Skinfaxi - 01.03.1925, Blaðsíða 18

18
SKINFAXI
lagar, að þeim mundi nægilegt starf að vernda frá eyð-
ingu skógarleifar þær, sem enn eru til í landinu; enda
er það gott verk og hið nauðsynlegasta.
Á bernskudögum U. M. F. var Tryggvi Gunnarsson
sá, er mest bar á af öldungum þjóðar vorrar — mað-
urinn, sem alstaðar var viðbúinn að rétta styrka liönd
til bjálpar, þar sem þreklitil og þroskavæn framsókn-
arviðleitni skaut upp kollinum. Hugsjónir og áhugi
U. M. F. snertu skylda strengi með binum hvíthára
æskumanni. pa r sá hann vaxa upp ungviði, er iíkleg-
ast var að yrði lil þjóðþrifa. Slíkt ungviði taldi Tryggvi
skyldu sína að styðja. Hann keypti skógarblett austur
i Árnessýslu og gaf sambandi U. M. F. I. Reitur sá
hlaut nafnið prastaskógur. Með gjöfinni vottaði
Tryggvi U. M. F. traust sitt og samúð. Hann hvalli
þau með benni til framsóknar, gaf þeim tækifæri lii
þess að sýna áhuga sinn í verki og benti þeim á byggi-
lega ieið i skógræktarmálum. Gjöf þessi var hvort-
tveggja i senn: hlýjasta viðurkenning og öflugasta livöt,
sem fclagsskapur vor hefir blotið.
Nafnið prastaskógur og saga sú, er sögð er hér að