Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1938, Blaðsíða 8

Náttúrufræðingurinn - 1938, Blaðsíða 8
2 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 1111111111111111111111111111111 ■ 111111111111111111111111111111111111111II11111111■ 1111111111111111■ 1111111111111111111111111 ■ 1111111111111111111111111111111■ 111B finnast blöð og aðrar lenar þess gróðurs, sem einkennt hefir landið á jökultíma, þegar ísland var svo gjörólíkt nútímans íslandi, að vér undrumst stórum muninn. Og þó eru tæpast liðin milljón ár síðan þetta var, eitt augnablik úr aldri jarðar. 1. Búlandshöfði. Langmerkastar íslenzkra sjávarmyndana frá jökuitíma eru hin svonefndu Búlandshöfðalög. Eru þau kennd við Búlandshöfða á norðanverðu Snæfellsnesi, þar sem dr. Helgi Péturss rakti þau. (1). í molabergi inniklemmdu milli jökulrispaðra basaltlaga fann hann hér leifar tvennskonar dýrafélaga, sem ekki hafa getað lifað samtímis á staðnum, enda fundin í misgömlum lögum molabergsins. í fyrsta lagi er hér um að ræða jökultodduna (Portlandia arctica, Gray) og hennar fylginauta, sem eingöngu lifa í svellköldum sjó, miklu kaldari en nú er við strendur íslands. í öðru lagi ræðir um nákuðunginn (Purpura lapillus, Linné) og félaga hans, sem nú lifa ekki í kaldara sjó en er hér við land. Þessi mismunandi dýrafélög bera glöggan vott allmikillar veðurfars- breytingar, meðan stóð á myndun moiabergsins, en jarðlagaskip- un höfðans í heild sýnir, að það hefir myndazt á jökultíma. Auk dr. Helga Péturss rannsakaði Guðmundur G. Bárðarson Búlandshöfða og fleiri fjöll norðan á Snæfellsnesi. Fann hann sjávarmyndanir á allmörgum stöðum öðrum, t. d. í „Stöðinni“, Skerðingsstaðafjalli, við Höfðakotsgil og víðar (2). Á öllum þessum stöðum virðist jarðlagaskipunin vera svipuð, og skal hún því rak- in frá Búlandshöfða, og það aðeins í aðalatriðum. Talið er neðan- frá og uppeftir: A. 0—135 m. Basalt, beltaberg, með ísnúnu yfirborði, bæði hér í Höfðanum og eins sést til ísrákanna í fjall- inu fyrir ofan Máfahlíð nokkru vestar. Guð- mundur Bárðarson telur einnig greinilegar ís- rákir í yfirborði þessa basalts í Skerðingsstaða- fjalli. I þessu basalti eru velþroskaðar holufyll- ingar og sumstaðar finnast í því surtarbrands- flísar, t. d. í fjallinu Grundarmön, austanvert við Grundarfjörðinn. í 70—80 m hæð hefir síðast á jökultímanum sorfizt brimþrep inn í bergið og liggur nú vegurinn eftir þrepinu. Basalt þetta, sem myndar elzta kafla höfðans, er tertiært að aldri.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.