Morgunblaðið - 06.07.2008, Síða 52

Manns sem myndi
ekki þurfa að eyða
einni mínútu í förðunar-
stólnum til að leika Chew-
bacca … 56
»
reykjavíkreykjavík
F
áar sveitir íslenskar hafa
vakið jafnmikla athygli á
erlendri grund og múm,
en sveitin á sér dygga
aðdáendur víða um heim
og aðeins Sigur Rós og
Björk hafa rakað að sér jafnmiklu
lofi og farið jafnvíða. Tónlist múm er
enda einstök, frumleg og fram-
sækin, og áttu Kristín og Gyða stór-
an þátt í að skapa henni nafn, jafnt
hljóðrænt séð sem myndrænt, en
ímynd sveitarinnar og tónlist virtist
á stundum koma úr einhverjum
draumkenndum handanheimi. En
Kristín varð á endanum að hleypa
heimdraganum ef svo má segja, og
það í meira en einum skilningi.
Vinafjöld
„Við búum í suðausturhluta Kína-
hverfisins,“ segir Kristín aðspurð
um heimilishagi í Stóra eplinu. „En
við erum að leita að nýrri íbúð í
augnablikinu. Draumurinn er að
flytja í útjaðar borgarinnar og jafn-
vel út fyrir hana, í meira og sveita-
legra næði.“
Kristín hefur nú verið búsett í
borginni í um tvö ár og er búin að
koma sér haganlega fyrir, nóg er af
vinum og nóg við að vera.
„Það er mjög fínt að vera þarna –
en þetta er búið að vera svolítið
„ferðalag.“ Stemningin hefur verið
mismunandi. Ég kom fyrsta slagið
inn með miklum krafti; keypti mér
hjól, stofnaði fótboltafélag og var á
útopnu. En síðan varð ég að hálf-
gerðum einbúa. Í vetur setti ég
sjálfa mig í skóla, minn eigin skóla,
til að hafa einhver markmið.“
Kristín verður nánast hlessa þeg-
ar ég spyr hvort það hafi verið mikið
mál að kynnast fólki.
„Nei,“ segir hún hvumsa og horfir
á mig spyrjandi. „Alls ekki … ég á
mjög mikið af vinum þarna en bjó
það vel að hafa aðgang að vinahóp
Dave, þar sem ég komst í kynni við
fullt af fólki. Vinir mínir koma víða
að og eru að gera mjög mismunandi
hluti. Bestu vinir mínir eru tvítugt
módel, sextugur „avant garde“-
saxófónleikari og fimmtug stjörnu-
spekikona (skellir upp úr).“
Hún segir í framhaldinu að vegna
stærðar borgarinnar sé mjög auð-
velt að týna sér í einhverju einu.
„Ef þú ert t.d. í „avant garde“-
djasspælingum þá ertu bara í þeirri
senu af því að það er svo rosalega
mikið í gangi þar. Ólíkt því sem ger-
ist hérlendis þar sem samgangur á
milli ólíkra sena er mjög mikill –
einfaldlega vegna smæðarinnar. En
úti þarftu að vera mjög meðvitaður
um að týna þér ekki í einhverju einu
– en um leið er þversögnin sú að
fjölbreytnin þarna, t.d. í tónlist, er
gríðarleg.“
Inn í tónlistina
Kristín stendur upp og spilar fyr-
ir mig plötu, sjötommu, sem hún gaf
út í fyrra. Þar eru meðal annars að
finna lög sem hún tók upp í Galt-
arvita árið 2005 á meðan hún var
ennþá meðlimur í múm.
„Ég var sextán ára þegar ég byrj-
aði að búa til tónlist með strákunum
(Örvari Þóreyjarsyni Smárasyni og
Gunnari Tynes, upprunalegum með-
limum múm) og allt átti eftir að ger-
ast mjög hratt. Ég hafði því aldrei
tíma til að sinna tónlistinni minni.
Þegar ég hætti í múm varð ég mjög
ákveðin í því að fara inn í það – inn í
tónlistina mína. Og gleyma um leið
bransanum sem maður var búinn að
venjast með múm. Þetta var því allt
saman mjög strípað hjá mér. Ég
vildi t.d. ekki eiga neinar græjur,
mig langaði bara til að spila á hljóð-
færi. Og ég fann að þörfin til að búa
til tónlist var hrein og kom innan
frá. Þannig verð ég að hafa þetta, ég
get ekki búið til tónlist til að halda
einhverju batteríi gangandi.“
Kristín fór að semja mikið á píanó
og heldur reglulega tónleika úti í
New York þar sem hún leikur á
slaghörpuna og syngur – „non stop,“
eins og hún orðar það.
„Sum laganna fóru upp í him-
ingeiminn (hlær), ég samdi og samdi
og sumt bara hvarf. Ég tók upp smá
efni hérlendis en það á eftir að vinna
betur úr því. Svo hef ég verið að búa
ÞEGAR ÖLLU
ÖÐRU SLEPPIR
KRISTÍN ANNA VALTÝSDÓTTIR VAR ENN Í MENNTASKÓLA ÞEGAR HÚN OG SYSTIR HENNAR, GYÐA, ÖÐLUÐUST FRÆGÐ SEM
MEÐLIMIR Í HLJÓMSVEITINNI MÚM. KRISTÍN SAGÐI SIG ÚR SVEITINNI ÁRIÐ 2006 OG BÝR Í DAG Í NEW YORK ÁSAMT EIGIN-
MANNI SÍNUM, DAVE PORTNER. HÚN BÝR NÚ TIL TÓNLIST UNDIR LISTAMANNSHEITINU KRIA BREKKAN OG HEFUR ORÐSPOR
HENNAR BREIÐST ÚT JAFNT OG ÞÉTT UNDANFARIN MISSERI. ARNAR EGGERT THORODDSEN TÓK HÚS Á KRISTÍNU Í VIKUNNI.
Morgunblaðið/Golli
Þörf „En um leið hef ég ríka þörf til að gefa af mér, deila með fólki, eiginlega þjónusta það. Það var maður að gera á
vissan hátt með múm og ég finn að ég þarf á þessu að halda.“
» Þegar ég hætti ímúm varð ég mjög
ákveðin í því að fara inn
í það – inn í tónlistina
mína. Og gleyma um
leið bransanum sem
maður var búinn að
venjast með múm. Þetta
var því allt saman mjög
strípað hjá mér.