Morgunblaðið - 13.07.2007, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2007 25
✝ Karl Gústaf Ás-grímsson fædd-
ist á Akranesi þann
20. ágúst 1929. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
þann 1. júlí sl.
Foreldrar hans
voru Úlfhildur
Ólafsdóttir, f. 27.6.
1897, d. 9.11. 1987,
og Ásgrímur Ey-
leifsson, f. 16.5.
1885, d. 14.2. 1965.
Systkini Karls eru
Helga, f. 10.11. 1925,
d. 11.11. 1925, Kristófer, f. 22.11.
1926, d. 12.6. 2001, Oddur Elli, f.
11.2. 1928, d. 2.6. 1987, og Leifur,
f. 14.10. 1931. Hálfsystkin sam-
feðra voru Sigurveig, f. 26.6. 1908,
d. 19.1. 1970, Jóhannes Júlíus, f.
16.7. 1910, d. 26.1. 1942, og Guðni,
f. 25.2. 1918, d. 17.10. 1999.
Karl kvæntist þann 16.12. 1956
Svanhildi Theodóru Valdimars-
dóttur, f. í Rúfeyjum á Breiðafirði
4.9. 1937. Foreldrar hennar voru
Valdimar Sigurðsson, f. 25.6. 1898,
d. 26.11. 1970, og Ingigerður Sig-
urbrandsdóttir, f. 22.8. 1901, d.
26.1. 1994.
Börn Karls og Svanhildar eru: 1)
fræðaprófi á Akranesi og fór síð-
an í Loftskeytaskólann og tók
þaðan loftskeytapróf. Karl Gústaf
var ákveðinn og fylginn sér og
gerðist jafnaðarmaður ungur að
árum. Hann var félagslega sinn-
aður og tók þátt í skátastarfi og
stundaði knattspyrnu af krafti.
Hann starfaði ýmislegt um ævina,
fyrstu árin hjá Kaupfélagi Akra-
nes, ók rútum, vörubílum, olíu-
bílum og mjólkurbílum. Karl
byggði hús á Akranesi ásamt
tveimur bræðrum sínum, þar bjó
fjölskyldan í sjö ár og starfaði
Karl þá á bæjarskrifstofunum. Ár-
ið 1962 flutti fjölskyldan til Ólafs-
víkur þar sem Karl varð lögreglu-
maður. Tæpu ári síðar flutti
fjölskyldan til Y-Njarðvíkur. Þar
vann Karl við skrifstofustörf á
Vellinum og síðar sem verkstjóri
hjá Njarðvíkurbæ. 1969 flutti fjöl-
skyldan til Reykjavíkur. Hóf Karl
störf hjá Bifreiðaeftirliti ríkisins
og starfaði þar sem bifreiðaeft-
irlitsmaður þar til það var lagt
niður. Fór hann þá til Vegagerð-
arinnar og starfaði þar þangað til
hann hætti störfum um sjötugt.
Fjölskyldan flutti í Kópavoginn
árið 1991, á Kópavogsbraut 97.
Karl lét félagsmál sig miklu skipta
og síðustu árin starfaði hann sem
formaður Félags eldri borgara í
Kópavogi og ritaði margar grein-
ar í blöð um réttindamál aldraðra.
Útför Karls Gústafs fer fram í
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Margrét Inga, f. 26.3.
1956, börn hennar
eru: a) Svanhildur
Anna Sigurgeirs-
dóttir, f. 15.9. 1972,
dætur hennar eru
Theódóra og Dag-
björt, b) Ingvar Skúli
Snæbjörnsson, f.
28.12. 1978, c) Þor-
steinn Már Krist-
insson, f. 31.5. 1984,
sonur hans er Guðjón
Már, og d) Andri Már
Kristinsson, f. 7.2.
1988. 2) Helga Jó-
hanna, f. 5.7. 1959, maki Rúnar Sól-
berg Þorvaldsson, f. 9.9. 1960, börn
þeirra eru: a) Sigurður Karl Jó-
hannesson, f. 11.1. 1977, maki
Linda Leifsdóttir, f. 15.4.1978, syn-
ir þeirra eru Valdimar Karl og
Davíð Már, b) Þórunn Valdís Rún-
arsdóttir, f. 29.6.1980, maki Baldur
Magnússon, f. 3.8. 1974, synir
þeirra eru Magnús Sólberg og
Valdimar Viggó, og c) Rúnar Freyr
Rúnarsson, f. 27.6. 1985. 3) Bjarni,
f. 27.10. 1963, synir hans eru Birgir
Fannar, f. 2.3. 1983, og Guðni, f.
