Morgunblaðið - 29.10.2008, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. OKTÓBER 2008
✝ Vilhjálmur Fen-ger fæddist í
Reykjavík 26. febr-
úar 1952. Hann lést
þriðjudaginn 21.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Borghildur B.
Fenger, f. 20.1.
1929, og Hilmar
Fenger, f. 29.9.
1919, d. 23.12. 1995.
Eldri bróðir Vil-
hjálms er John Fen-
ger, kvæntur Rósu
Fenger.
Vilhjálmur kvæntist 29. júní
1974 Kristínu Fenger Vermunds-
dóttur, f. 18.2. 1955. Foreldrar
hennar eru Ruth Pálsdóttir, f.
10.12. 1926, og Vermundur Ei-
ríksson, f. 14.2. 1925, d. 3.3. 1964,
og fósturfaðir Guðmundur H.
Þorbjörnsson, f. 28.10. 1922, d.
9.9. 2002. Systkini Kristínar eru
Sigurbjörg Ingunn, Páll Ómar og
Brynja Vermundsbörn.
Vilhjálmur og Kristín hafa ver-
ið búsett á Seltjarnarnesi í 26 ár
og eignuðust tvö börn. 1) Björgu
Fenger, f. 13.8. 1978, maki Jón
Sigurðsson og eiga þau tvo syni,
Sigurð og Styrmi. 2) Ara Fenger,
f. 21.9. 1980, maki Helga Lilja
Gunnarsdóttir og eiga þau soninn
Vilhjálm Darra.
Vilhjálmur var fæddur og upp-
alinn í Vesturbæ Reykjavíkur og
gekk í Mela- og Hagaskóla. Hann
var sannur KR-ingur og keppti
fyrir hönd félagsins í ýmsum
íþróttagreinum en þó oftast í
sundi og körfubolta.
Vilhjálmur lagði
stund á nám við
Verzlunarskóla Ís-
lands en þaðan lá
leiðin til Danmerk-
ur þar sem hann
dvaldi í eitt ár. Dan-
mörk átti alla tíð
stóran hlut í hjarta
Vilhjálms og var
augljóst að traust
og góð vináttubönd
mynduðust þar bæði
gagnvart dönsku
fjölskyldunni hans
sem og viðskiptavinum. Vil-
hjálmur hóf störf hjá fjölskyldu-
fyrirtæki sínu Nathan og Olsen 1.
janúar 1975 og starfaði þar fram
á síðasta dag. Hann varð fram-
kvæmdastjóri fyrirtækisins árið
1989 og átti afar farsælt og
ánægjulegt samstarf með því frá-
bæra samferðafólki sem hefur
starfað við hlið hans í gegnum tíð-
ina.
Vilhjálmur var mikill nátt-
úruunnandi og útivistarmaður og
naut þess að vera hluti af frábær-
um hópum vélsleða-, skíða- og
veiðimanna ásamt fjölskyldu
sinni. Virðing og umhyggja fyrir
náttúrunni var honum í blóð borin
en einnig bjó hann vel að því sem
fyrir honum var haft og kennt á
Hallkelshólum í Grímsnesi þar
sem hann dvaldi mörg sumur sem
barn og unglingur.
Vilhjálmur verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku Vilhjálmur, ég svo á erfitt
með að trúa því að nú sértu farinn frá
okkur. Sorgin og söknuðurinn er svo
mikill. En þessi ótrúlegi kraftur þinn,
lífsgleði og létta lund gaf okkur öllum
svo mikinn styrk í gegnum veikindin
þín. Það var sama hvað kom upp á,
það var alltaf stutt í húmorinn hjá þér
þannig að við gátum alltaf hlegið sam-
an.
Efst í huga mér er þakklæti fyrir
að hafa fengið að kynnast þér og
Kristínu. Þið tókuð svo vel á móti mér
og hafið alltaf verið til staðar fyrir
okkur Ara, bæði sem fjölskylda og
ótrúlega góðir vinir. Við gátum alltaf
talað saman sem jafningjar og þau
voru ófá kvöldin sem við borðuðum
góðan mat og spjölluðum saman langt
frameftir.
