Morgunblaðið - 15.11.2008, Blaðsíða 52

52 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. NÓVEMBER 2008
✝ Málfríður Hall-dórsdóttir fædd-
ist á Ísafirði 22. maí
1931. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði
laugardaginn 8.
nóvember síðastlið-
inn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Halldór
Friðgeir Sigurðs-
son, f. 26.1. 1880, d.
17.11. 1960 og Svan-
fríður Albertsdóttir,
f. 26.10. 1895, d.
20.6. 1966. Systkini Málfríðar
voru: Anna, f. 18.8. 1913, d. 24.11.
1978, Jónína Katrín, f .15.8. 1915,
d. 27.4. 1935, Guðjón, f. 18.8. 1917,
d. 2.10. 1991, Lilja, f. 4.6. 1919, d.
13.2. 2005, Sigurður, f. 8.9. 1921,
d. 1.7. 2000, Sturla, f. 13.7. 1922, d.
1.3. 2008, Guðjón Guðmundur, f.
2.2. 1926, d. 2.9. 1954, Steindór, f.
24.9. 1927, d. 30.3. 2008, Ólafur, f.
16.7. 1929, d. 19.6. 1999, Jón Lax-
dal, f. 7.6. 1933, d. 15.5. 2005. Auk
þess ólst Jón Hjörtur Jóhannesson,
f. 27.4. 1935, d. 14.6.2008, sonur
Jónínu Katrínar, upp með þeim
systkinum. Málfríður giftist hinn
26. júní 1949 Arnóri Aðalsteini
Stígssyni frá Horni, f. 14.1. 1931.
Þau eignuðust fjögur börn, þau
eru: 1) Jóna, f. 18.3. 1949, d. 10.3.
1961, 2) Stígur, f. 11.8. 1952, maki
Björk Helgadóttir, börn þeirra
eru: a) Ari, f. 9.9. 1984, unnusta
hans er Eva Björk Eyþórsdóttir, b)
Helga Björk, f. 22.3. 1990, unnusti
Sigurgeir Sveinn Gíslason. c) Son-
ur Stígs af fyrra sambandi með
Jónínu Auði Sigurðardóttir er
Arnór, f. 22.11. 1975. Börn hans
eru Margrét Ylfa, f. 17.12. 1993,
móðir Lilja Jónsdóttir, og Eygló
Björk, f. 14.4. 1999, móðir, María
Sigurðardóttir. d) Sonur Bjarkar
með Sveini Pálssyni er Davíð
Sveinsson, f. 26.7. 1976, maki
Katla Guðlaugsdóttir, börn þeirra,
eru Ylfa Örk, f. 11.10. 2000, og
Björk, f. 30.6. 2005, 3) Svanfríður,
september árið 1958 og hafa búið
þar síðan. Meðan á byggingu stóð
bjuggu þau í sumarbústað í Dag-
verðardal. Malla var heimavinn-
andi, enda í nógu að snúast með
börnin. Hún saumaði og prjónaði
sjálf föt á fjölskylduna enda mjög
handlagin. Hún tók að sér hár-
greiðslu og klippingu á kunn-
ingjakonum og vinum, ásamt því
að skrautskrifa á skjöl og bækur.
Árið 1960 veikist Nanný, elsta
dóttirin, og þurfti Malla að fara
með hana til lækninga á sjúkrahús
í Kaupmannahöfn, þar sem þær
dvöldu í þrjá mánuði. Við heim-
komu var ljóst að Nanný fengi
ekki bót meina sinna og var rúm-
liggjandi eftir það. Henni versnaði
svo skyndilega og átti að fljúga
með hana aftur út, en vegna þoku
varð að lenda í Amsterdam í Hol-
landi og lést Nanný á leiðinni á
spítala þar þann 10. mars 1961 og
var það mikill missir fyrir fjöl-
skylduna. Hún vann á skrifstofu
Eimskips á Ísafirði og hjá Lífeyr-
issdjóði Vestfjarða um tíma. Malla
fór að halda föndurnámskeið í
Gúttó og kviknaði neistinn af
áhuga hennar á allskonar handa-
vinnu eins og körfugerð, leð-
urvinnu og mörgu öðru. Eftir það
vann hún við tilsögn í handavinnu
á Hlíf ásamt Herdísi Viggósdóttur
og einnig á sjúkrahúsinu. Hún tók
einnig að sér fararstjórn eldri
borgara bæði innanlands og er-
lendis og fór meðal annars til Mal-
lorka og Færeyja með hópa. Þá
hóf hún rekstur á Föndurloftinu
að Mjallargötu 5 og var þar með
verslun á neðri hæð og gistiheimili
á efri hæð. Vegna veikinda hætti
hún þessum rekstri 1995. Möllu
var vel lýst þegar snjóflóðin í
Súðavík féllu. Hún opnaði gist-
inguna fyrir björgunarmönnum
og þau hjónin sáu um elda-
mennsku og aðhlynningu allan
sólahringinn meðan á leit stóð.
