Morgunblaðið - 13.07.2007, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Okkar elskulega móðir,
ANNA JÓNSDÓTTIR
frá Blátindi,
lést á heimili sínu, Hraunbúðum í Vestmannaeyjum,
mánudaginn 9. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum, laugardaginn 14. júlí kl. 14.00.
Stefanía Þorsteinsdóttir, Viktor Helgason,
Sigrún Þorsteinsdóttir, Sigurður Elíasson
og aðstandendur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HANS CHRISTIANSEN
listmálari,
Reykjamörk 2,
Hveragerði,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands, fimmtudaginn 5. júlí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegustu þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss og Heilsugæslu Suðurlands á
Selfossi og í Hveragerði fyrir einstaka umönnun og alúð.
Bryndís Pape, Adam Lavey,
Gréta Pape, Jóhann Haraldsson,
Þóra Christiansen, Guðmundur Guðmundsson,
Daníel og Amber, Viktor Bersi, Alexander,
Egill Ian og Arna Katrín.
✝
Okkar ástkæra sambýliskona, dóttir, móðir,
tengdamóðir og amma,
AGNES M. JÓNSDÓTTIR,
Fífuhvammi 5,
200 Kópavogi,
lést á heimili sínu, miðvikudaginn 11. júlí.
Útför auglýst síðar.
Margrét A. Kristinsdóttir,
Bergþór Bergþórsson, Ágústa Óskarsdóttir,
Jón Ólafur Bergþórsson, Guðný Laxdal Helgadóttir,
Örnólfur Kr. Bergþórsson, Kristín Birna Sævarsdóttir,
Agnes Björg Bergþórsdóttir,
Sveinjón Jóhannesson
og barnabörn.
✝
Elsku hjartans drengurinn okkar,
ÞORBERGUR GÍSLASON ROTH,
Hveramýri II og
Furubyggð 34,
Mosfellsbæ,
sem lést af slysförum aðfaranótt sunnudagsins
8. júlí, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík, þriðjudaginn 17. júlí kl. 13.00.
Jarðsett verður á Mosfelli í Mosfellsdal.
Vera Roth,
Gísli Jóhannsson, Helena Jónsdóttir,
Þrándur Gíslason, Þórunn Gísladóttir,
Hrefna Hallgrímsdóttir, Hildur Kristín Hallgímsdóttir
og aðrir aðstandendur
✝ Sigríður Guð-laugsdóttir
fæddist á Guðna-
stöðum í Austur-
Landeyjum 23. jan-
úar 1931. Hún and-
aðist á líknardeild
Landakotsspítala 4.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin á
Guðnastöðum, Guð-
laugur Magnús
Ólafsson, f. 18.11.
1893, d. 25.3. 1970,
frá Eyvindarholti
og Júlía Jónasdóttir, f. 28.7. 1899,
d. 27.5. 1974, frá Hólmahjáleigu í
Austur-Landeyjum. Foreldrar
Guðlaugs voru Ólafur Ólafsson
bóndi í Eyvindarholti, frá Hólmi í
A-Landeyjum, og kona hans Sig-
ríður Ólafsdóttir frá Múlakoti í
Fljótshlíð. Foreldrar Júlíu voru
Jónas Jónasson bóndi og formað-
ur í Hólmahjáleigu og kona hans
byggingameistara. Þau skildu.
Börn þeirra eru þrjú.
Sigríður giftist 6.5. 1967 Ing-
ólfi Majassyni húsgagna- og inn-
anhússarkitekt, f. á Leiru í
Grunnavíkurhreppi 22.7. 1919.
Foreldrar Ingólfs voru hjónin í
Leiru Guðrún Elísabet Guð-
mundsdóttir, f. 8.10. 1884, d.
19.6. 1974, og Majas Jónsson, f.
19.5. 1881, d. 7.9. 1919. Dóttir
Sigríðar og Ingólfs er Júlía Guð-
rún Ingólfsdóttir innanhússhönn-
uður, f. 18.2. 1968.
