Náttúrufræðingurinn - 1940, Blaðsíða 57

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
149
verk er að ræða. Ég tel því augljóst, að meitlun landsins út úr
hinni fornu hásléttu hafi byrjað löngu fyrir kvartertímann.
En einnig frá öðru sjónarmiði fæst sama niðurstaða, en það
er þegar athugaðar eru ísaldarmyndanirnar, eins og drepið er á
í fyrri grein minni. Hærri fjöll hafa alltaf staðið upp úr ís-
breiðunni, sérstaklega á útjöðrum landsins, sem sýnir, að dal-
irnir voru til er ísinn kom, enda er ég sannfærður um, að með
tímanum muni leifar ísaldarinnar finnast í dölunum og saga
hennar þar rakin. Skal ég í því sambandi geta þess, að í sumar er
leið fann ég hjá Húsavík greinilegar ísrákir eftir 7 jökulskeið,
og sennilega má hér benda á 9—10 jökulskeið. Er jökullinn
skreið fram á fyrsta skeiðinu gekk hann yfir öskuharðan botn-
leir og slípaði yfirborð hans. Jökullinn gekk til baka og mynd-
aðist þá nýtt lag af botnleir ofan á því fyrra og náði einnig að
verða öskuhart áður en næsti jökull kom og slípaði það, og
þannig koll af kolli. Sennilega hefir því liðið langur tími á milli
jökulskeiðanna og að þeim meðtöldum liggur í þessum botnleir
saga óralangs tíma. Hve stór hluti kvartera tímabilsins það er,
er þó enn óráðin gáta. En þessar jökulmenjar eru eigi að síður
yngri en aðaldrættir landslagsins á Tjörnesi.
Trausti Einarsson.