Veikindi Möllu voru erfið og lang-
vinn, sem hún mætti með þraut-
seigju og lífskrafti. Hún veiktist
hastarlega í september og var á
spítala í Reykjavík og síðan á Ísa-
firði, þar sem hún lést eftir erfiða
baráttu.
Útför Málfríðar fer fram frá Ísa-
fjarðarkirkju í dag kl. 11.
f. 18.3. 1954. Börn
hennar með Jóhanni
Guðmundi Sigfússyni
eru: a) Valdimar, f.
15.7. 1976, unnusta,
Erna Ómarsdóttir, b)
Aðalheiður, f. 2.2.
1980, maki Tumi Þór
Jóhannsson. Börn
þeirra eru Ívar Tumi,
f. 19.2. 2000, Emma
Katrín, f. 12.1. 2007
og Lovísa Matt-
hildur, f. 1.8. 2008. c)
Jóhann Friðgeir, f.
8.12. 1981, maki Je-
lena Jóhannsson. Barn þeirra: Va-
silia Rós, f. 9.7. 2007. 4) Elfa Dís, f.
21.7. 1957, unnusti Júlíus Einar
Halldórsson. Börn hennar með
Guðmundi Kr. Eydal eru: a) Krist-
björn Eydal, f. 30.9. 1976, maki
Una Björg Jóhannsdóttir, f. 6.7.
1977, barn þeirra Margrét Freyja,
f. 7.3. 2006. Sonur Kristbjarnar
með Önnu Maríu Axelsdóttir er,
Axel Breki, f. 28.9. 1998, b) Sigrún
Jóna, f. 30.11. 1977, börn hennar
með Róberti Guðlaugssyni eru Elf-
ar Logi, f. 13.11. 1998 og Arnór
Páll, f. 25.8. 2000. Börn Elfu með
Gunnari Erni Haukssyni eru: c)
Haukur Ársæll, f. 4.4. 1985, d) Jó-
hann Örn, f. 5.9. 1987.
Málfríður fæddist og ólst upp á
Ísafirði í stórum systkinahóp. Hún
lauk gagnfræðaskólaprófi þar ár-
ið 1947. Hún kynntist Arnóri
manni sínum fljótlega eftir það.
Hún vann ýmis störf, til dæmis við
netahnýtingar, einnig í mjólk-
urbúðinni og Norðurtanganum.
Malla og Arnór byrjuðu að búa og
eignuðust fyrsta barnið, Jónu
(Nanný) 1949 og giftu sig í júní
sama ár. Þau bjuggu fyrst í Sund-
stræti 31 en fluttu síðan í Túngötu
3 árið 1953. Þá höfðu þau eignast
Stíg árið áður. Þar eignuðust þau
Svanfríði 1954. Þau fluttu síðan á
Hlíðarveg 26 árið 1956 og þar
fæddist Elfa Dís 1957. Þau byggðu
húsið að Hlíðarvegi 32 ásamt Stíg
bróður Arnórs og fluttu inn í það í
Elsku mamma.
Nú ertu búin að fá hvíld frá öllum
verkjunum og erfiðu veikindunum
sem þú hefur þurft að basla með í
áratugi. Það er kraftaverki líkast
hvað þú með þrjóskuna eina að
vopni, síðustu árin, náðir að gera
nánast allt sem þú ætlaðir þér.
