Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Blaðsíða 12

6
að skemta sér, segja til unglingum eða tala saman um
alvarleg mál. Þá var til þar í sveitinni verzlunarfélag
einhleypra manna, er hafði einkum að markmiði að
koma vöru þeirra í peninga. Út úr umræðum því fé-
lagi viðvikjandi var það, að Jakob vakti máls á því á
einum Haganesfundinum, hvort eigi væri tiltækilegt að
panta dálítið af nauðsynjavöru, annaðhvort frá Englandi
eða Danmörku. Varð þetta að ráði, þó með þeim hætti,
að fyrst var pantað hjá H. Th. A. Thomsen í Reykja-
vík fyrir milligöngu Jóns Sigurðssonar á Gautlöndum.
Þetta gerðist árið 1878. Jakob stóð fyrir viðskiftunum,
enda hafði hann þá um mörg undanfarin ár starfað
meira og minna að verzlunarframkvæmdum fyrir sína
sveitunga. Jakob var um þetta leyti vegabótastjóri
landssjóðs á Austurfjöllum. Er svo að sjá, sem þau
fjárráð og atvinna handa sveitungum hans hafi létt
skiftin við Thomsen. Tveim árum síðar (1880) kom
Jón A. Hjaltalín skólastjóri Jakob í samband við norsk-
an kaupmann, 0. Fisher í Leith. Fengu Mývetningar
góð kaup hjá honum á dúkum og leirvöru það ár og
árið eftir. En þá varð Fisher gjaldþrota og misti Jakob
150 kr. við það, því að ekki hafði hann þá trygt sér
ábyrgð þeirra, sem hann pantaði fyrir. Samhliða þessu
verzlaði Jakob við lausakaupmann nokkurn, L. G. Pred-
björn frá Borgundarhólmi, sem árum saman kom skipi
sínu til Húsavíkur. Um þetta leyti fékst tengdasonur
síra Benedikts í Múla, Sigfús Magnússon, dálítið við að
panta frá Kaupmannahöfn smávarning fyrir sig og sina
kunningja, og fengu þeir raenn þegar reynslu fyrir því,
að verðlag á þeim hlutum var ólíkt betra en hjá kaup-
mönnum. Svo fór, að mönnum þótti ekki hverfandi
frá þessu ráði aftur. Samhliða því óx óánægja bæði
með verzlun kaupmanna og Gránufélagsins. Einkum
mi8líkaði bændum, er þeir fengu eigi nema sumt af
verðinu í peningum, en voru neyddir að taka vörur
fyrir á Oddeyri. Urðu út af þessu nokkrar hnippingar