Náttúrufræðingurinn - 1939, Blaðsíða 41

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 133
iiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
og Pétursey eru einhverjar fegurstu blómlendisbrekkur, sem ég
hefi nokkurn tíma séð. Blágresi, stúfa, blákolla, mjaðurt, hrútaber,
fuglaertur, umfeðmingur, giljaflækja, smári, gulmaðra, peninga-
gras, burnirót, maríuvendir, vallhumall, sóleyjar, fíflar, gleym-mér-
ey og fleiri blómgresi mynda þar undurfagrar, marglitar blóma-
breiður. Er sjálfsagt hlýtt þarna undir hömrunum. Uppi við klett-
ana vex töluvert af ginhöfrum (Avena elatior) innan um blómgres-
ið. Ginhafrana í Pétursey fann Helgi Jónsson 1901 fyrstur manna.
Hávingull vex þarna einnig óræktaður. / Reynishverfi eru engjar
miklar og góðar. Þar er gulstör víða aðaljurtin, einkum í nánd við
Ósinn, sem flæðir stundum yfir engjarnar og eykur frjóvsemi
þeirra. Vestan til eru engjarnar þýfðar á köflum. Þar vex aðallega
mýrelfting á þúfnakollunum, en gulstör, mýrastör og horblaðka í
lægðunum. Á engjunum vaxa einnig ýmsar starir, sem ég sá ekki í
Vík, t. d. hengistör, flóastör, tjarnastör, vetrarkvíðastör, blátoppa-
stör, belgjastör, bjúgstör, broddastör, grástör og ígulstör. Algeng-
ustu jurtirnar í tjörnum eru fergin, vatnsnál, nykrur, brúsi, mari,
lófótur og lónasóley. í Vík vantar tjarnagróður að mestu. Allvíða
vex munkahetta og prýða ljósrauðu blómskúfarnir hennar engj-
arnar mjög. Syðst er Dyrhólaey, allhár, hömrum girtur höfði.
Gróðurlaust sandeyði, sem sjór gengur yfir að mestu í aftaka-
veðrum, tengir hana við land. Uppi á Dyrhólaey er veðrasamt mjög
og þurrlent. Þar sá ég aðeins eina litla dýjavætu. Sumstaðar ligg-
ur við uppblæstri, enda gengur fé í eynni. Á háeynni, kringum vit-
ann, er lítill friðaður blettur. / grasbrekkum eyjunnar vaxa einkum
vinglar, língresi, snarrótarpuntur, ilmreyr og smári. En í hömr-
unum ber mest á hvönnum, burnirót, undafíflum, blágresi, kattar-
tungu og skarfakáli. Fann ég alls 89 tegundir í Dyrhólaey, og eru
þær auðkenndar með því að x er sett aftan við nafn þeirra í gróður-
skrá þeirri, sem hérfer á eftir. 1 Mýrdal öllum fann ég 198 tegundir,
og mætti eflaust finna fleiri, ef vel væri leitað. Af sjaldgæfum jurt-
um má, eins og áður er getið, nefna skrautpunt, sem allmikið er af
í Deildarárgili. Hans er ekki getið sunnanlands fyrr, svo ég viti.
Giljaflækja er miklu algengari í Mýrdal en áður var álitið, því
auk gamla fundarstaðarins að Höfðabrekku, má nefna Deildarárgil,
Garð, Hólsárgil og Pétursey. Þá er ígulstör all-algeng í Reynis-
hverfi. Ginhafra má og eflaust telja innlenda, þar sem þeir hafa
vaxið í Pétursey a. m. k. síðan um aldamót.