Morgunblaðið - 13.11.2007, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2007 35
✝ Helga Guðjóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 15. maí
1920. Hún andaðist
á Landspítalanum í
Fossvogi 4. nóvem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðjón Þor-
bergsson mótoristi
frá Ísafirði, f. 13.6.
1884, d. 19.12. 1962
og Eggertsína Þ.
Eggertsdóttir hús-
móðir frá Híta-
rdalsvöllum í Kol-
beinsstaðahreppi á Mýrum, f.
3.9. 1890, d. 5.5. 1976. Systkini
Helgu eru Guðný Elínborg, f.
26.10. 1918, d. 22.10. 1993, maki
Adolf V. Theodorsson, f. 30.10.
1914, d. 23.4. 1991, Guðbjörn
Eggert, f. 1.12. 1921, maki El-
ínborg Davíðsdóttir, f. 16.12.
1922, látin, Áslaug, f. 13.8. 1925,
maki Þorvaldur Guðmundsson, f.
þeirra Einar, f. 1968. 3) Elínborg
húsmóðir, 13.5. 1948, fyrrver-
andi eigimaður Magnús Elías
Hauksson, börn þeirra, Helga
Bára, f. 1966, Gunnar Þór, f.
1967, Bárður Sigurðs, f. 1969, og
Elísabet Rósa, f. 1977. Sambýlis-
maður Elinborgar er Ómar Sig-
fússon smiður. 4) Sigurbjörn
blikksmiður og tamningarmeist-
ari, f. 2. febrúar 1952, maki
Fríða Hildur Steinarsdóttir hús-
móðir, börn þeirra Steinar, f.
1977, Styrmir, f. 1980, Sylvía, f.
1984, Sara, f. 1991 og Sig-
urbjörn, f. 1993. 5) Bárður Sig-
urðs verkamaður, f. 8.9. 1956.
Sambýlismaður Helgu til 25
ára er Sveinn Teitsson, trésmið-
ur og málari frá Akranesi, f. 1.3.
1931. Foreldrar hans voru Unn-
ur Sveinsdóttir og Teitur Bene-
diktsson frá Akranesi. Börn hans
og fyrri konu hans, Ágústu
Ágústsdóttur, eru Árni, Halla,
sem er látin og Unnur. Lang-
ömmubörn Helgu eru 20.
Helga verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
16.11. 1921, d. 2.2.
1999, Ágúst Haf-
steinn, f. 23.6. 1928,
d. 9.11. 1937. Eig-
inmaður Helgu var
Bárður Sigurðs.
Bárðarson bifreiðar-
stjóri, f. í Reykjavík
14.7. 1918, d. 8.11.
1974. Foreldrar
hans voru Bárður
Jón Sigurðsson, frá
Bolungarvík og
Guðbjörg Ólafía
Magnúsdóttir frá
Gröf á Rauðasandi.
Helga og Bárður eignuðust fimm
börn, þau eru: 1) Ágústa Hafdís
húsmóðir, f. 2.11. 1944 , maki
Þorsteinn Rúnar Þorsteinsson
hárskeri, börn þeirra eru Þor-
steinn Örn, f. 1977, Guðbjörg
María, f. 1979, og Bára Hrönn, f.
1981. 2) Guðbjörg Ólafia hús-
móðir, f. 11.11. 1945, maki Garð-
ar Einarsson verkamaður, sonur
Þær hrannast upp allar ljúfu
minningarnar þegar hún móðir mín
er kvödd hinsta sinni. Við vorum
fimm systkinin sem ólumst upp
saman í traustum faðmi fjölskyld-
unnar í Stangarholtinu. Við ólumst
upp við þær allsnægtir sem börnum
duga best, við öryggi, ástríki, virð-
ingu og hlýju. Þá fyrst var tekist á
við alvöru lífsins þegar skólagangan
hófst í Austurbæjarskólanum. Það
var regla á hlutunum hjá henni
mömmu. Að morgni dags var skóla-
taskan klár, með mjólk á flösku og
smurðri normalbrauðssamloku með
osti. Maður var kvaddur með faðm-
lagi og kossi á kinn áður en haldið
var í skólann. Það var komið heim
eftir hádegi. Klukkan hálffjögur var
kaffitíminn. Á borðum var gjarnan
kakó og brotakex frá Frón, pönnu-
kökur eða annað heimalagað góð-
gæti. Kvöldmatur var klukkan sjö
og maður var kominn í rúmið kl. 10.