15.1. 1990.
Karl Gústaf var fæddur og upp-
alinn á Akranesi. Hann lauk gagn-
Nú ertu burt svifinn af æfinnar braut
sem unni jeg tryggu af hjarta.
Og ánægju stunda opt með þjer naut
nú eru þær horfnar í gleymskunnar skaut
og söknuður særir mitt hjarta.
Og þú ert nú leystur frá þrautanna fans
að þjer munu englarnir hlúa
og sveipa þitt höfuð með sólgeislakrans
því svifinn nú ertu til feðranna lands
þar allir vjer óskum að búa.
Þig kveð jeg svo vinur með vinarþel blítt,
vermi þig sólin í heiði.
Vorgyðjan blíða með vorloptið hlýtt
vorblómum skrýði þitt leiði.
(Sigurður Óli Sigurðsson.)
Þín
eiginkona.
Elsku pabbi.
Mikið var sárt að geta ekki verið
hjá þér þegar þú kvaddir þennan
heim. Það var þó huggun að mamma,
Helga og Svanhildur voru hjá þér.
Aðeins fjórum dögum áður kvaddi
ég þig, þegar ég fór út á land, þá leið
þér vel og ekki grunaði mig þá að
þetta yrði í síðasta skipti sem ég hitti
þig. Ekki grunaði mig að þú ættir
svona stutt eftir, þó að þú hafir verið
veikur og þróttlítill. Þú vissir að
hverju stefndi og hafðir sætt þig við
það. Mikið gladdi það mig að fá að
vita að daginn áður en þú fórst áttir
þú ánæjulegan dag og að þér leið vel
og varst glaður og ánægður.
Þú varst kletturinn minn, ég gat
alltaf leitað til þín ef ég átti í ein-
hverjum erfiðleikum stórum sem
smáum. Þú varst þannig gerður að
það þurfti aldrei að biðja þig um
hjálp, þú veittir hana óumbeðið. Það
var alveg sama hvað það var, þú
gerðir allt fyrir mig ef ég þurfti að-
stoð.
Þú hafðir unun af allskonar tónlist
og með fyrstu minningum mínum
eru þegar þú keyptir grammófóninn
og spilaðir plötur, mér fannst það
mjög merkilegt. Eftir að öll börnin
voru farin að heiman og þú varst
einn heima í kotinu, þegar ég kom
við hjá þér og mömmu, þá voru græj-
urnar í botni og þú að hlusta á plöt-
urnar þínar.
Börnunum mínum varstu eins og
annar faðir, þó sérstaklega Svanhildi
minni sem þú tókst undir þinn
verndarvæng. Þau mátu þig mikils
og litu upp til þín. Ég vil þakka þér
fyrir það.
Þú varst alltaf svo ánægður með
allt sem við börnin þín, barnabörnin
og barnabarnabörnin tókum okkur
fyrir hendur. Þú hvattir okkur og
hrósaðir okkur og ef við náðum góð-
um árangri varstu svo stoltur af okk-
ur.
Mikið á ég eftir að sakna þín, und-
ir það síðasta varstu orðinn svo veik-
burða, heyðir illa og áttir erfitt með
að halda uppi samræðum við marga í
einu. Þegar við systurnar, og ég tala
nú ekki um dótturdæturnar líka,
hittumst hjá ykkur mömmu og sát-
um og spjölluðum við mömmu heyrð-
ist oft: „Mikið getið þið blaðrað, mað-
ur kemst ekki að fyrir þessum
kjaftagangi í ykkur.“ Nærvera þín
var samt alltaf svo sterk, bara það að
vita af þér sitjandi í stólnum þínum
var svo þægilegt.
Takk fyrir allt og hvíldu í friði.
Elsku mamma, Helga, Bjarni,
Svanhildur, Theodóra og Dagbjört
og öll barnabörnin, guð gefi ykkur
styrk.
Þín dóttir,
Inga.
