Morgunblaðið - 28.10.2007, Blaðsíða 46

46 SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Grettisgata
Mikið endurnýjuð sérhæð
Mjög falleg og mikið endurnýjuð 151 fm neðri sérhæð í þríbýlishúsi í mið-
borginni. Íbúðin er með góðri lofthæð og skiptist í þrjú góð herbergi,
tvennar bjartar samliggjandi stofur með rennihurðum og því möguleiki að
nýta aðra stofuna sem herbergi. Eldhús með eyju klædda grásteini og
flísalagt baðherbergi. Tvær sér geymslur.
Góð eign í miðborginni.
Verð 35,0 millj.
FASTEIGNA-
MARKAÐURINN
ÓÐINSGÖTU 4, SÍMI 570 4500, FAX 570 4505.
OPIÐ VIRKA DAGA KL. 9–17.
Netfang: fastmark@fastmark.is
Heimasíða: http://www.fastmark.is/.
Jón Guðmundsson, sölustjóri og lögg. fasteignasali.
Guðmundur Th. Jónsson, lögg. fasteignasali.
Laugavegur 49a
101 Reykjavík
4ra íbúða hús á eignarlóð - leigutekjur
Stærð: 148 fm
Fjöldi herbergja: 8
Byggingarár: 1906
Brunabótamat: 19.520.000
Bílskúr: Nei
Verð: 38.000.000
Eignin er bárujárnsklætt timburhús með steyptum kjallara og skiptist í 3.hæðir. Kjallari 40.6 : er með sérinngangi. Stofa og eldhús er opið rými.
Baðherbergi með flísum og sturtuklefa. Svefnherbergi. Í kjallara er einnig sameiginlegt þvottahús fyrir húsið. Miðhæð 47.3 fm. Sameiginlegur
inngangur með rishæð. Eldhús með flísum á gólfi og borðkrók. Stofa / borðstofa. Baðherbergi með sturtuklefa. Svefnherbergi. Rishæð Íbúð I 28 fm :
Stofa og eldhús opið rými. Svefnherbergi með aðgangi inn á baðherbergi með sturtuklefa. Íbúð II 28 fm : Stofa og eldhús opið rými. Svefnherbergi.
Baðherbergi með baðkari. Gólfefni: upprunalega gólfþjalir eru á flestum gólfum nema baðherbergjum Pípulagnir, klóakslagnir og rafmangslagnir eru
endurnýjaðar.Klæðning utan á húsinu er endurnýjuð. Eignin þarfnst viðhalds.
Búi
Sigurður
Guðmundsson
Lögg. fasteignasali
Lóa Sveinsdóttir
Sölufulltrúi
sigurdur@remax.is
loa@remax.is
Bókið skoðun í 698 - 87 - 33
RE/MAX Búi - Stórhöfða 17 - 110 Reykjavík - Sími: 5209400 - www.remax.is
698 87 33
FRÁSÖGNIN í Biblíunni af Ba-
belsturninum (1M 11: 1-9) bendir
ekki til að Guð sé hrifinn af allri
sameiningarpólitík en þó stofnsetti
Guð hjónabandið og
kirkjuna.
,,Og Guð skapaði
manninn eftir sinni
mynd, hann skapaði
hann eftir Guðs mynd,
hann skapaði þau karl
og konu.
– Og Guð blessaði
þau, og Guð sagði við
þau: Verið frjósöm,
margfaldist og upp-
fyllið jörðina …“ 1M 1:
27-28. ,,Þess vegna yf-
irgefur maður föður
sinn og móður sína og
býr við eiginkonu sína, svo að þau
verði eitt hold“ 1M 2: 24.
Jesús staðfestir svo þessa skipan
mála: ,,Hann svaraði: Hafið þér eigi
lesið, að skaparinn gjörði þau frá
upphafi karl og konu – og sagði:
Fyrir því skal maður yfirgefa föður
og móður og bindast konu sinni, og
þau tvö skulu verða einn maður. –
Þannig eru þau ekki framar tvö,
heldur einn maður. Það sem Guð
hefur tengt saman, má maður eigi
sundur skilja“ Mt 19: 4-6.
Hjónaband hefur í íslensku máli,
og orðsins fyllstu merkingu, verið
það orð sem skilgreinir samband
karls og konu til ævarandi sam-
búðar á meðan bæði lifa. Þetta
elsta félagsform mannsins er frá
upphafi vega blessað af Guði. Adam
og Eva fengu blessun Guðs á sitt
samband fyrir syndafallið. Guð
blessaði þau m.a. til að uppfylla
jörðina, það er getnað þeirra, en í
barninu sem fæðist eru þau eitt
hold.
Hjónabandið og kirkjan und-
irgangast sömu meginreglur, sem
eru: Helgun, eining, hlýðni.
