Skinfaxi - 01.03.1925, Blaðsíða 7

SKINFAXI
7
Sjálfráð fasthygli er sú iþrótt, er allir, sem vilja vera
menn ineð mönnum, ætti að temja sér. ]?eir er kunna
þá íþrótt, gerasl eigi þrælar hugsana sinna, neldur taka
þær í iþjónustu sína.
Enginn verður íþróttamaður, scm temur sér eigi
íþróttir. þér vitið, að oft fer mikill timi í iðkanir. Marg-
ir kenna fasthyglis-iðkanir. Einn hefir indverska að-
ferð, annar japneska, þriðji franslca o. s. frv.
Virðum fyrir oss heræfingar þessar, en gætið þess,
að tíminn er naumur, svo að ekki verður farið hér
langt út í þessa iðkana-sálma.
Aðferðin indverska er þessi:
Tökum einhvern hlut og reynum að festa hugann
við hann fyrst tvö stundarkorn (mínútur), svo þrjú,
svo fjögur eða fimm. Stundarkornum má fjölga eflir
því, sem nemandinn tekur framförum. Gerum ráð fyr-
ir því, að vér höfum valið ritblý.
Hyggjum fyrst að lögun áhalds þessa, ]mr næsta að
lil þess, stærð o. s. frv.
par næst skulum vér loka augunum og horfa á mynd
þess i vitund vorri. Litum svo aftur á það, og sjáum
hver munur er á því og mynd þeirri, sem vér höfðum
af því fengið inn í hugann.
Reynslan er sú, að lconum gengur betur að sjá í
huga sér en körlum, þegar huganum er beint að hlut-
um. En karlar verða konum snjallari, ef huga skal
beina að hugmynd.
]?ar næst getum vér fest hugann við fortið ritblýs-
ins. Hvaðan kom það? Hvar var náman, sem blýið var
brotið úr og hvernig var hún?
Oss verður að vera það ljóst, að þetta eru iðkanir
og ekki annað. Hugmyndir þær, er vér gerum oss
um fortíð hlutar, geta naumast orðið réttar. En hvað
um það. pær þroska fasthyglisgáfuna, líkt og reikn-
ingsdæmi, sem hefir verið reiknað skakt, getur þrosk-
að reikningsgáfuna. Æfingar þær, sem menn temja sér