Að pabbi skuli vera dáinn er eitt-
hvað svo óraunverulegt. Þú varst svo
sterkur karakter að manni fannst að
þú hlytir að lifa endalaust. Minning-
arnar streyma fram og ylja um
hjartarætur. Ég var ekki pabbas-
telpa þegar ég var lítil, ég var
mömmustelpan. En þegar ég var 15
ára vorum við ein heima í tvær vikur
og urðum að tala saman, þá uppgötv-
uðum við hvað við vorum lík og átt-
um mikið sameiginlegt. Eftir það
varstu einn besti vinur minn. Við
gátum talað, hlegið, rifist og sæst
aftur. Sú vinátta breyttist aldrei.
Þegar ég eignaðist Sigga Kalla áttir
þú nafna, og það sem þú gast hamp-
að honum. Ef hann vantaði skó eða
úlpu varstu búinn að kaupa það áður
en ég vissi af. Síðan fjölgaði, Valdís
fæddist og hún var litla frekjudollan
þín. Þó að önnur börn bæru ótta-
blandna virðingu fyrir afa gaf hún
sig sko ekki og öskraði bara ef þú
ætlaðir að skamma hana. Mikið hafð-
ir þú gaman af því. Eftir sem tíminn
leið og börnunum fjölgaði varðst þú
ríkari og ríkari því þú varst svo stolt-
ur af barnabörnunum þínu. Ein lítil
skotta sagði við mömmu sína: „Mikið
er hann Sobbi heppinn að vera giftur
henni Helgu.“ „Nú, af hverju?“
spurði mamman. „Af því að hún á svo
skemmtilegan pabba.“ Þetta lýsir
því hvernig börnin litu á þig.
Þó að erfitt sé að kveðja vil ég
fyrst og fremst þakka þér fyrir að
hafa alltaf verið svo stoltur af öllum
mínum afrekum, hvort sem þau voru
lítil eða stór, og að þú lést mig og
börnin alltaf finna hversu stoltur þú
varst.
Við þig vil ég segja að ég er stolt af
að hafa verið dóttir þín. Takk fyrir
allt það sem þú gerðir fyrir mig og
mína.
Þín dóttir,
Helga.
Elsku pabbi minn, nú hefur þú yf-
irgefið þennan heim og loks er lokið
þrautagöngu veikindanna. Ég þakka
þér fyrir allan þinn stuðning og ást
sem þú gafst mér, sama hvað á gekk,
þú varst kletturinn í mínu lífi sem ég
gat alltaf leitað til ef ég á þurfti að
halda. Af þér lærði ég stundvísi og
heiðarleika, sem voru þínir sterk-
ustu eiginleikar ásamt ríkri réttlæt-
iskennd.
Þú hafðir mjög gaman af að
ferðast líkt og ég. Þegar ég bjó á Ír-
landi komstu nokkrum sinnum í
heimsókn og við áttum góðan tíma
saman.
Svo var það síðasta haust að heilsu
þinni hrakaði mjög og læknar töldu
að þá væri stutt eftir, þá flýtti ég
mér að flytja heim og náði að vera
nálægt þér síðustu mánuðina. Ég
vonaði að þú mundir lagast en varð
að horfa upp á þig verða veikari og
vitandi að ekkert var hægt að gera.
Það kvaldi mig mjög, en þó ekkert í
samanburði við þann söknuð sem ég
nú ber.
Ég vona að ég hitti þig hinum
megin þegar minn tími kemur.
Þinn sonur,
Bjarni.
Elsku afi minn.
Ég held ég hafi aldrei sagt þér
hvað mér þótti vænt um þig en ég
vona að þú hafir vitað það. Þú varst
alltaf góður við mig og mig tekur það
ólýsanlega sárt að þurfa að kveðja
þig. Ekki bara mín vegna heldur
finnst mér svo leitt að Davíð minn fái
aldrei að kynnast þér almennilega og
kynnast hversu góður maður þú
varst. Ykkur hefði samið vel rétt eins
og okkur gerði.
Þú reyndist mér alltaf vel og ég
man eftir ófáum skiptum þar sem þú
settist niður með mér og spjallaðir
við mig.
Alltaf hafðir þú líka lag á að segja
það við mig sem ég þurfti oft að
heyra.
Ég á alltaf eftir að sakna þín og ég
vona að við hittumst aftur á öðrum
stað.
Það eru engin orð sem ég get not-
að til að lýsa því hvernig mér líður
yfir að þurfa að kveðja þig nema
bara bless.
Bless elsku afi, ég veit að þú ert
kominn á góðan stað.
Bless elsku afi minn, ég sakna þín
og mun alltaf gera.