Ég er svo þakklát fyrir allar ótrú-
lega góðu minningarnar sem við eig-
um um þig því við höfum gert svo
margt skemmtilegt saman í gegnum
tíðina. Allar veiðiferðirnar þar sem þú
kenndir mér að veiða, sleðaferðirnar
og ferðalögin innanlands sem utan.
Þú varst alltaf svo jákvæður og hafðir
svo mikinn húmor fyrir sjálfum þér
og það var aldrei neitt vandamál, lífið
var til að hafa gaman af því. Þessi lífs-
speki þín er nokkuð sem allir ættu að
lifa eftir. Það var alltaf svo gaman hjá
okkur í Köben því þar varstu alveg í
essinu þínu. Þar voru ófáar ferðirnar
farnar í Slotskælderen til að fá
smörrebröd og öl og snaps, þar sem
þú kenndir okkur alla góðu dönsku
siðina.
Samband þitt og Ara var alveg ein-
stakt, það var ótrúlegt hvað þið náðuð
vel saman, bæði í leik og starfi. Þið
áttuð svo mörg áhugamál saman og
mér fannst alltaf svo ótrúlega gaman
að fylgjast með ykkur þegar verið var
að undirbúa rauða bílinn fyrir ferða-
lög því þið höguðuð ykkur alveg eins.
Alltaf allt á fullu hjá ykkur báðum og
spennan yfir því sem koma skyldi svo
mikil, hvort sem það var skotveiði,
laxveiði eða annað ferðalag.
Þú naust samverustunda með fjöl-
skyldunni og settir fjölskylduna alltaf
í fyrsta sætið. Þú hafðir svo gaman af
afahlutverkinu og varst alltaf tilbúinn
í fíflagang með litlu prinsunum sem
öllum þykir svo vænt um þig. Þú varst
svo glaður að vita að það væri lítil
prinsessa á leiðinni og hefðir svo
gjarnan viljað vera hérna þegar hún
kemur í heiminn. En ég veit að þú
munt fylgjast með henni og strákun-
um frá góðum stað.
En þú fórst bara alltof fljótt og það
er svo leitt að afabörnin þín skuli ekki
hafa fengið meiri tíma til að kynnast
því hversu yndislegur maður þú
varst. Allar góðu minningarnar um
þig munu lýsa okkur veginn í gegnum
sorgina og við munum passa upp á að
minning þín lifi fyrir litlu afabörnin
þín.
Elsku Vilhjálmur, þú skilur eftir
þig stórt skarð í lífi okkar og það er
með miklum söknuði sem við kveðj-
um þig.
Takk fyrir að vera tengdapabbi
minn og takk fyrir að vera afi minn.
Þín
Helga Lilja og Vilhjálmur Darri.
Elsku afi, við afastrákarnir þínir
þökkum fyrir að hafa átt þig sem afa.
Afa sem var svo góður við okkur, en
samt dálítið stríðinn, en umfram allt
afa sem var alltaf á fullu við að gera
ýmsa skemmtilega hluti. Þú fórst oft
á vélsleða, í torfæruferðir á stóra bíln-
um eða varst að dytta að heima hjá
ykkur ömmu á Nesbalanum. Eru ófá-
ar stundirnar sem við bræðurnir
fengum að fylgja þér og hjálpa til við
hin ýmsu verkefni og eigum við t.d.
margar góðar minningar um þig í
stóra bílnum og af Nesbalanum að
skrúfa hluti saman eða vinna í garð-
inum.
Elsku afi, við bræðurnir munum
alltaf minnast þín sem verndarengils-
ins okkar og við munum alltaf hugsa
til þín þegar við förum með bænina
okkar á kvöldin:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Við lofum að hugsa vel um ömmu
fyrir þig.
Þínir afastrákar,
Sigurður og Styrmir.
Eins erfitt og það er stöndum við
frammi fyrir því að kveðja góðan og
yndislegan vin okkar í dag. Mágur og
svili er farinn frá okkur. Samferða-
maður í rúman aldarþriðjung og svo
stór hluti af öllu því sem okkur er
kærast í lífinu. Okkur finnst þetta
óendanlega óréttlátt, ótímabært og
óskiljanlegt. Þau eru svo mörg þessi ó
sem koma upp í hugann. Við vonuðum
að þessi dagur rynni aldrei upp, þótt
við vissum það undir niðri að hann
nálgaðist hratt og yrði ekki umflúinn.
