Náttúrufræðingurinn - 1955, Síða 98

204
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
The following definition is proposed: The Icelandic continental terrace is limited
by the deepest isobath which can be drawn round the island, without deviating
markedly from the present contours of the country.
A preliminary estimate reveals that this isobath lies very close to the 400 m
isobath, and will ultimately be determined in the area off SE-Iceland, the bathy-
metry of which is shown on an accompanying map. It wili be seen that the 400 m
line follows the general outline of the country and the shelf, while the 500 m
isobath deviates markedly from it. In other areas its course is not questionable,
when adequate soundings are available.
Ör ritom Þorvalds Thoroddsens
Það er oft til þess tekið, að málið sé einkennilegt á Hornströndum, og að þar
heynst bœði orðskripi og hjákátlegir talshættir. Eg varð þess ekki var, að málið
væri i neinu frábrugðið vanalegri islenzku; eg heyrði þar að eins fáein orð, sem eg
ekki hafði heyrt áður; eg hefi heyrt miklu fleiri einkennileg orð í ýmsum öðrum
afskekktum héruðum. — Bókleg mentun er ekki mikil á Hornströndum, enda
verður varla við því búist þar sem livorki eru samgöngur manna á milli né póst-
ferðir; J)ó kann alt yngra fólk að lesa, og flest að skrifa; en til er gamalt fólk
ólesandi, þó ekki sé J)að margt. Af bókum er varla nokkuð til, nema guðsorðabækur,
og rimum sumstaðar. Menn vita sáralítið um það, sem gerist í heiminum, og ekki
varð ég var við pólitískt líf, eða hugsanir í ])á átt.
Þorv. Thoroddsen: FerSabók II, bls. 98.
Þegar við um morguninn fórum frá Bolungarvík, var alt hulið snjó niður í sjó;
J)egar rofaði dálítið til, þá héldum við af stað. Ætluðum við norður yfir Barðs-
víkurskörð, og er J)að örðugasti og brattasti fjallvegurinn á öllum Hornströndum,
enda er þar aldrei farið með áburð, ])ó stundum séu teymdir lausir hestar yfir
fjallið. Upp af Bolungarvíkurseli eru snarbrattir hjallar grasivaxnir með töluverð-
um jarðvegi og eintómum dýjum; var þetta alt uppbólgið af rigningunum, og
öklasnjór ofan á; grasbrekkur voru svo hálar, að varla var hægt að fóta sig, og
þurfti að hafa mestu varúð og fyrirhöfn með hestana, því þeir ýmist duttu eða
lágu í. Þegar við vorum komnir hér um bil 400 fet upp, á efstu brúnina á gras-
hjöllunum upp af selinu, gekk annar af fylgdarmönnum mínum á undan og teymdi
koffortahest; klárinn lá í efst í hjallabrúninni, byltist og brauzt um, veltist svo um
hrygg og gat ekki stöðvað sig á brúninni, vegna þungans á koffortunum, og hentist
svo niður fyrir; oss datt ekki i hug, að við sæjum hestinn lifandi aftur; það var
eins og hvolpi hefði verið kastað af hendi; hesturinn snerist 4 sinnum við í loftinu,
er hann hentist hjalla af hjalla niður alla hlíðina; loks kubbaðist klyfsöðullinn