Já mamma var það sem kallast
heimavinnandi húsmóðir. Hún var
alltaf til staðar, jafnt í blíðu sem
stríðu. Hún gerði gott úr öllu þótt
oft væri þröngt í búi. Í huga okkar
barnanna var heimilið höll. Marg-
breytilegir réttir með girnilegum
nöfnum voru á borðum. Hann gerist
áreiðanlega ekki betri maturinn á
fimm stjörnu hótelum. Það var eng-
um afgöngum fleygt heldur allt
endurunnið og framreitt sem lost-
æti í næsta mál.
Við systkinin vorum gjarnan í
klæðskerasaumuðum fötum.
Mamma var klæðskerinn og saum-
aði, bætti og gerði við eftir þörfum.
Ef eitthvað bjátaði á var mamma
alltaf til staðar. Ef við vorum veik
sat hún við rúmstokkinn og sagði
okkur sögur eða söng falleg lög sem
grópuðust í huga manns.
Mamma var ekki stór á velli en
stórbrotin var hún í orðsins bestu
merkingu. Hún var listhneigð og
fékkst við að mála þegar færi gafst.
Hún hefði eflaust getað náð langt á
þeirri braut, en það var fjölskyldan
sem gekk fyrir.
Pabbi fór alltof fljótt. Það var
mikið áfall fyrir alla í fjölskyldunni
og ekki síst mömmu. Við börnin
vorum loksins komin til manns og
þau gátu séð fram á að hafa meiri
tíma saman. En svona er oft lífið.
Þótt okkur fyndist lífið ekki fara
mildum höndum um hana móður
okkar sáum við það nokkrum árum
seinna að gæfan hafði ekki alveg
snúið baki við mömmu.
Því riddarinn birtist sem í draumi
þegar mamma kynnist honum
Venna (Sveini Teitssyni), hrein-
ræktuðum Skagamanni. Það var í
Hreyfilshúsinu, á gömlu dönsunum.
Mamma hafði mikið dálæti á
gömlu dönsunum. Hún ljómaði eins
og sólin þegar hún sveif um dans-
gólfið. Takturinn, hreyfingarnar og
fasið, allt frá náttúrunnar hendi.
Annan eins öðling og drengskap-
armann og hann Venna er vart
hægt að finna. Venni minn, við
systkinin færum þér hjartans þakk-
ir fyrir þau 20 ár sem þið mamma
áttuð saman, því það létti yfir henni
og hún tók gleði sína á ný.
En svo ég víki aftur að gömlum
minningum. Ég fór á Landsmót
hestamanna sem haldið var á Hól-
um í Hjaltadal, árið 1966. Ég var
nýfermdur 14 ára gutti og þóttist
vel stæður eftir veglega ferming-
arveislu! Átti heilar 15 þúsund
krónur í bankabók. En á lands-
mótinu sá ég ótaminn hest sem ég
varð að eignast. Málið þoldi enga
bið og ég hringdi heim. Aldrei þessu
vant var mamma ekki heima. Ég
bar upp erindið við pabba og sagði
honum að peningarnir yrðu að
koma norður strax, annars myndi
ég missa af hestinum. Pabbi var af-
ar hlýr og bóngóður maður og bar
ótakmarkað traust til sonarins.
Hann lofaði að senda aurana norð-
ur. Ég veit að mömmu varð um og ó
við tíðindin. Þetta voru miklir pen-
ingar. En orð skyldu standa. Það
sem var sagt og lofað, það stóð.
Það vafðist ekki fyrir okkur
systkinunum, á unglingsárunum, að
fylgjast með tískunni. Það varð að
klæðast skv. nýjustu tísku. Það vildi
okkur börnunum til happs að
mamma var ekki aðeins góður
klæðskeri heldur var hún líka tísku-
hönnuður í fremstu röð! Þegar hné
eða olnbogar voru komnir í gegn
voru saumaðar bætur báðum megin
sem gerðu útlitið enn tískulegra.
Það er gaman að minnast jóla-
boða stórfjölskyldunnar, þar sem
allir hittust í litlu íbúðinni í Stangó.
Þar voru á borðum smákökur og
súkkulaði og um kvöldið var slegið
upp matarveislu þar sem borðin
svignuðu undan veisluföngum. Það
kom hreint ekki að sök í litlu íbúð-
inni þótt gestirnir væru 25-30, það
var alltaf nóg pláss.