Sigurður Karl Jóhannesson.
Afi minn, sem ég lengi vel kallaði
alltaf pabba, því, jú, allir á heimilinu
kölluðu hann pabba, mamma og
systkini hennar, þá hlaut hann víst
að vera pabbi minn líka. Hjá afa og
ömmu bjó ég að mestu alla mína
æsku og við afi áttum, jú, margar
sérstakar stundir, á morgnana þegar
hann „greiddi eyrun“ og á kvöldin
þegar ég sat í „holunni“ hjá honum
og við hlustuðum á kántríið. Í hol-
unni undir handarkrikanum, sem
svo dætur mínar sátu í seinna.
Betri afa var ekki hægt að fá og
ekki pabba heldur. Stundvísi, rétt-
læti og heiðarleiki eru þau þrjú orð
sem helst koma upp í hugann, maður
sem var borin virðing fyrir. Þegar ég
var stelpa fannst vinkonu minni
hann svo öðruvísi afi því hann var í
gallabuxum og ryksugaði og eldaði
mat, jafnvel bakaði skonsur.
Þegar ég hugsa til baka þá þakka
ég fyrir að hafa fengið þennan mann
sem uppalanda og vin.
Þakka fyrir að hafa átt heimili hjá
honum í æsku og svo búið í sama
húsi eftir að ég sjálf eignaðist fjöl-
skyldu. Dætur mínar, Theodóra og
Dagbjört, hafa notið þeirra forrétt-
inda að hafa haft afa svona nálægt
sér.
Við skotturnar þínar þrjár sökn-
um þín mjög mikið, en veru þinni er
lokið hér, vonandi hittumst við aftur
einhvern tímann.
Þín,
Svanhildur.
Það ríkti „nóttlaus voraldar ver-
öld“ á okkar ástkæra landi þegar
Karl Gústaf Ásgrímsson kvaddi
þetta tilvistarsvið. Engum sem til
þekkti átti að koma andlát hans á
óvart en alltaf er það svo að andláts-
fregn er óvænt.
Ég kynntist Karli Gústafi þau ár
sem hann gegndi formennsku í Fé-
lagi eldri borgara í Kópavogi. Karl
var trúr sinni sannfæringu, ötull
talsmaður fyrir bættum hag eftir-
launafólks og vann félaginu sem
hann var í forsvari fyrir heilt. Hann
var athugull, mjög vel ritfær og fjöl-
fróður að rata um eftirlaunafrum-
skóginn. Karl bar veikindi sín ekki á
torg og mér er ljóst að samferða-
menn hans gerðu sér ekki alltaf
grein fyrir hversu alvarlega sjúkur
hann var.
Hann og fjölskylda hans voru
meðvituð hvað í vændum var og tóku
aðstæðunum með æðruleysi og
skynsemi.
Ég votta Svanhildi, eiginkonu
hans, börnum þeirra, tengdabörn-
um, barnabörnum og öðrum syrgj-
endum mína dýpstu samúð.
Ég þakka Karli Gústaf samstarfið
og kveð hann með þessum ljóðlínum:
Hið aldna íturmenni,
sem okkur kveður nú,
var hetja prúð í hjarta,
með hreina sterka trú.
Að loknu lífsins starfi,
sem ljúft í minning er,
var aftanroðinn indæll
í örmum vina hér.
(Böðvar Bjarnason, brot)
Blessuð sé minning Karls Gústafs
Ásgrímssonar.
F.h. Félagsstarfsins í Kópavogi,
Sigurbjörg Björgvinsdóttir.
Þeir sem vinna hin hljóðlátu störf
alþýðunnar, njóta sjaldan þeirrar
viðurkenningar sem þeir verðskulda,
þótt þeir leysi störf sín af trú-
mennsku. Sama má segja um þá sem
vinna heilshugar og af áhuga fyrir
bættum kjörum meðborgara sinna í
hinum ýmsu félagasamtökum um
land allt. Þjóðfélagið nýtur góðs af
verkum þeirra, en þeir sjálfir fá oft
og tíðum litla sem enga viðurkenn-
ingu fyrir störf sín.
Karl Gústaf Ásgrímsson var
fæddur á Akranesi og bjó þar fram á
fullorðinsár. Hann vann ýmis störf á
lífsleiðinni, þ. á m. hjá Bifreiðaeftir-
liti ríkisins og Vegagerðinni. Hann
var mikill félagshyggjumaður og tók
mikinn þátt í félagsstörfum hvar
sem hann var. Honum var annt um
málefni þeirra sem minnst mega sín í
þjóðfélaginu og vakti oft athygli á
einu og öðru sem betur mátti fara.
