Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Síða 21

15
unarinnar. Kveið hann þvi að fá miklar vörur, en hafa
engin hús eða uppskipunartæki. Þórður Gudjohnsen
lagði þungan hug á félagið, er hann sá, að alvara var
á ferðum. Var Jakob að vonum jafn ómögulegt að
biðja hann hjálpar, eins og ólíklegt var, að sú hjálp
yrði veitt. Eina skýlið, sem Jakob réði yfir, var litli
timburskúrinn frá Sigurjóni á Laxamýri. Síra Benedikt
í Múla virti hann á 42 kr., en Kaupfélagið keypti hann
á 50 kr. Skúr þessi var eigi fullar 4 álnir á breidd
og tæpar 6 álnir á lengd. Klæðning einföld, öll úr
alinnar löngum borðastúfum og hvergi borinn hefill á.
Þegar ísalögin byrjuðu kom frétt um það til Húsa-
vikur, að timburskipið hafði hörfðað inn til Seyðisfjarð-
ar, viðnum verið skipað þar í land og hann seldur.
Var þvi eigi framar um byggingu að tala það árið. En
svo fór um fleiri vonir.
»Spekúlantinn« Predbjörn var vanur að koma á
hverju sumri og verið eini keppinautur einokunarversl-
unarinnar á Húsavík. Hann flutti ósvikna vöru, var
áreiðanlegur, ódrembinn í framkomu og mildur í fjár-
málum. Við þennan mann hugði Jakob að skifta á ull
og matvöru til sumarsins. Þarfir manna voru þá fá-
breyttar. Algengustu korntegundir, sem almenningur
keypti, voru: Rúgur, heill eða malaður, bankabygg og
heilbaunir. Predbjörn hafði nú komið skipi sínu »Pro-
videnee* að Langanesi á venjulegum tíma um vorið,
en rak sig þar á ísinn og fraus inni þar við nesið þar
til í september. í annan stað var nokkuð af pöntunar-
vörum með einu eimskipi Sameinaða félagsins. Það
var einkum nýlenduvara og sykur. Þetta skip varð
einnig frá að hverfa og sneri heim aftur til Danmerk-
ur. Með því skipi hafði komið til Austfjarða og þaðan
landveg til Húsavíkur yfirmaður dönsku verslunarinnar
á Húsavík, Bache að nafni. Hann dvaldi á Húsavík
alllengi um sumarið og brá oft á tal við Jakob. Sveigði
haun þá samræðurnar venjulega að þessu einkennilega