Við hræddumst þessa stund því við
vissum að þá lyki samveru sem hófst
þegar við vorum unglingar og aldrei
hefur borið skugga á, samveru sem
hefur veitt okkur svo mikla ánægju
og gleði. En Villi þurfti að láta undan,
og veikindin náðu yfirhöndinni. Bar-
átta hans var hörð þótt stundum væri
eins og það rofaði til og við fylltumst
von um að kannski mætti lengja tím-
ann okkar saman. Við vildum svo
innilega geta gert eitthvað en skynj-
uðum þá hvað við erum lítil og gagns-
laus þegar við stöndum frammi fyrir
veikindum sem þessum. En eftir
standa óteljandi minningar og mynd-
ir í huga okkar.
Við minnumst daganna saman á
ferðalögum um heiminn þveran og
endilangan. Við minnumst kvöldanna
yfir góðum mat og nóttanna yfir glasi
og góðu spjalli. Við vorum ekkert allt-
af sammála – en Villi var alltaf heið-
arlegur og afdráttarlaus. Engar
óþarfa vangaveltur, engar óþarfa
áhyggjur. Hjá honum voru engin
vandamál til, aðeins verkefni sem
þurfti að leysa og það gerði hann í öll-
um tilfellum. Alltaf svo kurteis og fág-
aður í framkomu. Og samverustund-
irnar áttu að verða svo miklu fleiri.
En fyrst og fremst var Villi fjöl-
skyldumaður. Ást hans og umhyggja
fyrir Kiddý, börnunum, barnabörn-
unum og tengdabörnunum var tak-
markalaus og birtist í öllu sem hann
gerði og öllu sem hann sagði. Þeirra
harmur er mikill. En þau eru sam-
rýnd og heilsteypt fjölskylda og sam-
an takast þau á við sorgina. Og við hin
erum með þeim.
Í augum okkar var Villi hetja,
vegna þess hvernig hann tókst á við
veikindi sín af fullkomnu æðruleysi.
„Æðruleysi á sá sem veit að hann hef-
ur gert allt sem í hans valdi stendur
og treystir því að það sem hann hefur
ekki vald á sé í hendi Guðs. Hann veit
jafnframt að þrautin líður eins og
annar tími og að handan allra þrauta
er eilífð Guðs. Þó mennirnir bregðist
þá bregst Guð ekki og vissan um það
gerir alla þraut bærilega.“ (JÁH)
Við trúum því líka að dauðinn sé
ekki endalokin, því að í raun hefur
hann ekki annað hlutverk gagnvart
okkur mönnunum en að færa okkur í
faðm Guðs.
Við ásamt strákunum okkar og
fjölskyldum þeirra sendum Kiddý,
Björgu og Ara og fjölskyldum þeirra,
Borghildi og John og hans fjölskyldu
og öðrum ástvinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að vaka yfir okkur öllum. Bless-
uð sé minning Vilhjálms Fenger.
Brynja og Logi.
Það er kominn vetur. Það er alveg
sama þó að maður viti að hann sé að
koma, maður er aldrei undirbúinn
undir það þegar hríðin og norðanáttin
ber utan gluggann marga daga í röð.
Eins vissi maður að það var alltaf von
á símtalinu sem segði að baráttunni
hjá Villa okkar væri lokið en maður er
samt aldrei undirbúinn undir þetta.
Villi er búinn að vera hluti af fjöl-
skyldunni svo lengi sem maður man.
Það er sagt að blóð sé þykkara en
vatn en það á alls ekki alltaf við.
Stundum tengist fólk svo sterkum
böndum að þau eru jafnsterk fjöl-
skylduböndunum.
Villi var líka einstakur maður.