Sigríður ólst upp við venjuleg
sveitastörf. Hún var í nokkra vet-
ur vinnukona hjá læknishjón-
unum á Stórólfshvoli, þeim Odd-
nýju Guðmundsdóttur og Helga
Jónassyni. Hún vann eina vertíð
við fiskvinnslu í Vestmannaeyjum
og var einn vetur í Húsmæðra-
skólanum í Reykjavík. Hún vann
á Kópavogshælinu um skeið,
einnig nokkur ár í versluninni
Exeter í Reykjavík. Hún vann um
tíma við ræstingar í Hvassaleit-
isskólanum en síðast vann hún í
býtibúri hjá Barnaspítala Hrings-
ins í 18 ár.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Ragnheiður Hall-
dórsdóttir frá Ósa-
bakka á Skeiðum.
Systkini Sigríðar
eru: 1) Ragnheiður,
f. 23.4. 1927, d. 25.6.
s.á. 2) Jónas fyrrv.
rafveitustjóri í Hafn-
arfirði, f. 21.4. 1929,
kv. Dórótheu Stef-
ánsdóttur gæslu-
konu. Þau áttu fjög-
ur börn. 3) Ólafur
tæknifræðingur, f.
7.2. 1933, d. 19.10.
2000. Sambýliskona
Ólafs var Guðrún Þorgerður Vil-
hjálmsdóttir snyrtifræðingur, f. í
Vestmannaeyjum 21.1. 1933. 4)
Ragnar fyrrv. bóndi á Guðnastöð-
um, f. 5.5. 1934, kv. Margrit
Strupler frá Weinfelden í Sviss.
Þau eiga fimm börn. 5) Ingibjörg
Jóna, fyrrv. matráðskona í
Reykjavík, f. 27.3. 1940. Var gift
Sturlu Einarssyni húsgagna- og
Kær systir, Sigríður Guðlaugs-
dóttir, hefur kvatt þennan heim eft-
ir erfið veikindi. Þegar horft er til
baka eru endurminningarnar ljúfar,
þrátt fyrir að fráfall hennar snerti
viðkvæmar taugar í brjósti manns.
Hún var alltaf kölluð Sísí af vinum
og vandamönnum, en það nafn gaf
hún sjálfri sér þegar hún fór að tala.
Hún ólst upp við venjuleg sveita-
störf en fór snemma að vinna ann-
ars staðar. Hún var m.a. í nokkur ár
vinnukona hjá læknishjónunum á
Stórólfshvoli en þar komst hún í
kynni við umönnun sjúkra, sem síð-
ar átti eftir að koma henni vel. Hún
vann í nokkur ár á Kópavogshælinu
og við ræstingastörf og verslunar-
störf en lengst starfaði hún í 18 ár í
býtibúri Barnaspítala Hringsins og
var þar þangað til hún hætti vegna
aldurs. Í tilefni af því var henni ým-
is sómi sýndur af starfsfólki spít-
alans. Sísí var alls staðar í uppá-
haldi þar sem hún vann.
Hún var einn vetur í Húsmæðra-
skólanum í Reykjavík.
Áður en Sísí festi ráð sitt hélt hún
til um skeið hjá vinafólki sínu á
Kópavogsbraut 45, hjá þeim hjónum
Sigríði Gísladóttur og Ólafi Jóns-
syni. Þar í heimili var Fanney systir
Sigríðar Gísladóttur sem hafði verið
á Guðnastöðum þegar Sísí var á
ungaaldri. Þær systur voru miklar
hannyrðakonur og þarna vann Sísí
ýmsa handavinnu, en hún var mjög
myndarleg í höndum og t.d. bróder-
aði hún fallegar landslagsmyndir.
Það var mikið gæfuspor hjá Sísí
þegar hún kynntist manni sínum
Ingólfi. Bjuggu þau sér fagurt
heimili í Mjóuhlíð 14 í Reykjavík.
Þangað var alltaf gott að koma og
hjálpuðu þau okkur ómetanlega við
að gæta barna okkar þegar við
þurftum á því að halda, sem verður
seint fullþakkað. Veiðiferðir voru
vinsælar og áttu fjölskyldurnar góð-
ar stundir í þeim.
Við Dóróthea vottum þeim Ingólfi
og Júlíu Guðrúnu okkar dýpstu
samúð.
Jónas Guðlaugsson.
Elskuleg móðursystir okkar hef-
ur kvatt.
Yndislegri frænku er varla hægt
að hugsa sér. Hún hafði stórt hjarta
og setti ávallt aðra framar sjálfri
sér.
