Skinfaxi - 01.03.1925, Blaðsíða 3

SKINFAXI
3
par átti líka heima huldusveinninn.
Harðara fór hún þar en eltur hreinninn.
Henni var sagt svo ilt um álfaskarann.
Margt var til yndis upp í grænum hlíðmn,
iðandi lækur, hlóm og fuglasöngur.
Margt er að sjá í sumardalnum fríðum,
sólskinið ljómar yfir heiðum víðum.
Margt er frá sumri að segja undir göngur.
Nú er ’hún horfin, hýra dalmærin,
hóandi bergmál svæft við Álfasteina.
Liggur í rústum litli smalabærinn.
Liður um tóttarbrotið fjallablærinn.
— Harmar þar löngum horfnu dalameyna.
Friðrik Hansen.
Hugsanaforráð.
Áheyrendur góðir og hugsjónarmenn!
Svo er sagt, að í fornöld liafi uppi verið töframenn,
er gátu brugðið sér i ýmis,sa kvikinda liki. Átti þetla
að hafa verið iþrótt þeirra. Oss, sem nú erum uppi,
þykir þetta næsta ótrúlegt. Er það líklega sakir þess,
að vér iþekkjum engan mann, er þá list lcunni að leika.
En hugsanir manna lcunna liana og er iþrótt þessi mjög
að eðli þeirra.
Hugsun getur breyst stundum fyrr en varir. Hún
getur verið fögur sem ljósengill og ferleg sem óvætt-
ur. Hún getur og breyst og birst i orðum, athöfnum og
hlutum. Fer þelta alt eftir því, hvernig henni er stjórnað.
Eigi er það ætlun mín, að tala um þau gervi, er hugs-
anir geta á sig tekið, enda eru þau óteljandi. En eg'
1*