Morgunblaðið - 28.10.2007, Blaðsíða 56

56 SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝ Kristján Buhlfæddist í Jor-
drup á Jótlandi 13.
júní 1930. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
sunnudaginn 7.
október síðastliðinn.
Eiginkona Krist-
jáns er Margrét
Magnúsdóttir, f. í
Fljótum í Skagafirði
20.12. 1929. Börn
þeirra eru: 1) Lovísa
Signý Kristjáns-
dóttir, f. 4.2. 1960.
Maður hennar er Björn Einarsson,
f. 4.4. 1958, þau eiga þrjú börn,
Margréti Ósk, Einar Berg og
Kristján Breka. 2)
Magnús Krist-
jánsson, f. 26.5.
1961. 3) Hans Pétur
Kristjánsson, f.
20.11. 1962. 4) Ást-
ríður Kristín Krist-
jánsdóttir, f. 17.6.
1965. Hún á eina
dóttur, Sunnevu
Dögg. 5) Hólmfríður
Björg Kristjáns-
dóttir, f. 4.6. 1970.
Maður hennar er
Eggert Rúnar Birg-
isson, f. 18.6. 1965.
Útför Kristjáns Buhl var gerð
frá Möðruvöllum í Hörgárdal 16.
október.
Lífið er oft röð af sérstökum til-
viljunum. Á meðan ég var að bíða
eftir að komast í heiminn var móðir
mín að vinna á Dvalarheimilinu í
Skjaldarvík. Þar vann einnig ungur
maður, Kristján Buhl, sem hefur þá
líklega verið nýlega kominn frá
Danmörku. Um þetta leyti er hann
að kynnast konu sinni, Margréti.
Það var svo ekki fyrr en rúmlega
30 árum síðar sem ég kynntist
þeim hjónum á Reistará, foreldrum
Lovísu mágkonu minnar.
Síðastliðin 17 ár höfum við hist
mjög reglulega í kaffiboðum í Móa-
síðunni. Það var alltaf skemmtilegt
að hitta Kristján. Hann var ræðinn,
hafði gaman af að spjalla um menn
og málefni. Oft sagði hann líka frá
atvikum úr eigin lífi, sérstaklega
frá því er hann átti heima í Dan-
mörku. Við Kristján ræddum oft
um pólitík, þar bar álver við Eyja-
fjörð oft á góma. Við vorum inni-
lega sammála í því máli. Eftir á að
hyggja held ég að hann hafi haft
áhrif á Margréti, dótturdóttur sína
að þessu leyti.
Síðustu árin kom það oftar en
einu sinni fyrir að við Kristján hitt-
umst fyrir tilviljun á Glerártorgi og
náðum þá skemmtilegu spjalli yfir
kaffibolla. Ég er þakklát fyrir þess-
ar stundir. Fjölskyldu Kristjáns
votta ég mína innilegustu samúð.
Hulda Steingrímsdóttir.
Kristján Buhl
Ég man það eins og
það hefði verið í gær
þegar ég hitti þig
fyrst, Sigurður minn, í
Borgarholtsskóla. Við
vorum bæði svolítið
kvíðin, þú að byrja í framhaldsskóla
og ég að starfa sem stuðnings-
fulltrúi í fyrsta sinn. Ég man að mér
fannst þú svo myndarlegur, svona
hávaxinn og teinréttur í svarta leð-
urjakkanum þínum. Það eina sem
benti til þess að þú þyrftir aðstoð
var hvíti blindrastafurinn þinn.
Að fá að kynnast þér var Guðs-
blessun. Þegar ég hugsa um þig
koma ótal myndir af þér upp í hug-
ann. Þú að rifja upp liti þjóðfána
ýmissa landa eða leggja saman í
huganum töluvert háar tölur. Þú
elskaðir að hlusta á sögur og tónlist,
þá sast þú með heyrnartól á höfðinu
og annað hvort hlóstu þínum ynd-
islega hlátri eða söngst svo hátt að
undir tók í fjöllunum.
Stundum „stálumst“ við niður í
matsal og fengum okkur kaffi og
mola. Þar talaðir þú um þín hjart-
ans mál, fjölskylduna þína yndis-
legu, ferðirnar ykkar saman og
sumarbústaðinn. Þarna sagðir þú
mér feimnislega frá því að þú værir
skotinn
í stelpu og þó þú gætir ekki séð
hafðir þú valið sætustu stelpuna.
Þú varst mikill KR-ingur, svo
mikill að einhverju sinni var sagt við
þig, við skulum fara fram og þú
svaraðir, nei, ekki „fram“ ég er KR-
ingur.
Sigurður Tryggvason
✝ SigurðurTryggvason
fæddist í Reykjavík
20. apríl 1985. Hann
lést á heimili sínu
aðfaranótt 11. októ-
ber síðastliðins og
var útför hans gerð
frá Langholtskirkju
19. október.