Þegar manni auðnast að lifa vel
og lengi kemur að því að líkaminn
verður þreyttur. Þá er hægt að
segja að menn verði hvíldinni fegn-
ir.
Mamma, þú skilur eftir þig sterk-
ar og fallegar minningar.
Við söknum þín sárt og þökkum
þér allt það sem þú varst okkur.
Hvíl í friði mamma mín.
Þinn sonur
Sigurbjörn Bárðarson (Diddi).
Elsku amma.
Það er erfitt að trúa því að þú
sért farin og komir aldrei aftur. Ég
og fjölskyldan syrgjum þig og
hörmum missi okkar. En á sama
tíma brosum við í gegnum tárin, því
nú þjáistu ekki lengur, heldur hefur
fengið hvíldina og við vitum að þér
líður vel núna. Og það veitir okkur
huggun.
Ég sakna þin óskaplega mikið,
amma og græt þig mikið. Með tím-
anum mun sorgin víkja fyrir öllum
góðu minningunum sem ég á um
þig-sem yndislega og góða ömmu,
sem vildir allt fyrir mig gera.
Takk fyrir allt, elsku amma mín.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Þín,
Bára.
Elsku amma Helga. Það er erfitt
að sætta sig við það að þú sért farin,
en svona er víst lífið og enginn lifir
að eilífu.
Það er erfitt að kveðja þig en við
minnumst þín og allra gleðistund-
anna með þér og afa Venna.
Það var alltaf tilhlökkun sem
fylgdi því að fara í heimsókn til ykk-
ar afa, þið voruð svo ánægð að fá
okkur í heimsókn. Það voru alltaf
miklar kræsingar á borðum og þú
varst snillingur í að segja okkur
sögur af ýmsu. Ósjaldan dróst þú
fram myndaalbúmin og kynntir fyr-
ir okkur ættingja og raktir sögu
þína og annarra úr fjölskyldunni.
Það vita það flestir sem þekkja til
að pabbi er mikið stríðinn og urðum
við oft fyrir stríðni hans í matarboð-
um, þú varst þá fljót að skamma
hann því þú vildir aldrei að það hall-
aði á neinn og trúðir alltaf því besta
um alla.
Það var líka svo gott að tala við
þig, þú varst svo hlý og yndisleg.
Hún amma var ekki stór kona en
hún var sterkur persónuleiki með
stórt hjarta og mikinn hug.
Elsku amma, við kveðjum þig og
þökkum fyrir að hafa notið þeirra
forréttinda að hafa kynnst þér. Vit-
andi það að þú ert komin í góðan fé-
lagsskap á góðum stað þar sem Bári
afi tekur á móti þér.
Elsku afi Venni, við vottum þér
samúð okkar, við vitum að missir
þinn er mikill sem allra í fjölskyld-
unni.
Þín barnabörn,
Steinar, Styrmir, Sylvía,
Sara og Sigurbjörn.
Helga Guðjónsdóttir
Sunnan yfir sæinn breiða
sumarylinn vinda leiða.
Draumalandið himinheiða
hlær og opnar skautið sitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
Gakk þú út í græna lundinn,
gáðu fram á bláu sundin.
Mundu, að það er stutt hver stundin,
stopult jarðneskt yndi þitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
Allt hið liðna er ljúft að geyma,
– láta sig í vöku dreyma.
Sólskinsdögum síst má gleyma,
– segðu engum manni hitt!
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
(Jóhannes úr Kötlum.)
Nú get ég ekki hringt í hana
Hönnu vinkonu mína í dag eins og
ég hef gert undanfarin 50 ár, en
mig langar til að minnast hennar
með nokkrum orðum. Við vorum
saman í herbergi á heimavist Hér-
aðsskólans á Laugarvatni veturinn
1954-1955 og höfum haldið vinskap
síðan þá.
Hanna giftist ung honum Kitta
sínum, sem var með skemmtilegri
mönnum sem ég hef kynnst. Sam-
Hansína
Einarsdóttir
✝ Hansína Einars-dóttir, eða
Hanna eins og hún
var kölluð, fæddist
á Suðureyri við
Súgandafjörð 13.
nóvember 1940.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 11. ágúst
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Ísa-
fjarðarkirkju 18.