Árið 1991 flutti Karl Gústaf í
Kópavog og árið 2000 var hann kos-
inn formaður Félags eldri borgara í
Kópavogi. Hann var formaður
FEBK í 7 ár, en í mars sl.varð hann
að gefa eftir vegna veikinda sinna og
hætta störfum. Karl var mjög at-
kvæðamikill í starfi sínu sem for-
maður FEBK og kom félagsstarfinu
í mun fastara form en verið hafði. Í
stjórnartíð hans var byrjað að hafa
„Opið hús“ að vetrinum til, bæði í
Gullsmára og Gjábakka, og eru það
bæði skemmti- og fræðslufundir.
Leshópur starfar af krafti, bridge-
deildin og félagsvistin hafa eflst
mjög og ferðanefnd FEBK er með
fjölda ferða á hverju ári. Samið var
við Kópavogspóstinn að Fréttabréf
FEBK, sem áður var gefið út sem
sérblað, yrði ein blaðsíða í Kópa-
vogspóstinum og kemst þar fyrir
svipað magn og í sérblaðinu áður, en
hefur þann kost að allir Kópa-
vogsbúar sjá það. Fyrir rúmu ári
samdi FEBK við Sparisjóð Kópa-
vogs um útgáfu og dreifingu fé-
lagsskírteina ásamt innheimtu fé-
lagsgjalda og hefur Sparisjóðurinn
ásamt starfsfólki hans veitt félaginu
frábæra þjónustu og sýnt því ein-
staka velvild. Þá hafði Karl Gústaf
mikinn áhuga á því að FEBK opnaði
heimasíðu á netinu og er hún komin
vel af stað. Karl Gústaf var í stjórn
Landssambands eldri borgara í
nokkur ár og sinnti störfum þar af
sama eldmóðnum og hann sýndi sem
formaður FEBK. Karl Gústaf var
vel ritfær og skrifaði margar greinar
í dagblöð og hikaði ekki við að láta
skoðanir sínar í ljós. Félagar í
FEBK meta störf Karls Gústafs að
verðleikum og er hann lét af störfum
gerði félagið hann að heiðursfélaga
FEBK og afhenti honum heiðurs-
skjal ásamt fána félagsins, þar sem
honum eru þökkuð frábær störf.
Formaður og framkvæmdastjóri
Ferðanefndar FEBK, þeir Bogi og
Þráinn, sem eru með hóp félaga í
FEBK í Grænlandsferð þessa dag-
ana, biðja fyrir samúðarkveðjur til
fjölskyldu Karls Gústafs. Minnast
þeir hans með þakklæti fyrir gott
samstarf alla tíð.
Við félagar og stjórn FEBK þökk-
um Karli Gústafi dugmikið starf í
þágu aldraðra í Kópavogi á liðnum
árum, um leið og við flytjum eftirlif-
andi konu hans, Svanhildi Th. Valdi-
marsdóttur, börnum þeirra og
barnabörnum, hugheilar samúðar-
kveðjur. Minning góðra verka og
mætra manna lifir.
F.h. Félags eldri borgara í Kópa-
vogi,
Kristjana H. Guðmundsdóttir,
formaður FEBK.
Karl Gústaf
Ásgrímsson
MINNINGAR
✝
Elskulegur eiginmaður minn og besti vinur, faðir
okkar, tengdafaðir, sonur og bróðir,
ÓSKAR STEFÁN ÓSKARSSON
slökkviliðsstjóri,
Hvannahlíð 7,
Sauðárkróki,
sem lést þriðjudaginn 3. júlí, verður jarðsunginn frá
Sauðárkrókskirkju laugardaginn 14. júlí og hefst
athöfnin kl. 14:00.
Olga Alexandersdóttir,
Guðbjörg Óskarsdóttir, Gunnar Páll Ólafsson,
Júlíana Alda Óskarsdóttir, Björn Ingi Björnsson,
Óskar Veturliði Grímsson, Margrét Gestsdóttir,
Atli Már Óskarsson, Steinunn Árnadóttir,
Gestur Pétursson, Bjarney M. Hallmannsdóttir
og aðrir aðstandendur.