Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1914, Qupperneq 35

29
dilkarnir okkar fá. Mest af kjötinu frá Islandi er selt í
Danmörku, en Danir flytja árlega út mikið af kjöti til
Þýzkalands og Noregs (Kristíaniu). Pað spillir verðinu á
íslenzka kjötinu, að það er flutt út saltað en ekki kælt,
og að það þollir illa geymslu í saltinu. Danir fá 80 — 90
aura fyrir kjötpundið á Þýzkalandi og standa sig því við
að kaupa íslenzkt kjöt í skarðið. F*egar farið verður að
senda kjötið út kælt, er ekki ástæða til að efa, að við fá-
um líkt verð og Danir, ef kjötið er ejns góð vara. Falli
útlendingum kjötið ekki í geð, er vandinn ekki annar en
að nota útlenda hrúta til sláturfjárins, eins og Hallgrím-
ur Þorbergsson hefur lagt til. Líka aðferð nota Danir við
svínaræktina og gefst vel. Það væri líka æskilegt, að Iands-
stjórnin beitti sjer fyrir því, að tollur væri afnuminn á
•'slenzku kjöti, þar sem beztur markaður væri fyrir það,
móti einhverri ívilnun frá íslands hálfu. F*að yrði mikil
lyptistöng fyrir landbúnaðinn.
Útlitið með kjötsölu er gott. Kjötútflutningur frá Norð-
ur-Ameríku og Argentínu, sem mest hefur ráðið kjöt-
verðinu í Evrópu, fer minnkandi. F*að er jafnvel talað
um að Danir ættu að fara að senda smjör og flesk til
Ameríku.
Meðan jeg dvaldi í Leith varði jeg tímanum til þess
að sjá hús og rekstur kaupfjelagsins þar. Kaupfjelagið er
í mörgum deildum. F’egar jeg kom, var fjelagið að Ijúka
við að smíða feiknastórt fimmlypt hús. Lyptivjel var í miðju
húsinu. Á hverju gólfi átti að vera ein deild og í stofunni
var lítill veitingasalur í forneskjustýl. í nýja húsinu var
allt glæsilegt og ríkmannlegra en hjá kaupmönnum. Fje-
lagið er stórauðugt. Árlega veitir það mikla fjárhæð til
fræðslumála, einkum til kennslu í samvinnufjelagsskap og
hagfræði. Útsöluverðið virtist mjer ekki hátt. Kjöt og fisk-
ur er þó í háu verði. Jeg var hissa á því að sjá blautan
þorsk seldan á um 50 aura danskt pund,* en þetta var
* Þetta er stórsöluverðið, en frá því þarf að draga toll, flutnings-
kostnað og umboðslaun. /, D,