Skinfaxi - 01.03.1925, Blaðsíða 32

32
SKINFAXI
örlög saman en aðrar, og því sé skylt að halda uppi
vináttu og kynningu ef kostur er á.
petta hefir komið í ljós á ýmsa luncl, en verður eigi
rakið hér. Sem dæmi þess að austur þar sé vöknuð at-
hygli á nýíslenskri menningu má nefna það, sem
skemst er að minnast, er stöfnaður var kennarastóil
í íslcnskum fræðum við háskólann í Oslo, þótt enn hafi
eigi verið skipað það sæti.
Er eigi að efa, að kennari sá gæti unnið mikið starf
og þarft háðum þjóðum.
En eigi var það ætlun mín með línum þessum, að
leggja dóm á það. Hitt ætlaði eg mér, að segja nokk-
uð frá þcim kynnum, sem eg fekk af almenniugi, er
eg ferðaðist um í Noregi síðastliðið ár. Af þeim kynn-
um festist hjá mér sú skoðun, að hollara mundi mörg-
um ungum mönnum, íslenskum, er útþráin lokkar,
að hregða af alfaravegi og leita fremur til kynnis við
hina fornu frændþjóð vora, en að slíta skóm á stræt-
um stórborga í öðrum löndum.
Eg var svo lieppinn að fá tækifæri til að kynnast
nokkuð bæði fræðslustarfi og daglegu lífi í norskum
lýðháskólum, og siðar starfi ungmennafélaga og þótti
hvorttveggja merkilegt á marga lund. Verður naura-
ast sagt frá öðru, nema hitt sé nefnt i sömu andrá, því
svo er þar saman unnið.
Heyrði eg ýmsa mæta kennara segja liiklaust, að
lýðháskólar mundu hvergi þrífast þar stuðningslaust
af ungmennafélögum. Eigi er þó svo að skilja, að um
fjárstyrk sé að ræða. Hann hafa skólarnir af almanna-
fé, og sæmilega ríflegan. En því er svo farið, að til
eru tvenskonar ungmennafélög þar í landi, og áhöld
um hvor sterkari eru. ]?að eru hin venjulegu, þau sem
U. M. F. í. munu líkjast í öllu verulegu, og þau eru
nefnd hin frjálshuga ungmennafélög. Andspænis þeim
standa kristilég ungmennafélög. Langt er þó frá, að
hin telji sig ókristileg, en samt eru það trúmál, sem