Morgunblaðið - 13.11.2007, Qupperneq 23

Jón Ingi Bergsteinsson ereinn þeirra sjálfboðaliðasem leggja Rauða kross-inum lið.
„Ég er tvítugur nemi í Háskól-
anum í Reykjavík og sinni heim-
sóknarþjónustu fyrir Rauða kross-
inn.“
– Hvernig fer það fram?
„Ég mæti svona tvisvar í mánuði
og spila fyrir fólkið sem býr í
sambýli við Skjólbraut í Kópavogi.
Ég spila ýmis gömul lög, bæði
þjóðlög og skemmtileg dægurlög,
eitthvað sem þetta fólk þekkir, en
það er á aldrinum 70 ára og upp
úr.“
– Hvers vegna fórst þú að gera þetta?
„Mér var boðið að byrja sem sjálfboðaliði í
Menntaskólanum í Kópavogi, þá var skólinn í
samstarfi við Rauðakrossdeild Kópavogs og
þetta var valgrein. Ég valdi þetta og fannst
það mjög áhugavert. Ég hef bæði verið með
félagsstörf fyrir börn og unglinga og einnig
spilað á öðru heimili fyrir eldra fólk. Svo var
mér boðið að halda áfram að koma og spila í
haust og ég sló til.“
– Er þetta gefandi starf?
„Mjög svo, það er gott að komast í öðruvísi
umhverfi en maður er vanur og geta skemmt
fólki.“
– Dansar fólk þegar þú spilar?
„Nei, það situr og syngur með og sumt af
því biður mig að spila óskalög, oft er ég send-
ur heim með bunka af óskalögum sem ég þarf
að læra og spila svo næst. Þetta sýnist nokkur
vinna en er það ekki í raun ef maður hefur
áhuga á því sem maður er að gera.
Ég hvet fólk til þess að athuga með sjálf-
boðastarfið, þar er svo margt sem hægt er að
velja úr og það er ábyggilega hægt fyrir
flesta að finna þar eitthvað við sitt hæfi og
sem stemmir fyrir þeirra tímaplan.“
Spila
óskalög
Morgunblaðið/Ómar
Söngvasveinn Jón Ingi Bergsteinsson á Skjólbrautinni á góðri stundu með gítarinn.
Júlíana Elín Kjartansdóttir erein af þeim sem hafa lagtRauða krossinum lið semsjálfboðaliði.
„Ég byrjaði fyrir réttu ári. Þann-
ig var að ég byrjaði á að fara á
kynningarfund Rauða krossins, í
framhaldi af því valdi ég að aðstoða
við þetta verkefni,“ segir Júlíana.
„Það var komið af stað hópi leið-
beinenda fyrir nýbúabörn í Fella-
skóla. Hér er gífurlega hátt hlutfall
skólanema nýbúabörn. Starfið í
þessari mynd sem það er nú byrjaði
í upphafi þessa árs.“
– Hvað gerið þið?
„Við setjumst niður með börn-
unum og aðstoðum þau við heima-
nám vikunnar, þetta eru lítil börn
úr 2. og 3. bekk sem við erum að
hjálpa með heimanámið. Þessi börn
eiga það sameiginlegt að fá litla eða
enga aðstoð við heimanámið á
heimili sínu. Sum þessara barna
eiga íslenskan föður en oft er því
þannig háttað að faðirinn er lítið
heima og móðirin er erlend og talar
litla íslensku.“
– Hvernig gengur að fá börnin til
að skilja heimanámið?
„Þegar við fáum þau til samstarfs
eru þau öll búin að læra einhverja
íslensku en mjög mismikla, einkum
bar á þessu í haust. Sum barnanna
komu í vor og eru því ekki sleip í ís-
lenskunni.“
– Hvernig gengur börnunum að
læra annað en íslenskuna?
„Þau eru missterk í náminu eins
og öll börn eru. En það er yndislegt
að hjálpa þeim og kynnast þeim.
