Morgunblaðið - 30.09.2007, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. SEPTEMBER 2007 51
Skipalón Sóleyjarrimi
Glæsilegar
fullbúnar íbúðir
Hafnarfjörður, Hvaleyrarholt
Skipalón 16-26, 2ja til 4ra herbergja. Fyrir 50 ára og eldri.
Skipalón 25-27, 3ja, 4ra og 5 herbergja í almennri sölu.
Reykjavík, Grafarvogur
Sóleyjarrimi 19-21, 3ja og 4ra herbergja. Fyrir 50 ára og eldri.
Sóleyjarrimi 23, 4ra herbergja íbúðir í almennri sölu.
www.motas.is
Sími 533 4040 | www.kjoreign.isSími 565 5522 | www.fasteignastofan.is
Allar nánari upplýsingar um
eignirnar á www.motas.is
> Traustur byggingaraðili
> Yfir 20 ára reynsla
> Gerðu samanburð
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
T
3
93
25
0
9/
07
Mótás, Stangarhyl 5, sími 567 0765



 


    
 


 
 

 
!"

###

$"% & '#&###
()
*
+
&##&###
  
 
 !   

 "# $ 
    
 %


%& '  $
 ( " 
 $   ) 

 " 
* +
$
 %%* ,% 
  " %$%
 %  -%* .#%
   
)%&
 
  " 

 " 

 % "

 $   " &# " 


 "


/
* ,
$

 " 

* . 

 