Þú gafst mér miklu
meira en ég gat gefið
þér og þú kenndir
mér svo margt.
Dýrmætasta stund-
in okkar saman var
þegar þú, þá kominn í
hjólastólinn þinn,
spurðir mig hikandi
og feiminn. Viltu vera
vinur minn að eilífu?
Hvílíkur heiður.
Ég kveð þig í bili,
elsku vinur minn.
Þín vinkona
Guðrún
Tómasdóttir.
Þú sem harmi þrungin(n) stynur
og þreytist undir byrði kífs,
treystu því, að inn tryggi vinur,
er tímum ræður hels og lífs,
þín mun græða sorgar-sár
og sérhvert þerra harmatár.
Þó að þér félli þungt að skilja
við þinn í æsku náinn son,
gefðu þig undir guðs þíns vilja
og gleddu þig í þeirri von
að þú hann munir síðar sjá
sælunnar helga landi á.
Þar sem að geisla bjartur bjarmi
blikar um skæra himinsslóð
og alsæla gjörir jarðar-þjóð,
í þeim sólbjarta sælu-geim
sjást þeir, sem skilja hér í heim.
(Kristján Jónsson.)
Steinunn mín elsku vinkona,
Tryggvi og Ástvaldur Guð gefi ykk-
ur styrk og kraft í sorg ykkar og
þeirri miklu breytingu sem verður á
öllum ykkar högum. Öll sú ást og
umhyggja sem þið veittuð syni og
bróður í hans erfiðu veikindum var
svo einstök að við sem fylgdumst
með drúpum höfði með virðingu og
lotningu.
Eygló.
Hvernig er hægt að
lýsa því, elsku mamma, hversu mikið
við eigum eftir að sakna þín?
Hvað eigum við að gera þegar við
þurfum á hjálp þinni að halda?
Hvert eigum við að hringja þegar
okkur líður vel og illa?
Hvernig eigum við að halda í lykt-
ina þína? Því við finnum hana enn í
húsinu.
Hvað eigum við að gera þegar
okkur vantar einföld ráð og aðeins
þú getur leyst þau?
Hvernig á að fylla þetta tómarúm
í hjarta okkar við þennan aðskilnað?
Hver á að róa okkur öll hin, þegar
aðeins þú hafðir þá einstöku hæfi-
leika til að halda okkur á mottunni?
Hver ætlar að segja við okkur?:
Uhumm… já, elskan mín. Með bros
á vör.
Hver ætlar að segja?: Ekki labba
svona þungt á hælunum. Tiptoe,
tiptoe.
Ingunn Helga
Sturlaugsdóttir
✝ Ingunn HelgaSturlaugsdóttir
(Inga) fæddist á
Akranesi hinn 17.
október 1941. Hún
lést á heimili sínu í
Wellesley í
Massachusetts í
Bandaríkjunum
hinn 15. október síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Akraneskirkju 26.
október.
Hvert eigum við að
snúa þegar okkur
langar einfaldlega að
segja: Mamma mín,
mig langar svo að tala
við þig. Og fá smá
knús.
Þú slúðraðir aldrei.
Þú kvartaðir aldrei.
Þú talaðir aldrei illa
um annað fólk. Þú
varst alltaf jákvæð og
bjartsýn. Þú sýndir
alltaf hlýju í garð ann-
arra. Þú tókst öllu
með svo einstakri ró.
Enda var ekkert sem kom þér á
óvart.
Meira að segja sjúklingar þínir
tóku ástfóstri við þig, því þú komst
fram við þá eins og jafningja þína og
hlustaðir á þá með allri þinni athygli.
Þú kenndir okkur að vera óhrædd
við hluti og lífið. Þú þurftir ekki einu
sinni að kenna okkur það, það var
sjálfgefið á okkar heimili.
Við dáumst að því hversu metn-
aðargjörn þú hefur verið frá barns-
aldri og lést ekkert koma í veg fyrir
það sem þú vildir gera í lífinu, það er
að segja, að vinna við það sem þú
gerðir greinilega mjög vel. Enda
varstu kosin „Most likely to succeed
í High School. Og þú varst sú eina
sem vannst ritgerðasamkeppni í
High School og verðlaunin voru há-
degismatur með John F. Kennedy
þingmanni í Washington D.C. Þú
hlýtur að hafa verið öfunduð af öll-
um konum í Wellesley á sínum tíma.
En að vinna sem læknir, hvort
sem það var við heimilis- og skurð-
lækningar í Kenýa og Íslandi, eða
sem geðlæknir fyrir afbrotamenn
með geðræn vandamál í Boston, þá
vannstu þína vinnu af svo mikilli inn-
lifun og áhuga. Og þú gerðir það allt-
af vel. Þú varst líka eini læknirinn
sem við treystum fullkomlega.
