Morgunblaðið - 28.10.2007, Blaðsíða 54

54 SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Einar FransIngólfsson
fæddist í Hafn-
arfirði 15. júní 1931.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja í Keflavík
19. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ingólfur
Einar Sigurjónsson,
f. á Dvergasteini,
Seyðisfirði 27.6.
1898, d. 23.10. 1969
og Anna Guðjóns-
dóttir, f. á Moshvoli,
Hvolshreppi 29.2. 1896, d. 24.8.
1968. Systkini Einars voru; Krist-
ín Salvör, f. 20.3. 1920, d. 6.5.
1994, Theodór, f. 9.7. 1921, d. 4.5.
1952, Guðbergur, f. 1. 8. 1922, d.
1.11. 1995, Sigurjón, f. 21.8. 1923,
d. 14.8. 1943, Drengur, f. 21.8.
1923, d. 21.8. 1923, Inga, f. 27.11.
1925, d. 17.8. 1983, Þórdís, f. 10.5.
1927 og stúlka, f. 28.5. 1937, d.
28.5. 1937. Uppeldisbróðir Einars
er Sigurjón Skúlason, f. 12. 9.
1945.
Einar kvæntist 23.5. 1953 Ingi-
björgu Benediktu Jónsdóttur, f. á
Hellissandi 29.3. 1930. Foreldrar
hennar voru Jón Bjarnason Odds-
son, f. á Þæfusteini á Snæfells-
nesi, 6.6. 1905, d. 7.7. 1972 og Sól-
veig Andrésdóttir, f. í
Bjarnarhöfn í Helgafellssveit 2.5.
1905, d. 25.12. 1990. Börn Einars
og Ingibjargar eru tvö: 1) Sólveig
Anna, f. 16.12. 1952, sambýlis-
maður Björn Rúnar
Albertsson, f. 21.5.
1962, þau eiga einn
son, Björn, f. 31. 8.
1988, unnusta Berg-
lind Ægisdóttir, f.
8.6. 1990. 2) Jóhann
Gunnar, f. 6.1. 1958,
d. 27.12. 1991,
kvæntist 8.12. 1979
Sveindísi Árnadótt-
ur, f. 6.6. 1958, þau
eiga þrjú börn: a)
Einar Árna, f. 8.1.
1977, sambýliskona
Guðmunda Guðlaug
Sveinsdóttir, f. 29.4. 1977, þau
eiga tvo syni, Jóhann Gunnar, f.
5.8. 2000, og Elmar Svein, f.
31.12. 2004. Sonur Guðlaugar frá
fyrra sambandi er Gísli Janus, f.
8.8. 1996. b) Ingvi Steinn, f. 8.2.
1979, sambýliskona Ingunn Krist-
insdóttir Þormar, f. 30.12. 1980,
dóttir þeirra er Emilía Sara, f.
1.10. 2004. c) Þóra Björg, f. 5.8.
1989, unnusti Davíð Þór Peñal-
ver, f. 23.5. 1985.
Einar ólst upp til tíu ára aldurs
á Jómfrúarstöðum í Hafnarfirði
og fluttist þá að Gufuskálum í
Leiru í Gerðahreppi. Einar fór
snemma að vinna fyrir sér eða um
15 ára aldur og vann við hin ýmsu
störf, síðast á Keflavíkurflugvelli.
Einar og Ingibjörg bjuggu sinn
búskap um tíma í Garði og í Kópa-
vogi, en lengst af í Keflavík.
Útför Einars fór fram í kyrrþey
28. september.
Hann Einsi minn var einn besti
og hjartahlýjasti maður sem ég hef
kynnst á lífsleiðinni. Ég var aðeins
nokkurra mánaða gömul þegar þau
hjónin, Imba og Einsi, tóku að sér
að gæta mín. Mínar elstu minn-
ingar eru úr notalega eldhúsinu hjá
þeim í Lyngholtinu. Ég man líka
hvað mér þótti gott að fá að kúra
uppí hjá þeim, enda gekk ég lengi
undir nafninu „kremjustelpan“.
Nafn sem okkur þótti öllum sérlega
vænt um.
