Náttúrufræðingurinn - 1937, Qupperneq 35

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 143
Húsavíkurkleif í Steingrímsfirði.
Húsavíkurkleif í Steingrímsfirði er að mörgu leyti merki-
leg í jarðfræðilegu tilliti. Þar finnast steingerðir trjábolir, þar
er surtarbrandur og leirbrandur og þar finnast einnig ieir-
járnsteinar með blaðförum innan í. Eg kom þarna sumarið 1936
og leit fljótlega á þessar merkilegu jai'ðmyndanir.
Steingerður trjábolur úr Húsavíkurkleif, 10—11 cm í þvermál og 21 cm.
á lengd. (Ljósm. Vignir).
í gegnum kleifina fellur dálítið gil. Báðum megin við það
eru blágrýtishamrar og skriður undir. I skriðunni að norðan-
verðu fann eg allstóra mola af steingerðum trjábolum, eem
höfðu losnað úr hamrinum ofan við skriðuna. Auðséð er, að
framan úr hamrinurir er stöðugt að molna, en við það losnar
vitanlega um steingervingana, og þeir falla með öðru grjóti
niður í skriðuna. Nú þessi árin stendur einmitt svo á, að einn
trjábolurinn, sem þarna hefir grafizt og geymst, er að losna.
Þessu hagar þannig nú, að meðfram berginu á dálitlum kafla,
einum metra eða svo, má greinilega sjá farið eftir tréð, þ. e.
a. s. aðra hlið þess, og auk þess sér í endann á því, í átt með-
fram berginu, þar sem enn er óhrunið. í sumar mældi eg gild-
leika trésins eða öllu heldur vídd holunnar, og reyndist mér hún
vera 25 cm í þvermál, og er hún nokkurn veginn reglulega
kringlótt. GivSbr. Magnússon.