Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1976, Síða 46

Náttúrufræðingurinn - 1976, Síða 46
148 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 600—700 /r á breidd, með 15—16 vindingum, og allt að 150 fj. hárri krónu. Gróið egglaga, svart, með 12— 14 listum. Oft með smáhnúðum á rætlunum (sbr. latn. nafnið). Mjög breytileg tegund, enda skipt niður í rnörg af- brigði eða form, og sumir telja líka Ch. delicatula sjálfstæða tegund, en samkvæmt Langangen (1972) er hún talin samnefnd Ch. globularis, og afbrigðið f. longibracteata algengast hér á landi. Tegundin hefur fundist í nokkrum tjörnum og vötnum, einkum um sunnan- og vestanvert landið, t. d. virðist hún vera algeng í nágrenni Reykjavíkur. Á Norðurlandi hefur hún aðeins fundist í Hólavatni í Eyjafirði, en eintök af Chara, sem safnað var sumarið 1972 í Sandvatni og Kálfborgarvatni á Fljótsheiði í S.-Þing. eru sennilega þessi tegund. Á Vestfjörðum 2- mynd. eða Austfjörðum hefur hún ekki fundist. Af jressu Utlend virðist mega draga })á ályktun, að Ch. globularis sé (,haui tegund. jremur sugræn j landinu. Hún hefur fundist í laugum við Reykjavík, í allt að 25° C heitu vatni (Ostenfeld, 1899), og til eru í söfnum eldgömul eintök, sem tekin eru í heitu vatni á íslandi. Erlendis vex hún stundum í hálfsöltu vatni, allt að 6C/CC (Langangen, 1972), en hér er hún aðeins þekkt úr fersku vatni, þótt hún sé að vísu stundum nálægt sjó. Hún vex yfirleitt aðeins á grunnu vatni, sjaldan meira en 1—3 m. Miðað við grannlönd okkar verður kransþörungaflóra íslands að teljast mjög fábreytileg. Elafa t. d. fundist um 20 tegundir þeirra í Noregi (Langangen, 1974) og um 25 í Danmörku. Ekki er gott að segja, hver er ástæðan fyrir þessum fábreytifeik, en ef til vill er það fyrst og fremst einangrun landsins. Gró kransþörunganna eru til- tölulega stór, og hafa því engan möguleika til að berast hingað nema með fuglum eða fyrir tilstilli mannsins. Það er athyglisvert. að Nitella opaca og Chara globularis eru líka algengustu tegund- irnar í Noregi og dreifðar um landið allt. Þess var áður getið, að kransþörungar kjósa sér yfirleitt kalkrík vötn, en hér á landi eru slík vötn naumast finnanleg. Tvær síðast- nefndar tegundir finnast einnig í fremur kalksnauðum vötnum er-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.