Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1914, Síða 26

20
margir skólar gleymt nú á tímum, og draga fólk frá
vinnunni í iðjuleysið. Allra hluta vegna þarf að breyta
þessu, og beinasta leiðin er að innleiða vinnu í skólana,
eigi minni en tvær stundir daglega, og meira fyrir þá,
sem óhneigðir væru til bóknáms, en verkgefnir. Pessi
vinna þyrfti - vera svo fjölbreytt, að þeir, sem hennar
hefðu 'notið, væru mjög sjálfbjarga, hvar sem þeir færu.
Allir ættu að læra að halda líkamanum hreinum, halda í
sómasamlegu lagi fötum og herbergjum, geta veitt hjálp
í viðlögum, ef slys ber að höndum, og kunna að hirða
um garða og trjáreiti. Kvennfólkið þyrfti að læra rjett
ýms þau verk, sem géra þarf á hverju heimili: elda mat
og bera hann fram, sauma algengustu hverndagsföt á
karla og kon’ ', prjóna, spinna og bæta o. s. frv. Karl-
mennirnir að fara með öxi, hefil, sög, hamar og steðja;
vir.na algengustu hluti úr trje og járni og steypa óbrotna
húsveggi. Vel færir vinnukennarar, karlar og konur, yrðu
að vera við hvern skóla. Kennsla þessi gæti mikið Ijett
byggingakostnað á skólanum, haldið í horti hehsu og
lífsskoðun nemendanna og verið þeim til ómetanlegs
gagns síðar á ævinni.
Innan skynsamlegra takmarka verða íþróttir
íþróttir. að eiga sjer stað, þar sem ungt fólk á’að
mannast. Pæreru fjöregg æskunnar; þær styrkja
líkama og sál; þær auka kjark og þrótt. Bezt munu úti-
íþróttir eiga við hjá okkur: á vetrum skíðaferðir, skauta-
hlaup, knattleikir á ís og auðri jörð, en á vorin sund,
róður, o. s. frv.
Til að láta renna saman í eitt: bóklegu fje-
Fjelags- lagsþekkinguna, sem iærist í skólunum og þá
lífið. persónulegu umgengnisæfingu, sem fyr var
drepið á, er fjelagslíf nemenda einkar heppi-
legt. Peir mynda dálítið þjóðveldi; þeir sjá um mötu-
neyti sitt (eins og nú tíðkast í sumum heimavistarskól-
um); þeir sjá um að halda í röð og reglu bókasafni,
vinnustofum, geymdu efni, íþróttatækjum, o. s. frv. Hver