Svo varstu með þinn verðlauna-
garð og það var svo gaman að eyða
deginum með þér í Wyndi-lo að
kaupa fallegar plöntur og litrík blóm
til að planta í garðinn þinn. Enda
sagði Mark nágranni þinn að vorið
væri ekki komið fyrr en að þú værir
komin út í garð.
Ef maður var í heimsókn hjá ykk-
ur pabba, þá leið varla morgunn án
þess að þú kæmir inn til manns,
kysstir mann á ennið og sagði: Góð-
an daginn, elskan mín.
Og maður leit á þig og sá hlýjuna í
augunum og fallega brosið sem náði
allan hringinn. Þú varst líka alltaf
brosandi og það var bros sem lýsti
upp herbergið og gat brætt mann og
annan.
Þú varst svo áhrifarík og sterk
kona sem snerti alla á einhvern hátt.
En fyrir okkur varstu bara hin ynd-
islega, óhefðbundna mamma sem
gafst okkur svo mikla ást og um-
hyggju, sem kenndir okkur svo
margt í lífinu og sýndir okkur að
maður á aldrei að gefast upp á neinu,
sama hversu hlutirnir eru erfiðir. Og
vera bjartsýnn, jákvæður og einfald-
lega brosa við heiminum.
Elsku mamma, engin orð fá lýst
hversu mikið við elskum þig og
söknum þín.
Þín börn,
Svana Lára, Katrín, Haukur
Jóhann og Helga Margrét.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein.
Minningargreinar
Elsku Sissa mín.
Nú eru rúmlega tíu
ár síðan ég kynntist
þér, þegar þú, ég og
Adda amma fórum út í
Viðey. Sú ferð dagsferð átti eftir að
breyta miklu í mínu lífi, því þar eign-
aðist ég lukkugrip – þig, Sissa mín.
Mig minnir að við amma höfum tekið
upp á því að kalla þig lukkugripinn
okkar því veðrið var gott og ferðin
gekk vel. Þarna kynntist ég vinkonu
ömmu og afa sem strax varð góð vin-
kona mín, systkina minna og fjöl-
skyldunnar allrar. Þegar ég óx úr
grasi átti ég eftir að sjá betur og bet-
Steinunn Sigríður
Jónsdóttir
✝ Steinunn Sigríð-ur Jónsdóttir
(Sissa) fæddist í
Reykjavík 5. febr-
úar 1929. Hún lést á
Landspítalanum 15.
október síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Fossvogs-
kirkju 25. október.
ur hversu mikill og
sannur lukkugripur þú
ert – því ég held að það
séu ekki margar stelp-
ur sem eiga vinkonu
ömmu sinnar og afa
sem sína eigin vin-
konu.
Þegar við systkinin
höfum átt afmæli, ver-
ið fermd og útskrifast
úr allavega skólum þá
varst þú Sissa mín
nefnd sem fyrst á nafn
því nærvera þín var
einstök. Alltaf bros-
andi, hlæjandi og full af góðvild og
hlýju í garð allra.
Fyrstu heimsóknir mínar og okk-
ar til þín í Eikjuvoginn eru mér sér-
staklega minnisstæðar því mér
fannst húsið þitt svo fallegt, falleg
málverk, lampinn sem skein inn í
steininn en síðast en ekki síst fann ég
hlýjuna og umhyggjuna streyma frá
þér. Á aðventunni var það hefð að
koma til þín og bauðstu okkur þá iðu-
lega í eldhúsið að smakka smáköku-
sortirnar og lagterturnar sem þú
hafðir verið að baka. Ég fékk upp-
skriftir hjá þér en þær voru nú
hvorki eins fallegar í laginu né
bragðgóðar eins og hjá þér. Jólaóró-
arnir og skrautið var komið upp og
hinn góði jólaandi ríkti yfir öllu.
Svo var það fyrir fáeinum árum að
við ætluðum að endurvekja Viðeyj-
arferðina, en einhverra hluta vegna
komumst við ekki þangað heldur fór-
um við þá í staðinn upp í Perlu og átt-
um þar notalega stund. Einnig er
mér minnisstæð heimsóknin sem við
Helgi bróðir fórum í til þín, við þrjú
spjölluðum heillengi og okkur þótti
svo gott að koma til þín.
Við í fjölskyldunni höfum oft
minnst á það hve yndisleg og hlý þú
hefur alltaf verið, Sissa mín. Alltaf að
hugsa til allra, sinna öllum, muna eft-
ir öllum og gefa svo mikið af þér.
Ástarþakkir fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur, mig, mömmu og
pabba, Sigga, Öddu, Ronju og Helga
Elí og glatt okkur öll í gegnum tíð-
ina. Okkur þykir svo vænt um þig.
Ég veit að ykkur hjónunum líður
vel því þið eruð komin saman á ný.
Ég bið góðan Guð að varðveita
ykkur að eilífu.
Þín
Jóhanna Sveina.