Náttúrufræðingurinn - 1939, Side 56

148 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
iiimiiiiimmiiiimiiiiiiiiiiiimiimimimmiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Skarkoli (Pleuron. plat.) .......... 35287
Sandkoli (Pleuron. lim.)............ 49353
Sandkolinn er þannig- langhæstur aS tölunni til, þar sem 5.
hver fiskur, sem veiðzt hefir, hefir verið sandkoli. Af allri flat-
fiskaættinni hafa veiðzt 130.928 fiskar, svo að rösklega annar
hver fiskur hefir talist til þessarar ættar. Næst í röðinni kem-
ur þorskættin með 3—4. hvem fisk af öllum aflanum, eða
70090 fiska. Þessar tvær ættir gera því að samanlögðu 201.018
fiska, svo að eftir verður af öllum öðrum fiski aðeins 47527.
Séu þar dregnar frá sex algengustu tegundirnar; nefnilega
karfi, síld, lóskata, steinbítur, loðna og gulllax, verða aðeins
eftir 3482 fiskar, sem skiptast á 31 tegund, eða meira en helm-
ing tegundanna.
Ef við drögum saman það, sem hér hefir verið sagt, kom-
umst við að raun um, að flestar tegundirnar mega heita frek-
ar sjaldgæfar, miðað við hlutfallslega fáar tegundir með mjög
mikilli einstaklingamergð.
Af þessum 60 tegundum, sem viddust hafa þannig 48, eða
80% gert hver um sig minna en hundraðasta hluta af öllum
aflanum (1%) en sandkolinn einn nærri því 20%.
Á. F.
Ritfregnir.
Magnús Björnsson: Fuglabók Ferðafélags
íslands. (Árbók F. í. 1939).
Bók þessi er „leiðarvísjr til þess að átta sig á íslenzkum
fuglum“ eins og höf. kemst að orði. Hún er um 200 bls. að
stærð og prýdd fjölda mynda, m. a. 8 töflum með litmyndum
af fuglum og eggjum. Þær hafa tekist misjafnlega, enda er
ekki við öðru að búast, því að prentun litmynda er hér á byrj-
unarstigi. f bókinni eru teknar til meðferðar allar þær fugla-
tegundir, er verpa hér á landi, og auk þess allmargar tegund-
iri, er fara hér um vor og haust eða dvelja hér sem vetrargest-
ir og loks þeir flækingar, sem hér verður oftast vart. Einn fugl