Alltaf áttir þú tíma fyrir aðra,
bæði fjölskyldu og vini og varst alltaf
fyrst til að hafa samband ef eitthvað
bjátaði á. Þú varst ótrúlega vina-
mörg eins og 160 jólakortin, eða öllu
heldur sendibréfin sanna, sem þú
sendir, því þú varst snillingur í að
skrifa svo fallega. Þú lifðir fyrir að
gefa öðrum og allar gjafirnar sem þú
lagðir svo mikla natni og umhyggju í,
var ævintýri líkast að opna.
Það er mikill missir fyrir okkur öll
að þú skulir ekki vera lengur með
okkur, en ekki síst fyrir pabba sem
er búinn að halda utan um þig og
vernda í rúm 60 ár. Við verðum dug-
leg að passa hann fyrir þig, þangað
til við hittumst öll á ný.
Elsku mamma, minninguna um
þig er best að geyma í hjartanu og
reyna að læra af þínum góðu verkum
og vinsemd. Megi Guð vera með
þér.
Við kveðjum þig með kærleiksríkum huga
þér Kristur launar fyrir allt og allt.
Þú varst svo sterk og lézt ei böl þig buga
og birtan skín í gegnum húmið kalt.
Það er gott er lífsins degi lýkur,
að ljómi birta um þann sem kvaddur er.
Því eitt er víst, að Guð vor gæzkuríkur,
glaða framtíð hefur búið þér.
Kæra mamma, ljúfur Guð þig leiði,
um landið efra að Edens fögrum lund,
og á þinn legstað blóm sín fögur breiði,
svo blessi Drottinn þessa hinztu stund.
Í okkar hjarta ljúf þín minning lifir,
þú leiddir okkur fyrstu bernsku spor.
Við biðjum Guð, sem ræður öllu yfir,
að enn þér skíni blessuð sól og vor.
Hjartans þakkir, elsku mæta móðir,
þér miskunn veiti Guð svo hvílist rótt.
Þig verndi og gæti allir englar góðir,
ástarþakkir, mamma, góða nótt.
(H.J.)
Við viljum þakka Arnóri Víkings-
syni lækni einstaka umhyggju og
Bjarna Valtýssyni lækni sem hvatti
hana alltaf til að koma. Þeir virtu
baráttu hennar og lífsvilja og og
gerðu allt sem þeir gátu til að hjálpa
henni að virkja þann kraft og vilja
sem hún þurfti til að halda heilsunni
gangandi.
Einnig sendum við bestu kveðjur
til hjúkrunarfólks á Fjórðungs-
sjúkrahúsi Ísafjarðar.
Stígur, Svanfríður
og Elfa Dís.
Tíminn flýgur áfram og hann
teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það
hvert hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi
svolítið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til
þín.
Ég sakna þín í birtingu að hafa
þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar
sólin brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar
dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttinni
er svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum
saman þarna tvær
stjörnur á blárri festinguni sem
færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru
opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer
ég á þinn fund.
(Megas.)
Elsku amma mín, ég mun sakna
þín sárt á hverjum degi.
en ég veit einn daginn hittumst við
aftur.
Elska þig.
Helga Björk.
Elsku Malla okkar er látin eftir
mikil veikindi. Fréttin að vestan kom
á laugardagskvöldið og var okkur
öllum brugðið, alltaf hafði Malla haft
betur á þeim vígstöðvum.
Minningarnar streyma fram og þá
fyrst er við vorum börn fyrir vestan.
Alltaf var gaman að koma til Möllu
og Arnórs, þar var ávallt mikið í
gangi, Malla mjög opin fyrir nýjung-
um og dugleg að prófa allt mögulegt
sem okkur þótti mjög forvitnilegt.
Eitt sumarið var önnur okkar að
myndast við að passa börnin þeirra
Möllu og Arnórs. Þá komu nú vel í
ljós hennar miklu mannkostir. Hún
var alltaf að hrósa, borgaði laun
mánaðarlega og alltaf komu góðar
gjafir með, svona hefur Malla alltaf
verið. Hún opnaði glugga að mörgu í
barnssálinni sem
hefur alltaf verið ómetanlegt.
Börn okkar og barnabörn kunnu líka
vel að meta hana.
Hún var mikil listakona, það lék
allt í höndum hennar, listaskrifari og
sálmabókin frá fermingarárinu
skrautskrifuð af henni er góð minn-
ing.
