Náttúrufræðingurinn - 1938, Blaðsíða 39

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINtt 33
»liiÉiiiiiliiliiliimiiiiiiiiiiiiii;imi5iimmiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiinimiiiiiininiiiiiiiiin:niiiiiiiiinii»iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit:i::ii:iii
Ef d er 200, h 275 og a 0,8, eins og vel gæti verið nærri sanni,
verður líkíngin:
200 + x = (275 + x) • 0,8
og útkoman: x = lOOog þá þ = 375. Ef li er 300 verður —
að öðru jöfnu — x = 200 og þ = 500.
Að Skeiðarárjökull sé 500 m. á þykkt mun nú ekki þykja senni-
legt, og fjærri er mér að lialda því fram, að svo stöddu. En ég
vil þó geta þess í því sambandi, að skriðjöklarnir, sem skófu upp
firði og dali á íslandi á síðustu ísöld, virðast sumstaðar hafa verið
svo þykkir eða þykkari.
Ég aðhyllist skoðun Jóh. Ásk. um, að jökulhlaupin — bæði 1935
og 1898 — séu (óbeinlínis) afleiðing eldsumbrotanna og Skeiðarár-
hlaupanna árin áður. En ekki svo mjög af því, að þau sprengi
jökulinn og opni vatninu þannig leið í gegnum hann, heldur fyrst
og fremst af því, að þau bræði jökulinn, lækki hann og geri hann
þannig of léttan, til þess að geta haldið Grænalóni uppi.
Eins munu hlaupin standa í sambandi við minnkun Skeiðarár-
jökuls. Ef hann heldur áfram að minnka eins og hann hefur gert
síðustu áratugi, má vel vera, að hann sé nú að verða svo þunnur,
þar sem hann stíflar Grænalón, að hlaup verði um það bil eða
áður en vatnsstæðið verður fullt, og þurfi engin eldgos til.
Eftir hlaupið 1898 var vatnsstæðið aðeins 3 ár að fyllast. Má
því vel vera, að það sé nú þegar orðið fullt og megi því búast
við nýju hlaupi undir eins eftir væntanlega sólbráð og hita kom-
anda sumar.
Kaupmannahöfn í febrúar 1938
Qitðmundur Kjartanssou.
3