ágúst.
an áttu þau fimm
börn, Einar Val,
Kristin, Steinar Örn,
Ólöfu Jónu og Guð-
mund Annas. Að auki
var alltaf fullt hús hjá
henni af gestum og
annarra manna börn-
um. Þar á meðal voru
mín börn sem fengu
að vera hjá þeim
hjónum á Engjaveg-
inum og njóta þess að
vera á þessu líflega
og hlýja heimili. Ég
sagði oft við hana:
„Þetta er eins og á brautarstöð hjá
þér, alltaf einhver að koma þá ann-
ar fer.“ Verð ég ævinlega þakklát
þeim hjónum fyrir tryggð og vin-
áttu.
5. apríl 1994 féll snjóskriða á
sumarbústað þeirra hjóna í Tungu-
dal. Kristján lést í flóðinu og
Hanna slasaðist mikið, svo árin á
eftir voru henni og krökkunum erf-
ið.
En hún Hanna vinkona var ótrú-
leg, kankvísa brosið og létta lundin
alltaf til staðar. Svo þegar hún varð
60 ára hélt hún upp á afmælið á
Kanaríeyjum, en þar hitti hún
hann Birgi, sem átti svo eftir að
verða förunautur hennar árin sem
eftir komu og reynast henni ein-
staklega vel. Hann var hugulsamur
og góður við hana í veikindum
hennar.
Það er þakkarvert að eiga
trygga vini og er ég þakklát Hönnu
fyrir allar þær góðu minningar og
stundir sem við áttum saman.
Við Siggi hugsum til ykkar,
Birgir og fjölskylda Hönnu, og
sendum einlægar samúðarkveðjur
á afmælisdegi hennar. Hvíl í friði
kæra vinkona.
Helga.
Elsku afi, það eru
margar skemmtileg-
ar minningar sem
koma upp í hugann,
þegar ég horfi til
baka. Ég man þegar
ég var hjá ykkur ömmu á Bjarka-
brautinni og gisti á gólfinu við hlið-
ina á rúminu ykkar, og þegar við
vöknuðum um morguninn þá var
ég búin að rúlla yfir og komin við
rúmstokkinn hjá þér. Þú varst
ótrúlega duglegur að taka mig með
þér þegar þú varst að lesa af raf-
magninu út um allar sveitir. Þér
fannst líka svo skemmtilegt hvað
ég var áhugasöm að þvo bílinn þinn
og fékk 1000 kr fyrir að launum.
Elsku afi, þú varst yndislegur
Gestur Sigurðsson
✝ Gestur Sigurðs-son fæddist 18.
desember 1918 á
Siglufirði. Hann lést
í Reykjavík 27.
október síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Fossvogskirkju
5. nóvember.
persónuleiki og alltaf
jafn gott og gaman að
koma til þín ömmu.
Þú sýndir ávallt ein-
lægan áhuga á öllu
því sem við vorum að
gera og lagðir þig
fram að muna hvað
öll barnabörn og
barnabarnabörn voru
að gera í það skiptið.
Óskari Ísak fannst
svo gaman að koma
til ykkar, honum
fannst svo gaman að
fá að leika með staf-
inn þinn og vasaljósið á bak við for-
stofuhurðina. Þú hafðir svo gaman
að labba með honum og Andra Snæ
út um alla íbúð, og læðast inn í eld-
hús og ná í nokkur kex eða smá
sætabrauð. Það verður skrítið að
koma til ömmu og heyra ekki í út-
varpinu þínu hátt stilltu og þú að
hlusta.
Elsku afi, ég kveð þig með sökn-
uði í hjarta.
Þín
Jónína.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL GUNNARSSON,
Vallartröð 12,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju miðviku-
daginn 14. nóvember kl. 13.00.
Gunnar Hreindal,
Sigurbjörn Hreindal, Elsa Skarphéðinsdóttir,
Guðbjörg Hreindal,
Örn Hreindal,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
REYNIS ÁSTVALDAR JAKOBSSONAR,
Maríubakka 32,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til heimahjúkrunar Karítasar.
Valgerður Guðmundsdóttir,
Ómar Reynisson, Aðalheiður Björgvinsdóttir,
Ásta Kristín Reynisdóttir, Tómas Sveinsson,
Hafþór Reynisson,
Guðmundur Haukur Reynisson, Kolbrún Franzdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.