Náttúrufræðingurinn - 1939, Blaðsíða 45

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 137
lllllllllllllll■■lll■l■llllmllllllllllllllllllllllllllllllllllllll■lllll■■l■lll>■||■||||||||||||■llllllllllllllllllllll■llllll■lllllllll■lllllllllllllllllll■l
Skarifífill (Leontodon auctumnal- Islandsfífill (Hieracium islandic-
is).x um).x
Fellafífill (Hieracium alpinum).
Hér eru þá samtals greindar 198 tegundir, en auk þess sá ég
nokkuð af erlendum slæðingum, sem uxu í sáðsléttum, nefnilega:
Agrostemma githago, Lolium perenne, Chrysanthemum leucant-
hemum, Echium vulgare og Trifolium pratense (Rauðsmára). Slæð-
ingarnir hafa engin íslenzk nöfn, nema rauðsmárinn, en mætti þó
nefna a. m. k. til bráðabirgða: Agrostemma = akurrós, Chrys. leuc.
=hempukragi og Echium = nöðrugin.
Ingófur Davíðsson.
Grimraar álftir.
Skammt frá bænum Tjörn í Biskupstungum er dálítið stöðu-
vatn, samnefnt bænum. Þar hafa um margra ára skeið orpið
álftir á hverju vori, enda eru skilyrði þar hin ágætustu fyrir
álftavarp, gnægð hólma í vatninu og mikið æti.
Síðastliðið vor tóku tvenn álftahjón sér bólfestu við vatn
þetta og urpu þar. Þau virtust kunna sambýlinu vel, höfðu
hægt um sig (í fyrstu) og sýndu enga ófriðarviðleitni, hvorki
sín á milli né út á við. — En svo brá við, eftir að ungarnir
komu til sögunnar, að önnur hjónin tóku mjög að ofsækja
sauðkindur, sem komu í nánd við hreiður þeirra. Sáust þau
oft ráðast á þær heiftarlega, lemja þær með vængjunum af
mikilli grimmd og stökkva þeim á flótta. Þessu héldu þau á-
fram þar til þau að lokum voru skotin, eftir að hafa drepið
tvær lambær með stuttu millibili. — Yoru ærnar steindauðai',
þegar að var komið, og hræðilega beinbrotnar.
Enda þótt ég þekki engin önnur dæmi þess, að álftir am-
ist þannig við sauðkindum, sem gerast nærgöngular ungum
þeirra, mun það eigi vera óalgengt, samkvæmt upplýsingum B.
Sæm. — um þetta atriði — í Fuglunum.
Eyþór Erlendsson.
Frá Helgastöðum.