Morgunblaðið - 24.02.2008, Qupperneq 32

hvað varð um | David Mellor
32 SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
Eftir Orra Pál Ormarsson
orri@mbl.is
S
umarið 1992 birtist á for-
síðu breska götublaðsins
The Sun fyrirsögn þess
efnis að David Mellor, þá-
verandi ráðherra lista,
fjölmiðlunar og íþrótta í ríkisstjórn
Bretlands, hefði yndi af því að bylta
hjákonu sinni í bólinu íklæddur
keppnisbúningi knattspyrnuliðsins
Chelsea. Þá fullyrti blaðið að hjá-
konan sygi gjarnan á ráðherranum
tærnar undir voðum.
Upplýsingarnar um framhjáhald-
ið hafði blaðið frá fyrstu hendi en
hjákonan, spænska leikkonan Ant-
onia de Sancha, seldi því þær fyrir
þrjátíu þúsund sterlingspund. Síðar
kom raunar í ljós að blaðið færði sitt-
hvað í stílinn. Meðal annars er al-
mennt talið að þetta með Chelsea-
búninginn eigi ekki við rök að styðj-
ast. Hvað þá að Mellor hafi iðulega
vitnað í meistara Shakespeare með-
an á rekkjubrögðunum stóð.
En skaðinn var skeður. Enda þótt
Mellor héldi fyrst um sinn velli eftir
áhlaupið var hann pólitískt laskaður.
Hann bauðst til að segja af sér í kjöl-
farið en John Major, þáverandi for-
sætisráðherra og náinn vinur Mel-
lors, tók það ekki í mál.
Gula pressan hafði aftur á móti
ekki sagt sitt síðasta orð og hélt
áfram að hamast á Mellor, auk þess
sem sjónvarpssatíran Spitting
Image eða Spéspegill fór mikinn.
Ekki var fortíð Mellors honum til
framdráttar í þessum efnum en árið
1989 veittist hann opinberlega að
„sumum“ götublaðanna með þeim
orðum að þau væru „að drekka á síð-
asta barnum fyrir lokun“ og að
prentfrelsið væri ef til vill ekki „heil-
ög kýr“.
Umdeilt sumarleyfi
Mellor lá vel við höggi og síðsum-
ars 1992 komust fjölmiðlar á snoðir
um að dóttir framámanns nokkurs í
Frelsissamtökum Palestínu (PLO)
hefði tveimur árum áður fjármagnað
sumarleyfi fyrir ráðherrann. Þá kom
á daginn að emírinn af Abu Dhabi
hafði áður gert slíkt hið sama.
Þetta mátti skilgreina sem mútur,
auk þess sem það þykir ekki góð lat-
ína í Bretlandi að leggja lag sitt við
arabíska áhrifamenn. Fjölmiðlar
rifjuðu líka í þessu sambandi upp
sjónvarpsupptöku sem sýnir Mellor
hella sér yfir ísraelskan ofursta í
heimsókn til Vesturbakkans árið
1988. Það sem fór fyrir brjóstið á
ráðherranum var framkoma Ísr-
aelsstjórnar gagnvart palestínskum
ungmennum.
Eftir þessa uppljóstrun átti Mel-
lor sér ekki viðreisnar von og sagði
hann loks af sér embætti 24. sept-
ember 1992. Gaf hann þá skýringu
að ofsóknir af hálfu gulu pressunnar
væru orðnar óbærilegar og fyrir vik-
ið væri hann orðinn byrði á rík-
isstjórninni.
John Major kvaðst í yfirlýsingu
dást að hugrekki Mellors og að hann
tæki við afsögn hans með trega.
Því hefur þó verið haldið fram að
forsætisráðherrann hafi í raun verið
búinn að fá sig fullsaddan af æv-
intýrum Mellors.
Talsmaður Verkamannaflokksins
tók annan pól í hæðina og sagði að
Major hefði ákveðið að fórna Mellor
á þessum tímapunkti til þess að
draga athygli frá þeirri niðurlæg-
ingu sem hann hefði sjálfur orðið
fyrir í breska þinginu deginum áður,
en þá sætti stefna hans í geng-
ismálum og Evrópumálum gagn-
rýni.
Í þágu almennings
Gula pressan fagnaði fulln-
aðarsigri og vísaði ásökunum Mel-
lors um að hann hefði sætt ofsóknum
á bug. „Þetta er í fyrsta skipti í háa
herrans tíð sem David Mellor breyt-
ir rétt. Við birtum upplýsingar um
samband hans við Antoniu de
Sancha vegna þess að við töldum
málið varða almenning,“ sagði Bill
Hagerty ritstjóri eins götublaðanna,
People.
The Sun lét heldur ekki sitt eftir
liggja. „From Toe Job to No Job“,
stóð á forsíðunni daginn eftir af-
sögnina. Þetta er vitaskuld vonlaust
að íslenska. Og líklega óþarfi.
Mellor sat áfram á þingi og sleikti
sárin um tíma. Vorið 1997 taldi hann
sig hafa safnað nægu pólitísku þreki
til að verja þingsæti sitt. Framboð
hans féll aftur á móti í grýtta jörð og
laut hann í lægra haldi fyrir fram-
bjóðanda Verkamannaflokksins í
sínu kjördæmi, Tony Coleman.
