Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1942, Qupperneq 24

urlegur blossi gaus upp og skipið hvarf á auga-"* Árásirnar héldu áfram þar til klukkan hálf
bragði. Það hvarf á broti úr mínútu. | ellefu um kvöldið, og komu stöðugt með klukku-
Svo vorum við látnir í friði, þangað til upp stundar millibili, og voru svo stundvísar, að
úr hádegi næsta dag. Þá réðust steypiflugvél-1;1 við gátum alveg sagt okkur sjálfir, að nú kæmi
ar á okkur. En sprengjur þeirra fóru í sjóinn.
Um kvöldið réðust nokkrar Focke-Wulf flug-
vélar á skipalestina, en voru hraktar á flótta.
Ágætis árásarveðnr.
Klukkan hálf tíu næsta morgun réðust fimm
tundurskeytaflugvélar á skipalestina, ásamt
átta sprengjuflugvélum. Stóð sú viðureign um
20 mínútur og uppfi'á því linnti árásunum ekki.
Loftvarnaskothríðin var hörð, og hélt flugvél-
unum í hæfilegri fjarlægð. En nú var bjart all-
an sólarhringinn, við vorum komnir í ríki mið-
nætursólarinnar, og hægt var að halda uppi á-
rásum allan sólarhringinn. Þetta var líka ágæt-
is árásarveður, kalt og bjart.
Nokkrar sprengjur hittu tvö skip með ógur-
legum gný. Skipshafnirnar komust í bátana, en
sumir urðu að synda í ísköldum sjónum. Eftir
að hafa brunnið um stund, sprakk annað skip-
ið í loft upp, og við sprenginguna kastaðist skip-
ið í loft upp í tveim hlutum.
Fjórar sprengjur komu í sjóinn skammt frá
skipi okkar, á stjórnborða, og stórir vatns-
strókar gusu upp. Skipið lék á þræði. Við fór-
um strax að setja dælurnar af stað, til þess að
ganga úr skugga um, hvort leki hefði komið að
skipinu, en svo var ekki.
Nálægt okkur hitti sprengja skip, og reykj-
armökkurinn bar við himinn. Skipsh.fnin flýtti
sér að yfirgefa skipið, en þá hitti önnur
sprengja það, og það sökk þegar í stað. Brak úr
því þeyttist hátt í loft upp.
Sprengjur hittu líka annað skip, sem kvikn-
aði í, varð stjórnlaust og drógst aftur úr lest-
inni. Því næst komu sprengjur niður á fram-
þilfar eins af rússnesku skipunum í 'Jestinni.
Skytturnar, sem þar voru, féllu og byssurnar
eyðilögðust. Einnig kviknaði í olugeymi á fram-
þilfarinu.
Skipshöfn þessa skips setti met í hugrekki
og dug. Hún barðist við eldinn við erfiðustu
aðstæður í því nær tvo daga, hélt stöðu sinni
í skipalestinni, og lánaðist að lokum að slökkva
eldinn. Allir þeir af skipshöfninni, sem eftir
lifðu, fengu Leninorðuna, þegar þeir komu til
Murmansk.
Ég sá þrjár þýzkar flugvélar hrapa logandi
í sjóinn. Þær voru of lágt til þess að flugmönn-
unum tækist að varpa sér úr þeim. Stöðugt
réðust sprengjuflugvélarnar á okkur, þær not-
uðu líka vélbyssur sínar í árásunum. Þegar
við komum til Murmansk, fundum við mörg
göt eftir vélbyssukúlur í þilfarinu.
24
næsti hópur, þegar fór að líða að því að klukku-
stund væri liðin, frá því að hinn hætti árásinni.
Þegar þær höfðu varpað sprengjunum, sneru
þær heimleiðis, til flugvalla sinna í Noregi.
Ekki batnaði eftir því sem leið á ferðina.
Herskipin, sem með okkur voru, það er að segja
beitiskipin, þurftu um hríð að sinna öðrum
störfum, en að gæta okkar fyrir flugvélunum.
Við vorum eins og í sjálfu víti. Allt í kringum
okkur voru sökkvandi skip, og skip í björtu
báli. Skip sprungu í tætlur, þegar kviknaði í
skotfærum, sem þau höfðu meðferðis, og dynk-
irnir voru hræðilegir. Á margra mílna svæði
umhverfis, var sjórinn þakinn af skipbrots-
mönnum, sem voru að basla á bátum og flek-
um, eða þá á sundi í olíumenguðum, ísköldum
sjónum. Ég gleymi aldrei þeirri sýn. Fylgdar-
skipin brunuðu til og frá, til þess að bjarga þeim
sem hægt var.
Við höfðum verið við byssurnar í 18 klukku-
stundir án hvíldar,og þá um kvöldið vorum við
uppiskroppa með skotfæri. Flest hinna flutn-
ingaskipanna höfðu líka eytt sínu síðasta skot-
hylki, og áhafnirnar voru dauðuppgefnar. Við
vorum farnir að verða æði vonlitlir, þegar skip-
stjórinn á skipinu fyrir aftan okkur bauðst til
að taka skotfæri handa okkur úr farmi skipsins.
Hersnekkja kom með þessi skotfæri til okkar
um miðnætti. Um svipað leyti hættu árásirnar
í það sinn, og við fórum að búa okkur til að
hvílast. Við sváfum alltaf alklæddir. Ég settist
að borði, en það er í fyrsta skipti á æfinni, sem
ég hefi ekki getað smakkað matarbita. Hugsun-
in um næstu árás og um það, hvaða skipi yrði
sökkt næst, hafði ekki farið vel með taugarnar,
en nóttin leið, án þess að fleira bæri til tíðinda.
^íöitngar úrásir.
Morguninn eftir gerði hópur sprengj uflug-
véla árás, en var hrakinn á burtu með skothríð
úr hverri einustu byssu á allri skipalestinni.
Um kvöldið kom ein flugvél og varpaði
sprengju, sem kom í sjóinn rétt hjá skipinu
okkar. Við það kom mikill leki að því.
Næstu þrjá daga voru gerðar árásir á okkur
í hvert skipti sem veður var sæmilega bjart. í
hvert sinn er sólin brauzt gegnum skýin, komu
þýzkar flugvélar. En til allrar hamingju misst-
um við ekki nema þrjú skip, það sem eftir var
leiðarinnar. Þegar við fórum að nálgast höfn,
höfðum við verið svo lengi við byssurnar, án
þess að nærast á öðru en kaffi og vindlingum, að
VÍKINGUR