,,Helgun“ er þegar menn gefast
Guði og öðlast fyrir iðrun og aft-
urhvarf fyrirgefningu synda sinna,
við það verða menn fráteknir fyrir
Guð til helgra nota. ,,Heilagleiki“
er annað hugtak sem miðast ein-
göngu við nærveru Guðs. Guð þolir
ekki synd og blessar því aðeins það
sem er honum helgað.
,,Eining“ – þeir sem lifa í ófriði
fjarlægja sig Guði og hans vernd og
opna þannig fyrir áhrifum illra afla.
Fyrirgefningin er ein af dyggðum
kristninnar og það að elska náung-
ann eins og sjálfan sig er vegvísir á
einingu í samskiptum manna.
,,Hlýðni“ við Guð er
að sætta sig við þá
skikkan sem hann set-
ur sköpunarverki sínu
og gera Biblíuna að
áttavita sínum.
Hlýðnin er sett helg-
uninni og einingunni
til verndar því Guð
agar þá sem hann
elskar.
Í Postulasögunni,
köflum 4-5, er lýsing á
safnaðarstarfi frum-
kirkjunnar og hvernig
yfirnáttúrleg blessun
safnaðarins átti rætur sínar í helg-
un, hlýðni og einingu. Í Biblíunni er
Kristi líkt við brúðguma en kirkj-
unni (söfnuði helgaðra) líkt við
brúði og má af því sjá hvað hjóna-
bandið er Guði hjartfólgið. Með
fórnardauða sínum á Golgata opn-
aði Jesús mönnum leið til að end-
urfæðast til eilífs lífs með honum og
með uppstigningu sinni til himna
opnaði Jesús leið fyrir Heilagan
anda sem sendur er iðrandi hjört-
um syndugra manna og í líkingunni
má segja að hann ,,dreifi“ sér um
jörðina með andlegri frjósemi líkt
og afsprengi karls og konu í hold-
legum skilningi.
Hjónabandið og kirkjan eiga
rætur í boðorðunum miklu. ,,Elska
skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu
hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum
mætti þínum og öllum huga þínum,
og náunga þinn eins og sjálfan þig“
Lk 10:27. Hjúskapur karls og konu
og söfnuður kristinna eru frátekin
félagsform Guðs föður, skapara alls
lífs. Guð tekur frá þá sem hann
blessar og gerir það á sínum for-
sendum. Guð faðir deilir ekki dýrð
sinni eða völdum, sama gildir um
Jesú Krist og Heilagan anda.
Með tilkomu kirkjunnar öðlaðist
hjónabandið endurnýjun, þar sem
m.a. hórdómsbrot eru fordæmd og
lögð er áhersla á einkvæni og að
gagnkvæm virðing og tillitssemi
ríki í hjónabandinu.
Eitt af táknum síðustu tíma er
,,Þegar þér sjáið viðurstyggð eyð-
ingarinnar, sem Daníel spámaður
talar um, standa á helgum stað, les-
andinn athugi það“ Mt 24:15. Sátt-
máli hjónabandsins er af Guði helg-
ur og á stað í hjarta hans, kirkja
Krists á jörðu er það sömuleiðis og
bæði þessi félagsform eru að stofni
til heilög af því að nærvera Guð
blessar þau sem slík. Ef menn taka
fram fyrir hendurnar á Guði og
reyna að knýja Guð til hlýðni við
sig með því að gefa saman karl og
karl eða konu og konu og krefjast
þess að þeir gjörningar séu bless-
aðir af Guði rétt eins og hjónaband
karls og komu, þá er viðurstyggð
eyðileggingarinnar á helgum stað
orðin tvíþætt og minnir á þá frá-
sögn Gamla testamentisins þegar
lýðurinn í Sódómu ætlaði að
nauðga englum Guðs 1M 19, en
englarnir voru fráteknir Guðs þjón-
ar eins og safnaðarmeðlimir krist-
innar kirkju eiga einnig að vera
enda leggi þar hver og einn kyn-
hneigð sína í Guðs hendur í bæn og
trú eins og allt annað.
Það veldur andlegum dauða að
forherða sig í synd en þeir sem
blessa þann verknað í Guðs nafni
virðast vera í röngu liði.
Allir eiga fyrirheit um fyrirgefn-
ingu synda sinna fyrir náð Guðs í
Jesú Kristi og þeir sem þegið hafa
náðarverkið eiga í veikleika sínum
vísa föðurást Guðs ,,Náð Drottins
er ekki þrotin, miskunn hans ekki á
enda – hún er ný á hverjum
morgni, mikil er trúfesti þín!“
Harml. 3: 22-23. Maðurinn getur
ekki breytt Guði en Guð getur
breytt mönnum.
Ég bið íslenskri þjóð Guðs friðar.
