Náttúrufræðingurinn - 1984, Qupperneq 33

Festuco viviporo ~ blóvingull
Poo glouco - blósveifgros
Dryos octopetalo-holfasóley
Voccinium uliginosum - blaberjolyng
Hylocomium splendens
Betulo nano - fjalldrapi
Empetrum nigrum - krœkilyng
Thymus orcticus - blóðberg
Golium normoni i - hvi’tmoðro
Festuca rubra - túnvingull
Luzulo spicoto - axhœra
Kobresia myosuroides - þursaskegg
Deschampsio f lexuosa - bugðupuntur
Rocomitrium conescens - gramosi
Alchemilla olpino - Ijónslappi
Anthoxanthum odorotum - ilmreyr
Juncus trifidus - móasef
SINA - (lifter)
Drepanocladus uncinotus-
Gnopholium supinum - gramulla
Agrostis spp. - li'ngresi
Corex bigelowi - stinnastör
Bryum spp. -
Salix herbaceo -grasvíðir
Sibbaldio procumbens - fjallasmóri
7. mynd. Þekjurit, snið V. — Percentage cover diagram, transect V.
mosaþemban nær lengra niður þeim
megin (3. og 4. mynd). Smám saman
verða lyngtegundir, loðvíðir og fjall-
drapi meira áberandi eftir því sem nær
dregur vatnsbakkanum. I svarðlagi
verða Hylocomium splendens og
Drepanocladus uncinatus meira áber-
andi á kostnað gamburmosans. Gul-
víðir vex aðeins allra neðst.
Á bakkanum og í brekkunum aust-
an tjarnanna ber gróðurinn allt annan
svip en í hólmanum (6. og 7. mynd).
Ríkjandi tegundir eru þar aðrar og
gróður er mun sneggri og einsleitari,
yfirleitt aðeins eitt gróðurlag. Helstu
tegundir niðri við bakkann eru gras-
víðir (Salix herbacea), fjallasmári
(Sibbaldia procumbens), grámulla
(Gnaphalium supinum). mosalyng
(Harrimanella hypnoides), stinnastör,
mýrastör (Carex nigra) og língresi
(Agrostis spp.), sennilega mest títulín-
gresi (A. canina). Af mosum ber mest
á Drepanocladus uncinatus, Racomitr-
ium canescens og ýmsum Bryum teg-
undum. Gróðurinn ber því sterkan
27