Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1981, Qupperneq 9

Ný reglugerð um loft-
skeytastöðvar í undirbúningi
— loftskeytamaðurinn er stór öryggishlekkur fyrir sjófarendur
„Engir vita betur en loftskeyta-
mennimir, sem nærri daglega
heyra nauðuglega stödd skip kalla
á hjálp, hversu mikil þörf er á því
að öll skip verði útbúin með þess-
um nauðsynlegu tækjum og að við
þau verði haldinn stöðugur hlust-
vörður, svo alltaf sé hægt að ná í
annað skip þegar á þarf að halda.
Þessvegna beitir fél. ísl. loft-
skeytamanna sér fyrir þessu máli
og styður flutningsmennina með
ráðum og dáð, og slysin geta borið
að höndum án þess að nokkur eigi
sér ills von.“
Þetta er tekið úr frumvarpi til
laga um loftskeytastöðvar í ís-
lenskum skipum frá árinu 1935,
orð sem áttu við í þá daga, en
virðast ekki síður eiga erindi í dag
þegar tekið er tillit til þess sem
Ólafur K. Bjömsson
VÍKINGUR
Ólafur Björnsson formaður Fé-
lags íslenskra loftskeytamanna
hefur að segja.
En áður en við gefum honum
orðið er ekki úr vegi að líta á
nokkur ártöl sem marka tímamót í
sögu fjarskipta hjá íslenskum
skipum og þá um leið tímamót í
öryggismálum íslenskra sjó-
manna.
1905 hefst saga fjarskipta á Is-
landi. Þá tekur til starfa í Reykja-
vík fyrsta viðtökustöð fyrir Morse
fréttaskeyti.
1906. Ritsímasamband kemst á
við útlönd í gegnum Seyðisfjörð.
1913 var fyrsta Morse-stöðin
smíðuð hér á landi. Það gerðu þeir
Friðbjörn Aðalsteinsson stöðvar-
og skrifstofustjóri Landsímans og
Þorsteinn Gíslason stöðvarstjóri á
Seyðisfirði. Sú stöð er ennþá til.
1915 fá fyrstu íslensku skipin
Morse-stöðvar. Það eru Gullfoss
og Goðafoss.
1918 er Reykjavíkurradio sett á
laggirnar.
1920 er fyrsta Morse-stöðin sett
í íslenskan togara. Það var Egill
Skallagrímsson. Síðan eru slík
tæki fljótlega sett í alla togara því
þau þóttu hentug til að fylgjast
með ferðum varðskipanna og uku
um leið öryggi skipanna.
1933. Fjarskiptamál í íslenskum
skipum og bátum koma fyrst
verulega til tals á Alþingi.
1935. Lagt fyrir Alþingi frum-
varp til laga um loftskeytastöðvar
í íslenskum skipum.
Hreinar línur
Undanfarna mánuði hefur fé-
lag íslenskra loftskeytamanna átt í
samningaviðræðum við útgerðar-
menn um reglur sem gilda eiga
um loftskeytamenn í áhöfnum.
Það er ekki lengra síðan en í
október 1979 að , undirrituð var
reglugerð um þessi mál. En varla
hafði blekið þornað á blöðunum
en útgerðarmenn fóru fram á
endurskoðun.
Víkingur kom að máli við Ólaf
Björnsson formann F.Í.L. og
spurði hann hvernig málum væri
komið.
— Ja, það eru nokkuð hreinar
línur frá beggja hálfu, sagði
Ólafur. Útgerðarmenn vilja enga
loftskeytamenn á togurum, hvorki
stórum né smáum, en á fraktskip-
unum verði mörkin sett á 1600 brl.
Öll fraktskip fyrir neðan 1600 brl.
eiga ekki að hafa neinn loft-
skeytamann. Þeir vilja að þarna
gildi alþjóðareglan, sem setur
mörkin um loftskeytamann í
áhöfn, á 1600 brl.
í dag eru reglurnar þannig að
fiskiskip með meira en 55 m.
skrásetningarlengd, sem er um
500 brl., að þau skuli hafa loft-
skeytamann í áhöfn. Fraktskip
yfir 1500 brl. eiga sömuleiðis að
hafa loftskeytamann.
Mikið öryggisatriði að hafa
loftskeytamann um borð
Okkar kröfur í dag eru þær að
fraktskip yfir 1200 brl. skuli hafa
loftskeytamann í áhöfn, að 55 m.
skrásetningarlengd á fiskiskipum
verði látin halda sér og auk þess
að öll skip sem sigli á Ameríku
skuli hafa loftskeytamann. Fyrir
9