Einsi var rólegur og feimnislegur
maður, en húmorinn var aldrei
langt undan. Hann sagði ekki mikið
en manngæska hans og heilindi
voru áþreifanleg. Ég man vel eftir
þegar ég vaknaði á næturnar og
vildi fá að drekka, þá fylgdi Einsi
mér inn í eldhús og gaf mér Egils
appelsínudjús.
Þegar ég eltist og hætti að fara í
pössum til þeirra hjóna koma Einsi
reglulega að heimsækja mig. Á
milli okkar voru alla tíð sterk bönd
gagnkvæmrar væntumþykju. Þau
hjónin mættu alltaf í afmælið mitt,
hvort sem ég hélt upp á það eða
ekki, líka eftir að ég varð fullorðin
manneskja. Ef ég var ekki á land-
inu mættu þau heim til mömmu og
pabba í kaffi og héldu upp á afmæl-
isdaginn minn. Einstök hjón.
Einsi var ekki upptekinn af efnis-
legum gæðum. En hann var svo
sannarlega ríkur. Ríkidæmi hans
fólst í kærleikanum og umhyggj-
unni sem hann sýndi sínu fólki. Ég
er þakklát fyrir að hafa átt Einsa
að í öll þessi ár. Ég sakna hans en
er viss um að hann er á betri stað
nú, laus við allar þjáningar. Jóhann
Gunnar, sonur hans, hefur tekið vel
á móti honum.
Ég votta Imbu, Sollu, Bjössa og
barnabörnum mína dýpstu samúð.
Góður maður hefur kvatt þetta líf.
Silja Dögg Gunnarsdóttir
„kremjustelpa“.
Einar Frans
Ingólfsson
✝ Snjólaug JónínaHallgrímsdóttir
fæddist á Hólavegi
14 á Siglufirði 10.
júlí 1936. Hún lést á
Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 24. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Hallgrímur
Jónsson, trésmiður,
bóndi og sjómaður,
frá Helgustöðum í
Fljótum, f. 4. mars
1884, d. 15. janúar
1972, starfaði síðar
við Tunnuverksmiðju ríkisins á
Siglufirði, og Sólveig Halldórs-
dóttir húsmóðir og verkakona frá
Böggustaðarkoti í Svarfaðadal, f.
11. nóvember 1897, d. 9. júní
1969. Þau áttu sjö börn og var
Jónína næst yngst þeirra.
Jónína giftist
Stefáni Árnasyni,
látinn. Þau eign-
uðust tvo syni, þeir
eru Stefán Ómar,
maki Elín Ósk Wii-
um og Hallgrímur,
maki Bjarndísi
Mitchell.
Jónína giftist 26.
desember 1966
Hrólfi Pétursyni, f. í
Stykkishólmi 24.
ágúst 1929. Hann
vann ýmis störf, var
m.a. sjómaður og
beitningarmaður og starfaði í
fjölda ára hjá Þormóði ramma á
Siglufirði. Sonur þeirra er Pétur,
sambýliskona Sigurveig Jóhann-
esdóttir.
Jónína var jarðsungin í kyrr-
þey.
Ninnu verður sárt saknað hér á
þessu heimili. Þó að mestu samskiptin
hafi verið í gegnum síma, þá var hún
samt stór og mikilvægur hluti fjöl-
skyldunnar. Ninna lagði línurnar,
setti kröfur, veitti góð ráð og lagði
uppbyggjandi dóm á það sem var að
ske hverju sinni. Hún var gædd nokk-
urskonar fjarstýringu í okkar lífi,ef
svo má að orði komast. Þessa fjar-
stýringu notaði hún líka heima fyrir
og stóð Hrólfur afi eins og klettur við
hlið hennar og gerði allt það sem hún
gat ekki sjálf. En jafnt og þétt jókst
fjöldi takkanna á fjarstýringunni, eft-
ir því hvernig heilsu Ninnu hrakaði.
Því alltaf bættist við í safnið, þau verk
sem Hrólfur þurfti að inna af hendi.
Ninna hringdi oft í okkur og tók
hún þátt í lífi okkar, þó í fjarlægð
væri, og talaði við Halla sinn oftast í
hverri viku. Henni var annt um strák-
ana sína og alla ættingja sína. Hún
var ákveðin, með sterkar skoðanir og
var ekkert að flíka þeim. Hún var með
munninn fyrir neðan nefið og notaði
hann. Stóð hún alltaf fyrir sanngirni
og heiðarleika og gaf af sér eins mikið
og hún átti til. Ninna vissi sínu viti um
svo margt, flóknustu hlutir voru ein-
faldir þegar hún fékk að leggja orð í
belg. Var stundum gott að tala við
hana og fá góð ráð úr reynslubrunni
hennar.