Það var alltaf gaman að spjalla
við Sísí frænku. Hún fylgdist vel
með því sem var efst á baugi í þjóð-
félaginu og hafði einlægan áhuga á
fólki. Sísí var líka sérlega gestrisin.
Það horfði stundum til vandræða
hversu hörð hún var á því að maður
þyrfti ávallt að þiggja veitingar þeg-
ar maður kom í heimsókn. Hún gat
snarað fram fínasta kaffihlaðborði á
örskotsstundu áður en nokkrum
mótmælum varð komið við.
Sísí var mikil barnagæla og feng-
um við systkinin sannarlega að
njóta þess þegar hún gætti okkar
sem börn. Kannski var það einmitt
þá að það myndaðist sérstakur kær-
leiksþráður á milli okkar Sísíar, sem
aldrei slitnaði, þótt stundum liði
langt á milli heimsókna og símtala.
Við þökkum fyrir tímann sem við
höfðum saman og kveðjum okkar
kæru frænku með þessu fallega
ljóði:
Þig faðmi friður guðs
og fái verðug laun,
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Við kveðjum þig með þungri sorg
og þessi liðnu ár
með ótal stundum ljóss og lífs
oss lýsa gegnum tár.
– –
Vér munum þína högu hönd
og hetjulega dug,
og ríkan samhug, sanna tryggð
og sannan öðlingshug.
Guð blessi þig. Þú blóm fékkst grætt
og bjart um nafn þitt er,
og vertu um eilífð ætíð sæl
vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti)
Elsku Ingólfur og Júlía Guðrún,
við sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Minning um ást-
kæra frænku mun ávallt lifa í hjört-
um okkar.
Guðlaug Júlía, Einar og Atli.
Kæra frænka og föðursystir Sísí,
það er sárt að missa þig, en nú hef-
ur þú fengið hvíld eftir löng og erfið
veikindi.
Ég man fyrst eftir þér sem lítill
drengur og tengjast margar þær
æskuminningar ættaróðali Guð-
laugs afa og Júlíu ömmu á Guðna-
stöðum.
Þú varst dugleg að leika við mig
sem og líta eftir mér og varst alltaf
einstaklega góð við mig.
Foreldrar mínir áttu þig alltaf að
ef það þurfti að fá pössun fyrir
strákinn.
Það var alveg toppurinn á tilver-
unni að fá að vera í pössun hjá Sísí
frænku, þá var mikið gaman að vera
til.
Veiðitúrar að Hlíðarvatni og
Djúpavatni voru fastir punktar í til-
verunni frá því ég man eftir mér,
þar áttum við margar góðar stundir
saman með fjölskyldum okkar.
Ég gleymi ekki hörkunni í þér
þegar þú mættir að Djúpavatni í
fyrrasumar, þá orðin mikið veik, en
áhuginn fyrir að mæta og kasta fyr-
ir fisk var öllu ofar.
Þín var sárt saknað við Djúpa-
vatnið þetta sumarið.
Það sem upp úr stendur í minn-
ingunni um þína persónu er að þú
varst alltaf góð við mig og vildir allt
fyrir mig gera. Þú varst alltaf kát,
brosmild og í góðu skapi, hvað sem
á bjátaði, og hef ég aldrei nokkurn
tímann hitt nokkra manneskju eins
ríka af þessum eiginleikum, og það
virkaði á mig eins og þú geislaðir
ætíð af lífsgleði.
Nú er dagur runninn að kveldi og
veiðitúrarnir verða ekki fleiri í þess-
ari tilveru.
Ég þakka þér Sísí frænka fyrir
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman. Ég votta Ingólfi og Júlíu
Guðrúnu samúð mína, mikill er
missir ykkar.
Stefán Jónasson.
Kæra Sísí frænka, þá er komið að
kveðjustund. Í minningu minni er
farin skemmtileg, glaðleg og góð
kona. Ég minnist þess úr æsku
minni þegar foreldrar mínir voru
erlendis og ég varð þess heiðurs að-
njótandi að fá að vera hjá ykkur á
meðan. Ég hlakkaði alltaf ákaflega
mikið til því á þínu heimili leið mér
vel og mikið var tekið vel á móti litla
frænda úr Hafnarfirði. Fyrir mér
var það ævintýri líkast að vera hjá
þér. Júlía Guðrún lék við mig og
saman fórum við í fótbolta á Mikla-
túni, niður í bæ á sólríkum sunnu-
dögum, í Tónabíó að sjá kvikmyndir
og á morgnana fór ég í sund með
Ingólfi. Svo má ekki gleyma þeim
frábæru stundum sem við áttum við
að spila á spil við eldhúsborðið.