Svo hefur tíminn liðið og við hist
sjaldnar en alltaf öðru hvoru bæði á
gleðistundum og erfiðari tímum.
Í sumar fórum við vestur með fjöl-
skyldur okkar á Hornstrandir með
viðkomu á Ísafirði. Þar tóku þau á
móti okkur með veisluborði og sinni
alkunnu gleði sem setti punktinn yfir
i-ið á skemmtilegri ferð.
Við kveðjum Möllu með söknuði
og vottum Arnóri, börnum og barna-
börnum innilegar samúðarkveðjur.
Að kvöldi dags er kveikt á öllum stjörnum,
og kyrrðin er þeim mild, sem vin sinn
tregar,
og stundum skýla jöklar jarðarbörnum,
og jafnvel nóttin lýsir þeim til vegar.
(Davíð Stefánsson.)
Freyja, Iðunn, Haraldur Stígs-
son og fjölskyldur.
Elsku amma.
Það er erfitt að kveðja þá sem eru
manni eins mikils virði og þú. Við vor-
um einhvern veginn farin að halda að
þú myndir lifa að eilífu. Öll þessi veik-
indi sem þú hefur glímt við í gegnum
tíðina og aldrei gátu bugað þig fyrr
en nú. Við vissum svo sem að þessi
dagur myndi einhvern tímann koma
en nú þegar þú ert horfin á braut sitj-
um við eftir full af sorg og söknuði.
Þú hefur kennt okkur mikið með þín-
um ótrúlega krafti og lífsvilja, ástúð
og velvild í garð annarra. Við höfum
verið ákaflega heppin að eiga þig fyr-
ir ömmu. Þið afi hafið alltaf tekið vel á
móti okkur á Hlíðarveginum með
stórum stafla af pönnukökum, gleði,
ást og hlýju. Allar fallegu gjafirnar
sem þú valdir sérstaklega fyrir hvern
og einn, yfirleitt eitthvað samsafn af
mörgu litlu.
Það ríkti alltaf sérstök eftirvænt-
ing á jólunum við að opna pakkana
frá ykkur afa, hvað skyldi maður
draga úr pakkanum núna? Það er svo
margt sem fer í gegnum hugann á
þessari stundu, svo ótal margar
minningar. Við eigum þessar minn-
ingar og þú munt lifa í hjörtum okkar
um ókomna tíð, elsku amma.
Nú er lífsins leiðir skilja,
lokið þinni göngu á jörð.
Flyt ég þér af hljóðu hjarta,
hinstu kveðju og þakkargjörð.
Gegnum árin okkar björtu,
átti ég þig í gleði og þraut.
Umhyggju sem aldrei gleymist,
ávallt lést mér falla í skaut.
(Höf. ók.)
Elsku afi okkar, mamma, Svanfríð-
ur, Stígur og aðrir aðstandendur.
Megi góður guð styrkja okkur á erf-
iðum tímum.
Sigrún, Kristbjörn, Haukur
og Jóhann.
Elsku langamma, takk fyrir að
vera alltaf svona blíð og góð.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt.
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Þínir langömmustrákar,
Axel Breki, Elfar Logi
og Arnór Páll.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Með hjartað fullt af aðdáun og ást
við kveðjum þig í bili, elsku amma
okkar á Hlíðó.
F.h. ömmubarnanna og lang-
ömmubarnanna,
Aðalheiður.
Málfríður Halldórsdóttir föður-
systir mín hefur lokið sinni jarðvist,
síðust systkina úr hópi barna Svan-
fríðar Albertsdóttur og Halldórs
Friðgeirs Sigurðssonar skipstjóra á
Ísafirði. Hún var glaðvær og
skemmtileg kona, ljúf og góð við alla
sína samferðamenn en gat verið föst
fyrir og staðið fast á sínu eins og hún
átti kyn til. Malla frænka var virt og
vinsæl, ekki síst meðal okkar systk-
inabarna hennar, en hún kom að öll-
um ættarmótum fjölskyldu okkar
með einum og öðrum hætti. Síðasta
ættarmótið var fjölmennt, í Reykja-
nesi við Ísafjarðardjúp sl. verslunar-
mannahelgi. Þá hvarflaði að mér að
hún kæmi ekki á fleiri ættarmót með
okkur á þessari jörð.
