Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1981, Qupperneq 48

var orðin á þessum vörum um
borð var látið gott heita. En svo
var aldeilis ekki þegar vinurinn
birtist með reikninginn. Hann
hljóðaði upp á 1600 nærur, hvergi
var tilgreint magn né einingaverð.
Neitaði skipstjóri að borga slíkt
okur því reikningurinn var að
minnsta kosti fjórum sinnum of
hár, og að auki hafði hann ekki
neina peninga handbæra um borð.
Sagði skipstjóri höndlaranum að
hafa samband við umboðsmann
skipsins. Hann mundi sjá um
sanngjarna greiðslu fyrir vörurnar.
En höndlarinn var ekki aldeilis á
því. Peningana vildi hann fá strax
og alls ekki í gegnum umboðs-
mann því í raun var hann ekki
sendur af umba heldur var „snið-
ugur“ náungi sem hafði ákveðið
að reyna fyrir sér í viðskiptum. Lét
prenta nafnspjöld og reiknings-
eyðublöð og hélt síðan um borð í
skip og bauð þjónustu sína. Hvort
Arnarfellið var fyrsta tilraun hans
eða að honum hafi verið hafnað
alls staðar annars staðar veit ég
ekki, en 1600 næru reikningurinn
var númer þijú. Er talið líklegt að
fyrstu tvær fyrstu nóturnar hafi
hann notað til að æfa sig. Skömmu
eftir að skipstjóri neitaði að greiða
reikninginn birtist „höndlarinn"
um borð með lögregluþjón með-
ferðis. Skipaði löggan skipstjóran-
um að koma með sér á lögreglu-
stöðina til að ræða um reikning-
inn. Neitaði skipstjóri þessu alfar-
ið. I því bar að deildarstjóra hjá
umboðsmanninum sem ráðlagði
skipstjóra að fara hvergi og bauðst
til að fara í hans stað.
Nokkru síðar kom höndlarinn
enn og þá í fylgd með lögreglu-
foringja sem sveiflaði skamm-
byssu um fingur sér sjálfum sér til
hugarhægðar. Tilkynnti hann að
deildarstjórinn væri í haldi og að
skipstjóri ætti að fylgja sér á stöð-
ina þar sem gert yrði út um málin.
Sagðist hann vera maður friðarins
og sveiflaði skammbyssunni auka
hring til áherslu. Enn neitaði
skipstjóri og hafði nú fengið til liðs
við sig pilot Alfa og þýskan for-
stöðumann umboðsskrifstofunn-
ar. Upphófust miklar umræður og
reyndi sá þýski að fá lögreglufor-
ingjann blakka til að fallast á að
hér væri um ránstilraun að ræða. í
fyrri för „höndlarans“ með lög-
reglu sér við hlið hafði vinurinn
fyrst verið beðinn um að þegja
meðan sjónarmið skipsins væru
skýrð út fyrir lögreglumanninum.
Ekki tók vinurinn það í mál og var
hann þá beðinn um að koma sér út
úr íbúð skipstjóra meðan málin
væru rædd. Harðneitaði hann því
og sagði að ef hann færi út yrði
lögregluþjóninum bara mútað.
Ekki sá umræddur lögregluþjónn
ástæðu til að mótmæla þessum
áburði.
Lauk síðari lögreglufundi í íbúð
skipstjóra með því að skipstjóri
samkvæmt ráði umboðsmanns
lofaði að borga reikninginn dag-
inn eftir. Sagði umbinn að þar eð
skipsmenn hefðu ekki séð við læ-
vísi „höndlarans“ í upphafi yrðu
þeir að súpa seyðið af því. Ef
kvarnir réttlætisins mala í Nígeríu
þá mala þær löturhægt.
Daginn eftir kemur kaupmað-
urinn allur bljúgari á manninn og
bauð samninga um afslátt á vör-
unum. Skrifaði hann þrjá reikn-
inga í viðbót með sílækkandi verði
þar til hann sættist á tæpar 900
nærur. Grét hann fögrum tárum
og sagðist standa uppi slyppur og
snauður eftir þessi viðskipti.
Seinna frétti ég að langbest væri
að fara sjálfur á markaði eða í
kjörbúðina og kaupa dýrt þar í
stað þess að kaupa RÁNdýrt hjá
„skipshöndlurum.“
Vatnið fengum við eftir að hafa
undirritað fjórar beiðnir á jafn-
mörgum dögum til umboðs-
manns. Mætti snyrtilegur maður
með vatnsbílnum, talaði allt að því
oxfordensku og kynnti sig sem
aðalframkvæmdastjóra John
Same og synir Nígería h/f. Vatnið
kom á tankbíl frá vatnsveitu Port
Harcourt. Það var vont og nokkuð
dýrt og reikningurinn var númer
sjö.
Matsveinninn geðgóði, Skúli Einarsson. f baksýn helsti aðstoðarmaður hans Ólafur Þór
Jónsson. (Mynd Þ.H.)
48
Eftir 10 daga, þegar losun var
VÍKINGUR