Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1914, Qupperneq 65

59
til Eyjafjalla, með auknálmum og góóum vagnvegum til
brautarstöðva við aðallínuna.
Pessi áætlun sýnist að vísu nokkuð djarfleg, en ekki
vil eg gera neina tilraun til að hrinda henni. Landflæmið
er ákaflega mikið og byggðin víða strjál, nema í Fljóts-
hlíð, undir Eyjafjöllum og í stöku hverfum niður við
sjávarsíðuna. Hjer er því um feykilega mikið landflæmi
að ræða, sem er fremur lítið notað, en sem þá er vel
fallið til grasræktar og ýmislegrar garðyrkju. Re^ta sýná
manni þeir blettirnir í hverri sveit, sem til slíkra nota
hafa verið teknir. Menn segja því að stór svæði, sem nú
eru að litlu leyti notuð til slægna, möts við allt flatar-
málið, megi gera að góðum slægjulöndum með vatnsá-
veitu og uppþurkun. Svo er um Flóann, Skeiðina og mik-
ið fleiri svæði. Túnin bregðast varla og garðarnir frem-
ur sjaldan. Ýmiskonar ræktun lands og ræktunaraðferðir
gefa góða raun, sem niiklu síður þrífast norðanlands og
vestan. Jarðepli rækta bændur eigi nema til heimilisþarfa.
F*að er ekki talið tilvinnandi að flytja þau til Reykjavík-
ur, miðað við verðið þar á útlendum jarðeplum, því
flutningur þungavöru til Reykjavíkur kostar 4 aura fyrir
kgr., þegar bezt lætur.
Að vísu hefur Hekla gamla og nágrannagígar hennar
látið eldflóð og eimyrju geysa yfir margan blett, sem
fagur var og byggilegur á landnámstíð, en ekki hefur
mikið verið um þesskonar á síðari tímum. Vatnsföllin,
austan til, svo sem Markárfljót og Rverá, hafa mikið
eyðilagt á sljettlendinu og eru háskagripir enn í dag, en
sumstaðar grær upp aptur, og það fljótlega, og á sum-
um stöðum má nokkuð við slíkum ágangi sporna. Land-
nyrðingurinn kemur með roksandinn ofan af öræfum,
rífur upp grassvörðinn niðri í byggðinni, og dreifirgöml-
um eldfjallasandi og vikri yfir tún og haglendi, einkan-
lega á Rangárvöllum og í Landsveit, en sumstaðar eru
þar stórir flákar að gróa upp aptur, og mannvitið og
mannshöndin gerir nokkuð til varnar og bóta á síðari