Manni fannst hann einhvern veginn
vita allt og redda öllu. Allt var sjálf-
sagt, bara redda málunum. Hann var
jafnvígur hvort sem var í viðskiptum
eða að reka sauðþráar rollurnar upp á
bílinn í réttunum. Það var öllu reddað
bara ef Villi var til staðar. Jafnvel í
haust þegar hann var orðinn svo veik-
ur þá kom hann norður og hugurinn
var svo stór þó að líkaminn væri illa
farinn. En hann naut sín við að segja
mér fyrir verkum með sinni enda-
lausu stríðni og sjaldan hef ég verið
eins glöð eins og að fá að hafa hann
með okkur í réttunum í haust enda
hefur hann verið órjúfanlegur hluti af
þessum degi alla tíð.
Ófáar samræðurnar áttum við um
pólitík. Hann þessi harði sjálfstæðis-
maður og ég bóndinn. Við vorum nú
ekki alltaf sammála og fannst Villa
óskaplega skemmtilegt að glotta og
spyrja mig hvernig gengi hjá Fram-
sóknarflokknum núna eða koma af
stað umræðum um landbúnaðarkerf-
ið. En undir það síðasta var hann ekki
orðinn alveg sáttur við stjórnina hjá
sjálfstæðismönnum og var það vatn á
mína myllu. Minningarnar um þessi
samtöl og svo margar góðar stundir
ylja manni um ókomna ævi og maður
stendur eftir fróðari og vísari enda
Villi fyrirmynd sem maður á svo oft
eftir að hugsa til og vitna í.
Skarðið er stórt og maður verður
aðeins reiður innra með sér þegar
fólk er tekið svona allt of snemma en
maður verður að halda í trúna að það
sé einhver tilgangur með þessu öllu
og ég trúi því að hann vaki yfir okkur
hér eftir sem hingað til.
Elsku Kiddý, Björg, Ari og fjöl-
skyldur, mikill er ykkar missir. Guð
varðveiti ykkur í sorginni.
Ég skal vaka í nótt, meðan svanirnir sofa,
meðan sólargeislar fela sig bláfjöllin við.
Yfir dalnum er hljótt og nú dimmir í kofa.
Inn í draumheima svíf þú hinn ljúfasta frið.
Létt um vorgróna hlíð sveipast þokubönd þýð.
Yfir þögulum skógi er næturró blíð.
Ég skal vaka í nótt, meðan húmið er hljótt.
Ég skal halda um þig vörð, meðan sefur þú rótt.
(Jónas Tryggvason.)
Harpa.
Frændi minn Vilhjálmur er farinn
á fund feðra sinna. Þótt samskipti
okkar hafi ekki verið mikil síðustu ár-
in tengdumst við sterkum æsku- og
fjölskylduböndum sem hafa alla tíð
skipt mig miklu máli. Á þessari
stundu rifjast upp margar góðar
minningar. Við Vilhjálmur áttum
heima á sömu slóðum í Vesturbænum
sem krakkar og lágu leiðir okkar oft-
ar en ekki saman heima hjá ömmu
Kristjönu á Öldugötunni. En það var
ekki síst í sumarbústaðarlandinu í
Kópavogi sem við upplifðum saman
ævintýri æskunnar. Þar var paradís
okkar krakkanna þar sem við undum
okkur við ýmsa leiki; bófahasar í
skóginum þar sem kamarinn var not-
aður sem fangelsi, flugum flugdrek-
um, fórum í fallin spýta, tíndum ber,
stífluðum Kópavogslækinn og óðum
eða syntum í honum, borðuðum úti og
margt fleira. Alltaf var gott veður í
minningunni enda vorum við úti allan
daginn og langt fram á kvöld – þetta
var hið ljúfa og áhyggjulausa líf.
Persónueinkenni Vilhjálms komu í
ljós strax í æsku; létt lund, alltaf með
bros á vör og blik í augum, hann hafði
gaman af góðlátlegum prakkaraskap
og hnyttnum tilsvörum. Hann var alla
tíð hreinn og beinn – nokkuð sem ég
kunni svo vel að meta. Sumarbústað-
alífið í Kópavoginum hefur eflaust
mótað Vilhjálm, því hann sótti áfram
út í náttúruna er hann varð fullorðinn
og hafði eignast sína konu og góða
vin, hana Kristínu, og börnin þau
Björgu og Ara.
