Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 54

162 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
iiiiiiiiimiimiiimiMiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiiiiiimiiiimiiiniiiiiiiiimiiiiiiii
hellu, sem verður allt að því þrír metrar á þykkt. Lofti verður
hann þó að ná með stuttu millibili og í því skyni nagar hann gat
á ísinn; hefir hver selur nokkur slík öndunarop til skiptanna. Til
þess að veiða seli, er þannig hafa búið um sig, er notuð hin svo-
nefnda „biðveiði", og er hún allmikið notuð af hinum frumstæð-
ustu Eskimóum.
Hvítabirnir eru stærstu veiðidýrin og hættulegust, ef þau
koma að mönnum eða hundum óvörum, vegna þess að þau geta
álitið að þar sé um seli að ræða og ráðist þess vegna á þá. Annars
má þó telja einna auðveldast að veiða þá. Mörgum mun þykja
það einkennilegt, sem Vilhjálmur segir, að hvítabirnir þekki ekki
fisk sem æti. Nýjan fisk þurfi ekki að verja fyrir þeim. En úldinn
fisk éti þeir af því að þeir muni ekki gera greinarmun á lyktinni
af úldnum fiski og úldnu kjöti, En auðvelt er að venja þá á fisk,
og í dýragörðum eru þeir mikið fóðraðir á fiski, vegna þess að
hann er ódýrari en kjöt.
Hér er drepið á þetta aðeins til þess að vekja eftirtekt á .vit-
um Vilhjálms Stefánssonar. Þau eru hinn hollasti lestur jafnt
ungum sem gömlum, jafnt fróðum sem ófróðum. Þau leiða athygl-
ina að raunhæfum efnum, eru vel fallin til þess að skerpa athygli
lesandans og eru þó jafnframt beinlínis skemmtilestur. •— Sala
þeirra hér kvað ganga með einsdæmum vel og er það vel íarið.
. Á. F.
Flugfiskur í heimsókn við Noreg.
Heimkynni flugfiskanna eru, eins og kunnugt er, í heitum
höfum jarðarinnar. í höfum Norðurlanda hefir þeirra aldrei orð-
ið vart, nema við Noreg, þangað hafa villzt þrír, einn núna fyrir
fáum vikum. Hann veiddist í háf, með smá-makríl, innarlega í
Oslófirðinum 18. ágúst síðastliðinn. Eigi er með öllu óhugsandi
að hingað gætu slæðzt flugfiskar með Golfstraumnum, og mætti
það sízt teljast meiri furða, út frá sjónarmiði náttúrunnar, en
ítalir á vetrarvertíð á Selvogsbanka. Á. F.