Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1942, Blaðsíða 29

UM LAXINN
Á sumrin og fram eftir haustinu leitar laxinn
úr sjónum og leggur leið sína upp eftir ánum,
þar til hann finnur nægilega lygnt vatn til að
hrygna í. Þar gerir kvenfiskurinn (hrygnan)
holu í árbotninn og hrygnir þar þúsundum
hrogna með miklum erfiðismunum. Karlfiskur-
inn (hængurinn) syndir svo yfir hrognin og
frjóvgar þau. Næsta verk kvenfisksins er það,
að hann ýtir sandi eða möl gætilega yfir hrognin.
Yfir veturinn liggja hrognin á árbotninum,
og með vorinu myndast líf í þeim.
Meðfylgjandi myndir, sem teknar eru í klak-
stöð í Nova Scotia, sýna þróun þá sem nú á sér
stað í trillionum laxahrogna, er liggja í þús-
undum vatnspolla nær og fjær.
Nálega % hrognanna klekjast út, en stór liluti
seiðanna, sem úr þeim koma, ná ekki þroska-
aldri, en týna lífinu á ýmsan hátt.
í eitt eða tvö ár halda laxaseiðin sig í ánum,
en leggja síðan leið sína, einkum á vorin, til
sjávar. *
Eftir 4—7 ár í sjónum leitar laxinn, sem nú
er orðinn fullvaxinn, upp í árnar aftur til þess
að hrygna.
Talið er að Kyrrahafs-laxinn deyi að hrygn-
ingunni lokinni. Hinsvegar nær Atlantshafslax-
inn því að hrygna 2—4 sinnum á ævinni.
(Eftir ,,Life“).
SKÝRINGAR Á MYNDUNUM:
1. Laxahrogn, stækkuð 4 sinnum. þau ljósleitu eru
að deyja.
2. Ljósi þráðurinn í lirogninu cr myndun hins liöf-
uðstóra seiðis.
3. I-Iöfuð og augu verða sýnileg.
4. Seiðið sprengir að lokum hrognið mcð hrcyfing-
um sínum.
5. Seiðið kemur út úr hrogninu aftur á bak og
hangir kviðpokinn við það.'
G. Seiðið lítur hið sprengda hrogn i síðasta sinn.
7. Vikum saman liggur seiðið ú liliðinni og nærist
ú kviðpokanum.
8. Kviðpokinn er nú nálega tæmdur og seiðið fcr að
taka næringu um munninn.
!). Seiðið er húið að fá fulla lögun og verður uð
hjargast á eigin spýtur. pegar það er tveggja
mánaða fer lireistrið að myndast.
V I K I N G U E
29