$

  
 * .#%  

   $  %%*
'%&
0

%% %
%
'* * &*
1
% 2* '$

%
3 
#



%%4
5*

%
4
5*
 ,- ) $""$   &##   &.#
/01234 " 5 
" 65 5 # 7%-89$
5 ( '#
'## 5 :::&
;&
JARÐIR - LANDSPILDUR - SUMARHÚS
YFIR 90 BÚJARÐIR OG LANDSPILDUR
OG UM 50 SUMARHÚS Á SÖLUSKRÁ FM.
EINNIG Á SÖLUSKRÁ MIKILL FJÖLDI EIGNA
Á HÖFUÐBORGARSVÆÐINU.
AUK ÞESS EIGNIR Í FLORÍDA.
Sjá nánar á www.fmeignir.is - www.fasteignamidstodin.is - www.thevikingteam.com
SVO stendur í annálum að Ís-
lendingar töldust 47.852, þetta var
anno 1801, í Reykjavík bjuggu 307
sálir.
Þar hokruðu þess-
ar manneskjur,
bjargarlítið fólk, bjó í
þurrabúð, dreift
kringum Kvosina.
Tæpast hefir blessað
fólkið haft það sér til
skemmtunar að
marséra hinn
ókomna Rúnt, varla
gert betur en að ráfa
hungrað í vinnuna, ef
einhver var. Götur
svað eitt og híbýli
þess nú til dags á
hverfanda hveli. Víst
með öllu horfið minn-
ingargildið og menn-
ing varla annað en
óhugnaður fátæktar
og eymdar, barnlúið
fólk og úrræðin eng-
in.
Athugandi gæti
verið að fá fátækt og
úrræðalaust fólk til
búsetu í gömlum
hússkriflum, áhugasamir gætu þá
ráfað milli húsa bærilega fullir, þá
kominn hinn rétti bragur á bæj-
arlífið. Húsnæðið varla lakara en í
Bjarnaborginni ellegar Pólunum.
Brunninn hússkrokkur veldur
breytingu á umhverfi. Hvort nafn-
togað fólk hefir síðar haft þarna
viðdvöl getur svo sem vel verið,
það leyndi fátæktinni eins og ar-
istókrata er háttur.
Við verðum að muna að yfir
þessum 307 sálum hvíldi hinn ljóti
skuggi fátæktar og andleg kröm
þjáði fólkið og losnaði ekki frá því
fyrr en í dauðanum.
Enn ráfa um stræti og torg
nægilega margir til að fylla götu
ef betra þykir að gera húsin trú-
verðug.
„Þá varð úti í Reykjavík dansk-
ur kvenmaður.“
Gaman væri það að láta dreng
og stúlku taka fyrsta Rúntinn.
Álfgrímur að skottast niðri í bæ
að kaupa pipar fyrir þrjá aura en
litla fröken Gúðmúndsen slóst upp
á hann í leiðinni.
Hugsast gæti að námspiltar úr
Lærða skólanum hafi labbað eitt-
hvað eftir fund í Kvöldfélaginu, þá
komið fram yfir miðja nítjándu
öld.
Ef staðsetja skal Rúntinn verð-
ur nálægt lagi svona um fyrra
stríð ofanvert.
Menntaskólapiltar tóku hring
eftir að stúlkurnar voru farnar
heim. Þá voru í gildi tvenns konar
útivistartímar, piltarnir heyrðu
undir lögreglusamþykkt en for-
eldrar stúlknanna settu sjálfir sín
lög með harðmótuðum heimkomu-
tíma. Lengi lifi lýðræðið og húsa-
ginn. Erum við komin allar götur
að femínista-farganinu? Þar fór í
verra.
Skólapiltar röltu um strætin
löngu fyrir kreppu, aðeins léttir
innan um sig, héraðslæknir hafði
ávísað á „hundaskammta“ – einn
hæfði postulínskúlur á símastaur-
um, geigaði ekki skot, allir vel að
manni, sá sterkasti varð sýslumað-
ur og síðan meira. Verðandi lög-
menn sumir og efldust mjög að
mannvirðingum, afburða norrænu-
fræðingur, með ógnarmikið starf
að baki. Nokkrir prestar. Einn
þáði biskupsvígslu.
Ágæti borgarmeistari, ef finn-
anleg eru gömul hús sem myndað
gætu götustubb, þá eru það marg-
ir á vergangi algjörum í borginni
þinni að húsin gætu verið full-
mönnuð. Þá er það í réttri mynd
að mannskapurinn ráfi fullur milli
húsa.
Rúntinn þekkti ég af afspurn
áður og átti eftir að kynnast betur
síðar. Í upphafi gengu elskendur
þarna um og lásu upp úr Fornum
ástum prófessors Sigurðar Nordal.
Alllöngu síðar fóru hlutirnir á ská,
annaðhvort varð fólkið gripið
framúrstefnu eða lög-
reglan ekki með á nót-
unum, allt var komið á
hvolf, Hallærisplanið
puntað með flösku-
brotum og versl-
anagluggum stútað.
Gluggameistarinn
farinn að halda til á
miðborgarstöð, því
ekki þurfti að bíða
lengi eftir útkalli, ætt-
fróður varðstjóri hélt
bókhald um telpur í
pissuerindum, þarf-
irnar töldust einn
ganginn 67. Blöðru-
bólga gat verið í að-
sigi.
Þá var siður að lög-
regla fór helst ekki
fjölmenn að einum,
það voru lög Erlings
Pálssonar yfirlög-
regluþjóns, og ekki
talið óeðlilegt að sá er
handtaka átti veitti
mótspyrnu eftir
mætti.
Nú reiddi Erlingur upp kylfuna
og kallaði: „Þessi fer í hausinn á
þeim er ætlar að þvælast fyrir
lögreglunni.“ Þetta var verk-
menntakennsla og vissara að
passa upp á kollinn á sjálfum sér.
Við sem munum Erling hljótum
að dást að manninum, hollráðum
hans og drengskap. Erlingslög eru
ofarlega á blaði hjá okkur sem nú
berjum nestið. Ungur nam ég
þessi fræði, nú saknar gamall
maður veraldar sem var.
„Barðask einn við átta og ellefu
tvisvar.“ Gæti verið upphaf eða
millispil í sinfóníu lífsins. Það eru
leiðindi að höggva ofan í marg-
tuggnar fjölmiðlaumræður, svipað
og að blanda sér óboðinn í tveggja
manna tal. En nú fer Eyjólfur að
hressast. Borgarstjórinn kominn í
málið og situr herráðsfundi, ugg-
laust tillögugóður. Koma skal á
allsherjarreglu og halda henni
uppi. Von er til, strákar og stelpur
emjandi yfir virðingarleysi vegfar-
enda, stokkin með allt í blöð.
Klúryrði og kjaftshögg, óvirðingu
og agaleysi. Ekki skána hlutirnir
með því að kalla okkur hina eldri
til ábyrgðar, vegna þess að það er
þrautin þyngri og illgerlegt að
berja hina óbornu til hlýðni.
Ágæti borgarstjóri, fyrst þú ert
farinn að sitja fundi með herr-
áðinu, og ugglaust með gagnlegar
tillögur að koma á skikk í borginni
þinni, þá er aldeilis upplagt að
luma á trompásnum uppi í erm-
inni, og fyrst ástandið er orðið
svona, og enginn er herinn, þá og
ekki fyrr, en að leggja til við ráð-
ið, svona með allri gát, – að bjóða
út flokki hrukkudýranna. Það er
mannskapur sem er þokkalega
kunnáttusamur í Erlings-lögum.
Helst er svo að sjá á bíómynd-
um að borgarstjóri sé farinn að
„trítla um tún og tölta á engi“. Er
við hæfi að biðja gott fyrir honum
í bráð og lengd í því vandaverki
að koma á varanlegri allsherj-
arreglu.
Árnað flyt ég löggæslumönnum
– svona í restina.
Friður megi ríkja með öllu heila
klabbinu.
Heimildir:
Annáll nítjándu aldar, skráður af Pjetri
Guðmundssyni, presti í Grímsey.
Brekkukotsannáll … HKL og Kvæða-
kver, Egilssögu (jafnvel eftir Snorra).
Minningabrot um Erling Pálsson yf-
irl.þjón (ævisaga hans enn ekki skráð).
Ætlunarverk hans var að fást við sögu
sundsins á Íslandi. Erlingur lést
skömmu eftir starfslok.
Rúnturinn,
gangan endalausa
Björn Sigurðsson skrifar um
miðborg Reykjavíkur
Björn Sigurðsson
»Nú reiddiErlingur
upp kylfuna og
kallaði: „Þessi
fer í hausinn á
þeim er ætlar að
þvælast fyrir
lögreglunni.“
Höfundur er fyrrverandi lögreglu-
varðstjóri.