Ninna elskaði tónlist af lífi og sál.
Smitaði hún börnin sín af þessu
áhugamáli sínu og var afar stolt af
tónlistarnámi og söng hjá sínu fólki.
Fannst henni virkilega gaman að fá
að hlusta á sitt fólk spreyta sig í tón-
listinni og gat líka þanið raddbönd sín
ef þannig lá á henni. Skein þá sönn
gleði frá henni enda var fátt skemmti-
legra en góð íslensk tónlist og söngur.
Var hún líka safnari mikill. Ekki
var erfitt að finna gjafir handa Ninnu
ef því væri að skipta. Var hún ávallt
jafn glöð með eitthvað smálegt í safn-
ið sitt eins henni hefði verið gefið gull
og grænir skógar. Stálminnið hennar
gerði það líka að verkum að alltaf
mundi hún hver gaf henni hvað og
hvaðan það kom. Þegar við töluðum
við Ninnu, bara í vikunni áður en hún
lést, bar ekki á því hversu illa farin
hún var orðin. Leyndi hún því með því
hversu brött og hress hún var alltaf í
símanum. Var það því áfall þegar frá-
fall hennar bar að. Við héldum að við
fengjum meiri tíma, allavega ein jól í
viðbót, en svo var ekki. Eftir á að
hyggja, þegar við áttuðum okkur á
hversu veikindi hennar höfðu ágerst
mikið skildum við að kannski væri
betra fyrir hana að fá að fara, að Guð
tæki hana til sín og varðveitti, heldur
en að þjást lengur með enga von um
bata. Veikindin voru búin að taka frá
henni sjónina, getuna til að labba og
gera svo margt. Höfðu tekið burtu frá
henni svo mikið að lífsgæðin hennar
voru orðin engin. Það eina sem hún
átti í raun eftir var getan til að tala og
segja sína meiningu. Var það alls ekki
nóg til að réttlæta það að halda í hana
lengur. Við lifum í þeirri trú að hún
fylgist með okkur að ofan og stýri
með fjarstýringunni sinni á einfaldan
og umbúðalausan hátt. Þó að við
syrgjum Ninnu sárt, þá er samt hugg-
un í því að þjáningu hennar er lokið.
Hvíl í friði.
Hallgrímur Stefánsson, Bjarndís
Helena Mitchell og barnabörn.
Elsku amma.
Þegar síminn minn hringdi föstu-
dagsmorgninum 24 ágúst, daginn fyr-
ir afmælisdaginn minn og daginn sem
afi átti afmæli, brá mér við þær fréttir
að þú værir farin. Hjartað þitt hafði
gefið sig. Þitt sterka hjarta sem þoldi
næstum allt. Þetta var mjög erfiður
dagur og grét ég sárt í símann með
pabba á hinni línunni. Næstu dagar
voru í móðu, ég minntist allra okkar
góðu stunda og þá bara síðast þegar
ég hitti þig um verslunarmannahelg-
ina.
Helgina eftir var svo komið að því
að kveðja þig. Ég og Teddi drifum
okkur á fimmtudeginum eftir vinnu
alla leið á Siglufjörð og gistum í gamla
húsinu þínu. Lyktin þín var ennþá og
brutust fram allar minningarnar okk-
ar saman. Þegar ég og Tinna frænka
komum til þín á sumrin. Við vorum
litlu prinsessurnar þínar. Ég svaf í
rúminu þínu og í þinni holu. Það var
góð tilfinning, mér leið vel og fann þig
vaka yfir mér á meðan ég svaf.
Það var mjög erfitt að kveðja þig og
vona ég að söngur minn í jarðarför-
inni þinni hafi yljað þér um hjartaræt-
urnar. Þetta var mjög erfitt en með
þínum styrk gat ég þetta.
Vonandi líður þér betur á þeim stað
sem þú ert á og mun ég hugsa til þín á
hverjum degi, elsku amma mín. Jólin
verða öðruvísi án símhringingar frá
þér en ég mun passa vel upp á hann
afa fyrir þig.
