Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1940, Síða 44

Náttúrufræðingurinn - 1940, Síða 44
136 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN svonefnda ennisblaðra. Það er húðin á efri hluta höfuðsins, sem getur þanist út, sem stafar af auknum blóðsstraum til höfuðs- ins vegna þess að afturbolurinn dregst saman. Um stund er flugan föl og veikbyggð, en styrkist smám sam- an, þar til hún getur breitt úr vængjunum til flugs. Það hafa allir veitt því eftirtekt, hvað flugunum er létt um að fljúga. Og það er ekki nema eðlilegt þó menn spyrji: Hvað geta flugurnar flogið langt? Og það er ekki aðeins að það sé fróðlegt að vita það. Það er líka nauðsynlegt í baráttunni á móti flugunum, í sambandi við útbreiðslu næmra sjúkdóma, sem þær bera með sér. Og það er ekki aðeins nauðsynlegt að vita, hve langt þær geta flogið, heldur einnig, hvað langt þær fljúga venjulega. Tilraunir hafa verið gerðar. Mikið af húsflugum hefir verið merkt og þeim síðan sleppt á ákveðnum stað. Þær hafa síðan verið veiddar í ýmsum áttum, sumar allt að 20 km frá burtfarar- staðnum, enxaðrar nær. Flugurnar eru fljótar í ferðum. Eftir einn dag náðist fluga 10 km frá burtfararstaðnum. Hvers vegna fljúga flugurnar í burtu? Aðalástæðan virðist vera sú, að þær séu að leita sér að fæðu eða heppilegum stað til að verpa á. Einnig er álitið að þær hafi tilhneigingu til að fara í langar ferðir. Þó telja menn líklegt, að mest af þeim flugnastofni, sem klekst út á einum bóndabæ, sem stendur afskektur, haldi sér þar að mestu leyti, þannig, að bónda- bærinn framleiði sjálfur sínar eigin flugur. Það er alkunnugt hvað flugur unna hlýjunni. Allir hafa vafa- lauts veitt því eftirtekt á sólríkum sumardögum, hvernig flug- urnar velja þá staði til þess að setjast á, sem skjóls og sólar nýtur bezt. Þá er oft skemmtilegt að sjá flugurnar dansa kring- um Ijósið og uppi undir loftinu, þar sem hlýindin eru mest. Það er alveg sérstakt hitastig, sem á bezt við húsfluguna, eða nærri því líkamshiti mannsins. Að vetrinum verður húsflugunnar lítið vart. En þegar kemur fram á vor, og dagarnir fara að verða hlýir, fara þær smátt og smátt að sýna sig meir og meir. Þær koma þá inn í híbýli okkar, því fleiri, sem lengra líður á sumarið. En hvaðan koma þær? Koma þær frá sorphaugum og áburðarhaugum eða öðrum stöðum, þar sem þær hafa klakizt út? Ef til vill að einhverju leyti. En þó einkum frá peningshúsum eða öðrum útihúsum.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.