Malla var mjög listræn og vinnu-
söm alla tíð, þrátt fyrir mikil veikindi
um ævina. Hún var stoð og stytta
bræðra sinna tveggja sem dvöldu
stóran hluta ævi sinnar á Kópavogs-
hæli í góðu yfirlæti, ennfremur bróð-
ur síns Jóns Laxdal, sem dvaldi er-
lendis alla tíð nema æskuár sín hér á
landi. Ég minnist þess eitt skipti sem
oftar að ég kom á Hlíðarveginn til
Möllu, Adda og barna. Þá var hún
með lúðulok á borðum, sem er ákveð-
in stærð af lúðu, vinsæl hjá Ísfirðing-
unum. Ég var strákur þá og þótti
þetta einstakt sælgæti, enda sit ég
um enn þann dag í dag að ná lúðuloki
úr fiskbúðum hér syðra og færa
konu minni í matinn. Það er í anda
Möllu frænku.
Þegar við Elfa fórum að senda
strákana okkar sem börn í sveit að
Hallsstöðum við Ísafjarðardjúp,
voru þeir sendir með flugi á Ísafjörð
og síðan með Djúpbátnum inn í
Djúp. Malla og Addi ásamt fleira
skyldfólki okkar á Ísafirði tók ávallt
á móti strákunum, sótti þá inn á flug-
völl, tók þá í gistingu og kom þeim
síðan á Djúpbátinn. Möllu hefur nú
sennilega aldrei verið þakkað form-
lega þetta umstang allt, en nú er
komið að því.
Við sendum Arnóri, börnum og
fjölskyldu samúðarkveðjur.
Gylfi Guðjónsson og fjölskylda,
Mosfellsbæ.
Að eiga góða vini er afar mikil-
vægt í lífinu og vináttan, ásamt kær-
leikanum, er eitt það dýrmætasta
sem hægt er að gefa samferðafólki
sínu. Það er mikil gæfa að umgang-
ast og þekkja fólk sem ræktar þessa
mannlegu þætti umfram annað. Við
fráfall Möllu verður okkur hugsað til
þess hvað hún hafði mikið að gefa í
vináttu og kærleika. Hún hafði sér-
staka ánægju af að umgangast fólk,
kynnast nýju fólki og treysta og efla
sambönd sem orðið höfðu til á lífs-
leiðinni.
Hún var mikil félagsvera. Hún
gerði sér far um að fylgjast með líð-
an vina sinna í gleði og sorg. Ef vin-
irnir voru veikir eða illa haldnir af
öðrum ástæðum þá tók hún út með
þeim, þótt heilsufar hennar sjálfrar
væri verra en þeirra flestra. Það er
margs að minnast í samskiptum
fólksins í litla húsinu við Hlíðarveg
30 við sína góðu granna í húsinu
númer 32, en í því húsi býr og hefur
búið einstakt öðlingsfólk, elskulegt
og gott. Nú, þegar Malla er horfin á
braut, er sérstök ástæða til að þakka
fyrir vináttuna, sem aldrei hefur
borið skugga á, um áratuga skeið.
Í stórfjölskyldum þeirra Möllu og
Adda var oft glatt á hjalla og stór-
kostlegt að vera þar í veislum þegar
mikið gekk á í frásagnargleðinni.
Slíkt gleymist aldrei og óskandi að
húmorinn og frásagnargleðin fylgi
afkomendum inn í framtíðina. En
sumum er lífið erfiðara en öðrum,
það fékk Malla að reyna. Í allt of
mörg ár var heilsa hennar afar slæm
og hún var vikum og mánuðum sam-
an sárkvalin. Ekki lét hún þó hugfall-
ast og með ótrúlegum krafti og vilja-
styrk gerði hún margt sem enginn
hefði trúað að svo sjúk kona gæti
gert. Hún ferðaðist meira að segja
um langan veg til að geta tekið þátt í
ættarmótum bæði hjá sinni ætt og
einnig tengdafólkinu. Þetta veitti
henni mikla gleði og ánægju.
Malla var afar listfeng eins og
margir af hennar ætt og hún hefði að
margra dómi náð langt í myndlist-
inni, ef hún hefði helgað sig því við-
fangsefni í lífinu.
Á undanförnum misserum sá
Malla á eftir systkinum sínum,
Málfríður
Halldórsdóttir