Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Qupperneq 33

27
það við afbendingu haustvaranna. Mest vandkvæði
voru að drykkjuskap meðal smiðanna. Alment var tal-
ið að Jón Pálsson væri breyzkastur, en svo er að heyra
af frásögn kaupstjóra, sem hann hafi í raun og veru
minst af sér brotið. Hann bragðaði ekki áfengi, meðan
hann stóð við vinnuna. Drakk heima, það sem hann
drakk, og kom ekki fyr að hefilbekknum en fullkom-
lega var af honum runnið. Þá kom fyrir dálítið atvik
— rangur fréttaburður -• sem tafði vinnuna til muna.
Kona Jóns var um þessar mundir fram í Reykjadal.
Alt í einu berzt sú fregn til þorpsins, að konan sé dáfn.
Jakob og fleirum, sem til þektu, þótti fremur ótrúlegt
að sagan væri sönn, með því enginn kom frá heimili
þeirra til að bera Jóni dánarfregnina. Voru þá höfð
samtök um að láta á engu bera fyr en sannfrétt væri
um andlát konunnar. Það tókst um stund. En brátt
þóttist Jón sjá bæði á Jakob og öðrum að eitthvað myndi
Tera á seiði, sem hann ætti ekki að vita. Gekk hann
þá á Jakob og fékk að vita um orðróminn. Jón fékk
sér vel í staupinu, náði í hest, reið fram í Reykjadal
og var burtu hálfan mánuð — hélt erfisdrykkju, þó að
engin væri dáin. Þannig tat'ðist húsbyggingin, svo að
tjalda varð yfir húsið að nokkru leyti vegna haust-
afhendingar. Fleira. var mótdrægt við bygginguna Vatn
kom upp i kjallaranum, undan brekkunni, og var ekki
gert við til fulls, fyr en nokkrum árum síðar. Þó var
hitt verra að húsið var liriplekt. Það var í fyrstu þak-
ið með pappi, en hafði eigi tekist betur en svo, að í
hverri stórúrkomu varð Jakob sifelt að vera á ferli,
bæði nótt og dag, til að setja undir leka, eða breiða
yfir, til að verja vörurnar skemdum. Loksins náði .Jakob
sér í fiatt járnþak á norðurhlið hússins, nokkrum árum
eftir að það var bygt, og tók þá að mestu fyrir þessi
vandkvæði. Það var fyrsta þakjárnið, sem sett var á
nokkra byggingu á Húsavík. Þá um haustið flutti Jakob
iúm sitt í húsið og bjó þar síðan í mörg ár. Nokkru