Þetta voru skemmtilegir tímar fyrir
lítinn dreng að vera hjá þér í höf-
uðborginni Reykjavík og jafnframt
að upplifa þann frið og ró sem ríkti
á þínu heimili.
Hjá þér Sísí lærði ég að borða
súrmjólk og brauð með kæfu í
morgunmat og fannst það gott.
Einnig gleymi ég aldrei góða lamba-
kjötinu og brúnu sósunni sem að var
himnesk og var upphafið að áhuga
mínum á sósugerð síðar á lífsleið-
inni, að ógleymdu ískalda krana-
vatninu sem var betra og áhuga-
verðara en gosdrykkir.
Einnig minnist ég þeirra frábæru
stunda sem fjölskyldur okkar áttu
við Djúpavatn á Reykjanesskaga
við silungsveiðar. Þó oft á tíðum
hafi fiskurinn ekki verið stór áttu
fjölskyldur okkar góðar stundir
saman úti í náttúrunni.
Á þessum degi vil ég og fjölskylda
mín votta Ingólfi og Júlíu samúð
okkar. Í huga og anda erum við með
ykkur á þessum erfiðu tímum. Að
lokum vil ég minnast Sísí frænku,
þessari frábæru manneskju á eft-
irfarandi hátt:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Guðmundur Jónasson.
Kveðja frá
Barnaspítala Hringsins
Barnaspítali Hringsins hefur not-
ið þess að afbragðsfólk hefur valist
til starfa á spítalann. Sigríður Guð-
laugsdóttir var í þeim hópi og starf-
aði á Barnaspítala Hringsins í tæpa
tvo áratugi.
Sigríði þótti afskaplega vænt um
Barnaspítala Hringsins og þó fyrst
og fremst um börnin, sem þar
dvöldu. Hún var einstaklega um-
hyggjusöm og vann störf sín af mik-
illi alúð. Börnin, sem dvöldu lengi á
spítalanum, þekktu Sigríði oft sem
„góðu konuna“. Hlýtt viðmót henn-
ar og væntumþykja fyrir börnunum
létti þeim oft dvölina og mörg eiga
góðar minningar um Sigríði.
Sigríður var einnig kankvís og
glöð með góða lund. Í býtibúrinu
var því oft skrafað og spjallað mikið
og það varð að eins konar miðstöð,
þar sem hægt var að fá gott kaffi og
jákvætt viðmót. Stundum flutu
einnig með sögur frá Sigríði frá því
er hún var lítil stúlka í sveitinni eða
frá veiðiferðum í silungsveiði.
Starfsfólk Barnaspítala Hrings-
ins er þakklátt fyrir ánægjulegt
samstarf og góðar minningar um
yndislega konu. Fyrir hönd Barna-
spítala Hringsins sendi ég eigin-
manni Sigríðar, börnum og öðrum
aðstandendum innilegustu samúð-
arkveðjur.
Ásgeir Haraldsson.
Að leiðarlokum langar mig að
minnast Sísíar með örfáum orðum.
Sísí var einstaklega ljúf og barngóð
kona sem börn hændust að.
Rósarækt var henni hugleikin og
eins og fyrir einhverja galdra gat
hún ræktað gullfallegar rósir úr
nánast engu, þekki ég engan annan
sem hafði þennan hæfileika.
Að vera nálægt Sísí var alltaf
gaman og gott því hún heillaði mann
með líflegum frásögnum, fallega
dillandi hlátrinum sínum og
heillandi, tindrandi augnaráðinu
sínu.
Það er með kæru þakklæti sem
ég kveð þessa fallegu og lítillátu
konu og votta Ingólfi og Júlíu Guð-
rúnu dýpstu samúð.
Guð blessi minningu Sísíar.
Guðrún Elísabet.
Sigríður
Guðlaugsdóttir