Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1942, Page 14

Guðmundur Þórðarson frá Jónsseli:
1 ÞORPIMU
Við gluggann sat og horfði út á hafið,
húsfreyjan í litla timburbænum,
nú var það allt gliti og geislum vafið,
gjálfraði alda í hægum vestanblænum.
Og bóndinn reri á beztu fiskislóðir.
Bráðum mundi hann aftur koma að landi.
Og hásetarnir hressilegir, rjóðir,
hampa sínu gulli, þorski á bandi.
Og börnin voru öll að fara á fætur.
Fengu svo að hlaupa o’ná planið.
Þau eldri höfðu á þeim yngri gætur,
ckki var nú lítið á þeim spanið.
Og báturinn við bryggjuna var festur,
börnin fengu að kom’a og skoða fiskinn.
Og þar var líka einn og annar gestur,
allir þurftu að fá sér þorsk á diskinn.
Þótt lítið þyngdust sjómannanna sjóðir,
særinn beið með nýjan fisk í munninn,
og þorpsins bátum röskt um Ránarslóðir
róið fyrr en næst var dagur runninn.
Guðmundur Þórðarsson frá Jónsseli.
U
VI K I N G U R