Elska þig.
Þín litla prinsessa,
Nína.
Sem krakki kynntist ég Ninnu eins
og hún var alltaf kölluð. Ég var mikið
heima hjá foreldrum hennar og mikið
með Hrefnu, frænku Ninnu, því hún
var alin upp að mestu leyti hjá afa sín-
um og ömmu og lékum við okkur mik-
ið saman. Ninna hafði mikinn áhuga á
spilamennsku en feður okkar Ninnu
spiluðu lengi saman ásamt öðrum.
Það var skipst á að spila þessa viku
hjá pabba mínum og mömmu og aðr-
ar helgar hjá hinum og alltaf var kaffi
á eftir. Ef einn vantaði í spilahópinn
var Ninna alltaf tilbúin að taka þann
sess. Oft var glatt á hjalla þar sem
hún var, hún var alltaf hress og kát
manneskja meðan heilsan var góð.
Eftir að ég og Ólafur giftum okkur og
drengirnir voru orðnir stálpaðir
hringdi Ninna í mig um jól eða ára-
mót til að bjóða okkur í mat og fórum
við til hennar og svo komu þau til okk-
ar. Þetta voru nokkur skipti og gam-
an. Meðan heilsan leyfði fór Ninna
oftast þegar hún gat í bingó og fé-
lagsvist í Alþýðuhúsinu á fimmtu-
dagskvöldum og oft fékk hún vinning
í bingóinu. Þegar heilsunni hrakaði
fækkaði ferðum hennar þangað en
hún fór eins oft og hún gat því þetta
var hennar yndi og eina skemmtun
sem hún fór á, svo varð hún að hætta
að fara vegna veikinda.
Elsku Ninna mín, hver hefði trúað
því fyrir nokkrum dögum þegar ég
talaði við þig að svo stutt væri í að þú
færir yfir móðuna miklu. Þegar ég fór
til Búlgaríu baðstu mig að kaupa
flöskur fyrir þig í safnið þitt og síðan
baðstu mig að kaupa fyrir þig siginn
fisk. Þú varðst svo kát þótt ég vissi að
þú værir á sterkum lyfjum þegar ég
hringdi í þig á spítalann og þú sagðist
þurfa að losna þaðan til að fara suður
til læknis. Þá sagðist ég myndu koma
með þetta til þín þegar þú kæmir suð-
ur. Ég á eftir að sakna þín svo mikið.
Eftir að pabbi minn dó var móðir
mín á öldrunardeildinni. Nokkrum
árum seinna fluttum við suður og til
að geta heimsótt hana þurfti ég ein-
hvern samastað. Þá var ég annað-
hvort hjá Gunnu Bínu og Kela eða
Anný og Jonna en oftast var ég hjá
ykkur hjónunum á Hlíðarveginum
þótt plássið væri ekki mikið og þar
var sko aldrei neitt til sparað í sam-
bandi við mat og hvað sem var. Þú
varst alltaf höfðingi heim að sækja og
þegar ég var döpur sagðir þú mér
alltaf að hrista þetta af mér. Ég vil
þakka þér fyrir allt sem þú gerðir fyr-
ir mig og drengina mína.
Elsku Hrólfur, Pétur, Ómar, Hall-
grímur og fjölskyldur og aðrir ástvin-
ir, ég og fjölskylda mín viljum votta
ykkur okkar dýpstu samúð. Megi guð
varðveita ykkur.
Hvíl í friði elsku Ninna.
Kristrún Ástvaldsdóttir.
Jónína
Hallgrímsdóttir

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
INGU STRAUMLAND.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins
Sunnuhlíðar í Kópavogi fyrir góða umönnun í
veikindum hennar.
Svala Sigurleifsdóttir,
Bjarney J. Sigurleifsdóttir, Vilmundur Þorsteinsson,
Kristín S. Sigurleifsdóttir, Kristján Sveinbjörnsson,
og barnabörn.
✝
Hjartans þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNU FANNEYJAR GUNNARSDÓTTUR
kjólameistara,
Bólstaðarhlíð 41.
Jón Helgason, Salóme H. Magnúsdóttir,
Gunnar Helgason, Inga Arndís Ólafsdóttir,
Sigríður Halldórsdóttir, Þorbjörn Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.