Skinfaxi - 01.04.1948, Blaðsíða 3

SKINFAXI
3
liefur getið sér góðan orðstir fyrir iþróttaafrek. Með-
al annars hefur liann verið glimukóngur mörg ár í
röð. — En íþróttaskóli i Haukadal, — nei, út á slíka
stofnun er ekki hægt að lána fé. Það er lireint af-
svar.
Nú fer málið að vandast fyrir vin okkar. Honum
liggur við að láta hugfallast. En sumym mönnum er
gefið livort tveggja í senn, hugsjónaeldur og þraut-
seigja. Þeir eru meira en meðalmennið.
Veizlusalurinn er mikill og veglegur, og hér er
glatt á hjalla. Afmælisbarninu herast margar góðar
gjafir. Ein gjöfin er mikil borðfánastöng með íslenzka
fánanum. Hún er útskorin og listasmíð. Ungur sveit-
ungi skólastjórans afhendir gjöfina og heldur rösk-
lega ræðu. Gjöfin er frá nemendum í sveitinni. Sig-
urður þakkar. Gjöfin er góð, segir hann. En meira
þykir mér vert, að nemendur mínir skyldu einmitt
velja þessa gjöf. Það gefur mér ríka ástæðu til að
ætla, að þeir liafi skilið þann hug, sem ég hef yiljað
hafa að haki öllu starfi mínu.
Ræðurnar verða margar, áður lýkur. Kvöldið líð-
ur. Einstöku sinnum næst i afmælisbarnið, svo að
hægt er að spyrja hann um áframhald sögunnar.
En það þurfa margir að ræða við hann í kvöld, svo
að viðræðurnar verða í molum.
Þegar Sigurði bregðast algerlega vonir um lán i
Reykjavik, dettur honum i hug að reyna i einum
stað enn. Suður á Setbergi við Hafnarfjörð býr Jó-
hannes Reykdal. Hann rekur trésmiðju og timbur-
verzlun. Þangað heldur Sigurður.
Hann þekkir ekki .Tóhannes Reykdal. Að vísu hafði
hann gengið í Flensborgarskólann, og þvi er hann
kúnnugur hinum umfangsmiklu störfum Jóhannesar.
Jóháímes hrauzt jafnan í mörgu.