Vilhjálmur kom snemma inn í fjöl-
skyldufyrirtækið sem feður okkar,
þeir Hilmar og Garðar, áttu og ráku
saman í fjölmörg ár. Hann tók svo við
stjórninni þegar þeir létu af störfum
og starfaði þar allt til enda sinna ævi-
daga. Það var gott að vita af fyrirtæk-
inu í hans höndum, fyrirtækinu sem
afi okkar og amma höfðu eitt sinn átt
ásamt Nathan og Olsen.
Ég vil þakka Vilhjálmi samfylgdina
og votta Kristínu, Björgu, Ara, Borg-
hildi og John, tengdabörnum og
barnabörnum samúð mína.
Góður maður er genginn.
Kristjana Fenger.
Vilhjálmur Fenger er fallinn í val-
inn langt um aldur fram. Að honum er
mikil eftirsjá. Þessum ljúfa dreng og
„séntilmanni“, sem var svo lífsglaður
og ötull í starfi og leik.
Við hjónin eigum eingöngu jákvæð-
ar minningar, um Villa og fjölskyldu
hans, frá frumbýlingsárunum í Aust-
urbergi, á áttunda áratug síðustu ald-
ar.
Glaðværð og gestrisni þeirra Krist-
ínar og daglegur samgangur fjöl-
skyldna okkar sitja varanlega í sjóði
minninganna. Oft var glatt á hjalla og
margt brallað á efstu hæðinni í blokk-
inni.
Villi var ungur að árum kallaður til
vaxandi ábyrgðar í fjölskyldufyrir-
tækinu, Natan & Olsen. Þá ábyrgð
höndlaði hann af myndugleik. Vegur
fyrirtækisins hefur vaxið jafnt og þétt
undir hans stjórn. Nú axlar sonurinn,
Ari, ábyrgðina með sóma eins og
hann á kyn til.
þrátt fyrir miklar annir í vinnu gaf
Villi sér tíma til innihaldsríkra tóm-
stunda. Ungur stundaði hann sund-
knattleik og handknattleik. Unni úti-
vist og skíðamennsku.
Hann var vel að manni og hraust-
lega byggður.
Samband okkar og fjölskyldunnar
að Nesbala varð stopulla með árunum
eftir að þau fluttu út á Nes og við í
Seljahverfið. Hins vegar rofnaði sam-
bandið aldrei og árlega gengu jóla-
kort á milli.
Fyrir einungis mánuði sátu Villi og
Stína með okkur heila kvöldstund yfir
léttum málsverði. Gafst þá góður og
dýrmætur tími til að rifja upp gamla
daga og ræða málefni líðandi stundar.
Þrátt fyrir, að vitað væri hvert stefndi
í veikindum Villa, var hressleikinn og
húmorinn til staðar. Kurteisin og
æðruleysið áberandi. Þetta kvöld
munum við geyma í hugskoti okkar, á
meðal dýrmætra minninga um geng-
inn vin og góðan granna.
Við kveðjum góðan vin með virð-
ingu og þökk fyrir að hafa fengið að
vera honum samferða stuttan spöl á
lífsleiðinni.
Megi góður guð blessa minningu
Vilhjálms Fenger og vera eiginkonu
hans, Kristínu, börnum þeirra Ara og
Björgu, barnabörnum og móður hans
Borghildi, sem og fjölskyldunni allri,
styrkur í sorg.
Erla Valsdóttir og
Jón H. Karlsson.
Vilhjálmur Fenger
 Fleiri minningargreinar
um Vilhjálm Fenger bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
INGA DÓRA KARLSDÓTTIR
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ mánudaginn
20. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn
29. október kl. 15.00.
Arndís Ágústsdóttir,
Þórunn Oddsdóttir, Örn Ottesen Hauksson.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGI JÓNSSON,
Kópavogsbraut 1b,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund mánudaginn
27. október.
Jón Ingi Ingason, Kristín Jónsdóttir,
Markús Ingason, Oddný Hólmsteinsdóttir,
Sólfríður Guðmundsdóttir,
afabörn og langafabörn.