Hjónaband og kirkja
Ársæll Þórðarson fjallar um
hjónabandið »Hjónaband hefur ííslensku máli, og
orðsins fyllstu merk-
ingu, verið það orð sem
skilgreinir samband
karls og konu til ævar-
andi sambúðar á meðan
báðir aðilar lifa.
Ársæll Þórðarson
Höfundur er húsasmiður.
EINHVERJU sinni heyrði ég for-
mann Læknafélagsins fullyrða að
ölvunarakstur væri eitt af stærstu
heilbrigðisvandamálum þjóðarinnar.
Varla þarf að fara
mörgum orðum um
réttmæti þeirrar full-
yrðingar – enda fáar
stéttir sem þekkja bet-
ur skelfilegar afleið-
ingar ölvunaraksturs
en læknastéttin. Því
hefur verið haldið
fram að fimmta hvert
banaslys á Íslandi
tengist ölvunar- eða
fíkniefnaakstri á einn
eða annan hátt auk
þess sem stóran hluta
alvarlegra slysa megi
rekja til þess að öku-
maður var undir áhrif-
um. Líklega hefði mátt
koma í veg fyrir
marga harmleiki göt-
unnar ef tekist hefði
að stöðva ökumennina
áður en slys hlutust af.
Því miður virðist sem
sumir veigri sér við að
tilkynna lögreglu ef
þeir verða þess varir
að ölvaður maður sest
upp í bíl. Þetta á sér-
staklega við ef hinn
ölvaði er fjölskyldumeðlimur eða
vinnufélagi en þá vilja margir loka
augunum og telja að þeim „komi
ekki við“ hvað aðrir aðhafast. Slík
viðhorf eru ekki aðeins ámælisverð –
heldur beinlínis stórhættuleg. Hver
myndi láta undir höfuð leggjast að
tilkynna um eftirlýstan ofbeldis-
mann? Líkingin er vissulega rétt-
mæt. Bæði sá sem lemur fólk og sá
sem sest undir stýri ölvaður, ógnar
umhverfi sínu og getur skaðað sak-
laust fólk; fólk sem allt eins gæti
verið nákomið þeim sem veigraði sér
við að hringja til lögreglunnar. Um-
ferðarslysin fara nefnilega ekki í
manngreinarálit. Í Umferðarlög-
unum er lögð sú skylda á bensín-
afgreiðslumenn og þjóna að tilkynna
lögreglu ef þeir verða varir við ölvun
við akstur. Þetta er undarlegt
ákvæði þar sem úr því má lesa að
aðrir séu undanskildir því að til-
kynna lögbrot. Í löngu starfi mínu
sem forvarnafulltrúi VÍS hef ég um-
gengist fjöldann allan
af ungmennum þar sem
ölvunarakstur hefur
borið á góma. Því miður
virðast margir fyllast
samviskubiti ef þeir til-
kynna ölvun við akstur
einhvers náins vinar
eða aðstandanda – en
eru frekar tilbúnir til
þess ef um ókunnuga er
að ræða. Best er auðvit-
að að reyna að hafa
áhrif á viðkomandi og fá
hann til þess að hætta
við að aka undir áhrif-
um – en að öðrum kosti
er ekkert annað að gera
en tilkynna meintan
ölvunarakstur til lög-
reglunnar. Varla þarf
að taka fram að þegar
slíkar tilkynningar ber-
ast lögreglunni er nafn-
leyndar gætt þannig að
tilkynnandi þarf ekki að
óttast hugsanlega
hefnd frá þeim sem til-
kynnt er um. Svo aftur
sé vikið að ungmennum
á framhaldsskólaaldri,
sem skv. könnunum VÍS hafa að
stórum hluta einhvern tímann ekið
undir áhrifum áfengis, hefur komið í
ljós sú ánægjulega staðreynd að eft-
ir að þeir hafa fengið fræðslu um af-
leiðingar ölvunaraksturs – bæði
hvað varðar líkamstjón og hinn fjár-
hagslega þátt, hefur stórlega dregið
úr þessari hættulegu iðju þeirra.
Það er einmitt sú leið sem við viljum
fara, byrgja brunninn áður en barn-
ið dettur í hann og fá aðra til að taka
þátt í þeirri vinnu. Okkur kemur
þetta nefnilega öllum við.
Hið vökula auga
almennings
er mikilvægt
Ragnheiður Davíðsdóttir
skrifar um forvarnir
og ölvunarakstur
Ragnheiður
Davíðsdóttir
» Það er ein-mitt sú leið
sem við viljum
fara, byrgja
brunninn áður
en barnið dettur
í hann og fá aðra
til að taka þátt í
þeirri vinnu.
Höfundur er forvarnafulltrúi hjá VÍS.
Fréttir í tölvupósti