Stærsti hópurinn er frá Asíu og svo
er stór hópur frá Austur-Evrópu.“
– Er mismunur á hegðun þessara
barna eftir löndum?
„Nei, það get ég ekki sagt, þau
eru yfirleitt stillt og róleg en geta
verið fjörug.“
– Hvaða fólk er með þér?
„Það er fólk á ýmsum aldri, sum-
ir fyrrverandi kennarar sem hættir
eru formlegum störfum. Svo eru
nokkrar ungar stúlkur sem eru í
háskólanum. Ég sjálf er hljóðfæra-
leikari í Sinfóníuhljómsveit Ís-
lands.“
– Spilar þú fyrir krakkana?
„Nei, það hef ég ekki gert ennþá
en það getur verið að það komi að
því.“
– Er þetta tímafrekt starf?
„Nei, þetta er einn klukkutími í
viku. Rauði krossinn gætir þess vel
að ofnota ekki aðstoð sjálfboðaliða.“
– Hvers vegna valdir þú að að-
stoða á þennan hátt?
„Mér þótti gaman að aðstoða mín
eigin börn við heimanám, ég á tvo
syni sem eru vaxnir upp úr að fá
aðstoð við nám hjá mér, ég saknaði
þess að geta ekki hjálpað neinu
barni svo mér datt í hug að gera
þetta. Þetta starf reynist mjög vel
og þörfin virðist vera gífurleg. Það
komast ekki öll nýbúabörn að sem
þyrftu á þessari aðstoð að halda,
því þarf að forgangsraða og þess
vegna mættu miklu fleiri leiðbein-
endur bætast í hópinn. Við miðum
við tvö börn á mann í hjálparstarf-
inu, fleiri börnum yrði erfitt að
sinna. Mér finnst mikilvægt að Ís-
lendingar taki vel á móti innflytj-
endum og þeir fái aðstoð við að að-
lagast samfélaginu og ná tökum á
íslenskunni.“
Yndislegt að leiðbeina börnum
Morgunblaðið/Ómar
Leiðbeinandinn Júlíana Björg Kjartansdóttir aðstoðar börn við heima-
námið og finnst sjálfboðaliðavinnan einkar gefandi.
Rauði krossinn hefur upp á fjölmargt að bjóða
sjálfboðaliðum. Júlíana Elín Kjartansdóttir sagði
Guðrúnu Guðlaugsdóttur hvers vegna hún valdi
að leiðbeina nýbúabörnum og Jón Ingi Berg-
steinsson kynnti hana fyrir spilagleði á Skjólbraut.
91, 105 og 130 hö.
ÓDÝRIR
OG GÓÐIR
DALVEGI 16c · 201 KÓPAVOGI · SÍMI 568 6411
WWW.RAFVORUR.IS · RAFVORUR@RAFVORUR.IS
daglegtlíf
Þau Matthías Lýðsson og Haf-
dís Sturludóttur létu gamlan
draum rætast er þau hófu að
framleiða Lostalengjur. »24
vaxtarsprotar
Fólk í dag vill fá meira út úr
hjónabandinu en áður, segja
þær Guðfinna Eydal og Álfheið-
ur Steinþórsdóttir. »24
daglegt
|þriðjudagur|13. 11. 2007| mbl.is
Drauma-
tískusýning
allra súkku-
laðifíkla fór fram
í New York nú um
helgina. En á 10.
alþjóðlegu
súkkulaðisýning-
unni var að finna
hátísku-
súkkulaðifatnað
sem efalítið gladdi ekki
síður bragðlauka en augu við-
staddra. Fylgihlutir, og í sum-
um tilfellum fatnaður, fyrirsætn-
anna var enda úr dökku súkkulaði,
ljósu súkkulaði og hvítu súkkulaði
og því örugglega algjört hnossgæti.
Haustlauf Jafnvæg-
isskynið verður að
vera í lagi fyrir svona
súkkulaðifatnað.
Sykursæt
Sannkallaður
konfektmola-
klæðnaður.
Tískusýning
fyrir bragð-
laukana
Reuters