverum sem
fylgjast með lífi þeirra á skjánum.
Jennifer sjálf er gjörn á að ferðast
mikið til annarra heima og er oft
kölluð ýmist ímyndunar-mannfræð-
ingur eða skáld-sagnfræðingur.
„Það nærir verk mín, upplifanir af
stöðum, fólki og ólíkri menningu
blandast saman og renna inn í verk-
in,“ segir listakonan sem er nýkomin
frá Nýja-Sjálandi og fer næst til
Kína.
Ljósmyndir sem hráefni
Tumi Magnússon byrjaði að vinna
í myndlist í kringum 1980 og var að
búa til objekta, ljósmyndir og 8 milli-
metra kvikmyndir. „Svo fór ég að
vinna með teikningar og texta og
komst að því að það var mjög nálægt
þessu „nýja málverki“ sem var að
koma inn þá, enda voru á þeim tíma
margir að leita sér að leið út úr kons-
eptlistinni eins og ég. Svo breyttist
þetta smám saman í veggmálverk,
mónókróm, afskaplega konseptleg
málverk – ég var náttúrlega dálítill
konseptlistamaður allan tímann.“
Seinna fór hann út í ljósmyndir og
fór að gera þær að hráefni í listina.
Ljósmyndirnar vinnur hann í tölvu
og setur þær inn í ákveðið fyrirfram
gefið rými þannig að þetta þróast í
rýmismálverk.
Í sýningunni núna er hann fyrst
og fremst að vinna með kassalaga
form. „Ég vel ákveðið myndefni fyr-
irfram og myndin er tekin frá
ákveðnu sjónarhorni. Þetta eru allt
myndir af kössum, áður hef ég tekið
myndir af þeim á ská en á þessum er
sjónarhornið framan á kassana.“
Magnús Pálsson, faðir Tuma, hef-
ur nýlega opnað sýningu í Gallerí i8
við Klapparstíg. Tumi segir það þó
algjöra tilviljun en líst ekki illa á að
vinna með föður sínum við tækifæri
einhvern tímann í framtíðinni.
Báðar sýningarnar verða opnaðar
klukkan 17 á morgun í Safni, Lauga-
vegi 37.
Jennifer Tee og Tumi Magnússon opna bæði sýningar á morgun í Safni
Niður skorstein
Morgunblaðið/Frikki
Sýning Jennifer skoðar fjölskylduna á meðan Tumi fiktar í ljósmyndum.
Í HNOTSKURN
»Söngmenntasjóður MarinósPéturssonar hefur úthlutað
styrkjum í ellefu skipti frá árinu
1992 en takmark sjóðsins er að
styrkja efnilega íslenska söngv-
ara til framhaldsnáms erlendis.
»Marinó Pétursson fæddist 21.febrúar árið 1908 í Þistil-
firði, elstur sjö barna. Hann rak
lengi útgerðarfyrirtæki en eyddi
síðustu æviárunum sem trillu-
karl á Bakkafirði.
»Hann dó barnlaus en spilaðireglulega tónlist í frístund-
um og kenndi meðal annars
börnum á Bakkafirði á píanó síð-
ustu æviárin. Því ákvað hann að
ánafna allar sínar eigur Söng-
menntasjóðnum sem var fyrst
veitt úr árið 1992 að honum ný-
látnum.
» Í ár bárust fimmtán umsókn-ir sem allar töldust mjög
frambærilegar.