Kosningabaráttan er eft-
irminnilegust fyrir þær sakir að
Mellor lenti í orðaskaki við Sir
James Goldsmith stofnanda Þjóð-
aratkvæðagreiðsluflokksins að
kvöldi kjördags. Sá síðarnefndi
klappaði ásamt fleirum í hægum
takti meðan Mellor var í pontu og
hrópaði: Út, út, út!“
Þegar þolinmæði Mellors þraut
sneri hann sér að kórstjóranum og
sagði: „Þú hefur ekkert til að vera
drjúgur yfir, Sir James. Þú hefur
sýnt og sannað í kvöld að flokkur
þinn er steindauður. Þú getur því
hypjað þig aftur til Mexíkó vitandi
það að tilraun þín til að kaupa
breska stjórnmálakerfið rann út í
sandinn.“
Engum sögum fer af því hvort Sir
James klappaði fyrir þessum um-
mælum.
Eins og gefur að skilja er Mellor
mikill áhugamaður um knattspyrnu
og á árunum 1997-99 fór hann fyrir
opinberri nefnd sem skoðaði hina
göfugu íþrótt frá ýmsum hliðum.
Það starf skilaði ekki varanlegum
árangri.
Orðinn útvarpsmaður
Fyrir um áratug sneri Mellor sér
alfarið að blaðamennsku og útvarpi.
Hann skrifaði fram til ársins 2001
m.a. fyrir The Evening Standard,
The Guardian og merkilegt nokk
The People. Snerust skrif hans eink-
um og sérílagi um íþróttir og hina
ástríðuna hans, listir. Þá stjórnaði
hann ýmsum útvarpsþáttum á veg-
um breska ríkisútvarpsins, BBC.
Mellor er mikill áhugamaður um
sígilda tónlist og í dag hefur hann
umsjón með tveimur þáttum á út-
varpsstöðinni Classic FM í Bret-
landi, Ef þú kannt að meta þetta,
kanntu líka að meta hitt og Nýja
geislaplötuþættinum.
Meðan á ósköpunum með de
Sancha stóð hafði Mellor verið
kvæntur Judith Mellor í rúma tvo
ártatugi. Þau skildu árið 1995. Hann
býr nú með sambýliskonu sinni,
Penelope greifynju Cobham, í hinu
sögufræga Dockmaster’s-húsi við
báta- og skútuhöfnina St. Katherine
Docks, sem er eitt best varðveitta
leyndarmál Lundúnaborgar.
Síðast þegar til hans spurðist í
fyrra var Mellor að berjast gegn fyr-
irhugaðri byggingu sautján hæða
fjölbýlishúss á svæðinu. Sem fyrr
hafði hann munninn fyrir neðan nef-
ið í þeirri deilu. „Allri hönnun er
áfátt. Þetta myndi virka billegt á öf-
ugum enda strandar á Torremol-
inos. Þetta snýst ekki bara um það
að ég vilji ekki fá þetta ferlíki í bak-
garðinn, hér eru friðaðar byggingar
og þetta svæði hefur sögulega þýð-
ingu. Þá er það við hlið Tower of
London sem er á heimsminjaskrá.“
Engum sögum fer hins vegar af
því hvort Mellor hafði erindi sem
erfiði.
Tilfinningaleg nauðgun
Antonia de Sancha hefur ekki átt
sjö dagana sæla. Áratug eftir at-
ganginn iðraðist hún gjörða sinna í
tímaritsviðtali og líkti meðferðinni í
kjölfar þess að hún seldi sögu sína
við „tilfinningalega nauðgun“. Hún
hefur fengið sárafá tækifæri sem
leikkona síðan og kennir, að sögn,
þessari erfiðu lífreynslu um að
hjónaband, sem hún gekk í fáeinum
árum síðar, fór út um þúfur.
Það er huggun harmi gegn – all-
tént fyrir Mellor – að gengi Chelsea
hefur verið stórkostlegt undanfarin
hálfan annan áratug og félagið unnið
hvern bikarinn á fætur öðrum, m.a.
ensku úrvalsdeildina í tvígang. Ætli
það smyrsl dugi þó ekki skammt á
sár de Sancha.
Sigraður David Mellor á leið til fundar við John Major forsætisráðherra þann örlagaríka dag 24. september 1992.
Á fundinum sagði hann af sér eftir að hafa verið dálæti gulu pressunnar um hríð, meða annars vegna kvennamála.
Chelsea-
rýtingurinn
Í HNOTSKURN
»David Mellor fæddist 12.mars 1949 og var því 43 ára
þegar hann sagði af sér ráð-
herradómi.
»Antonia de Sancha er fædd14. september 1961 og var
því þrítug þegar ástarævintýri
þeirra Mellors stóð sem hæst.
»Mellor, sem er lögfræðingurað mennt, var kjörinn á þing
fyrir Putney árið 1979.
»Hann gegndi ýmsum ráð-herraembættum í ríkis-
stjórnum Margarethar Thatc-
hers og Johns Majors.
FRINGE
GARDÍNURNAR KOMNAR AFTUR
Opið alla daga vikunnar
Askalind 1, Kópavogur. Sími 568 9700.
LITIR
SVARTUR, HVÍTUR,
RAUÐUR, GRÆNN
OG BLÁR
VERÐ
7.990 KR.