Andvari

Årgang

Andvari - 01.10.1967, Side 76

Andvari - 01.10.1967, Side 76
178 SVEN HAVSTEEN-MIKKELSEN ANDVARl þegar allt í einu kveður viS skerandi vein, sem fylgt er eftir með langdregnum kveinstöfum, því aS þá er eins og hönd dauSans seilist til manns. Og hvar eru þeir, sem dauSir eru? Þeir hvíla í hvirf- ingum á klapparkollunum, sem næstir eru byggSinni — maSur rekst alls staS- ar á dysjarnar. Fari maSur til árinnar til þess aS sækja vatn, þá eru þeir þar —- ætli maSur upp á næsta klett til aS svip- ast um og hyggja aS því, hvort húSkeip- arnir séu komnir í sjónmál, þá eru þeir þar. Þeir hvíla á nöktu berginu, þaktir grjóti og moldarhnauSum, meS lítinn kross viS höfSalagiS. Og ekkert nafn á klrossinum. Veldur því gömul andúS Eskimóa á því að nefna dána menn með nafni? ESa er orsökin sú ein, að hér er ekki um að villast? Þarna liggur hann, og þarna hún. Þegar ég geng upp að vörðunni, sem Gústaf Hólm hlóð á sinni tíð, verður á vegi mínum þyrping legstaða, tveir þeirra mjög litlir um sig. Þarna hvíla sem sé lítil börn —- og dysjar barna eru eitt hið dapurlegasta, sem ber fyrir augu manns. En svo er fyrir að þakka, að hér er krökkt af lifandi börnum. Ég sef á gólfinu í kennslustofunni, og þaS ríður á, að ég sé kominn úr svefn- pokanum í tæka tíð, því klukkan nákvæm- lega átta setjast allir krakkarnir í sæti sín með spenntar greipar. 1 morgun byrjuðu þau daginn með því að syngja danskan blómasöng. Ég stóð fyrir utan gaflinn og lagði við hlust- irnar. En orðin voru grænlenzk, og ljóð- iS gat veriS annað en á dönskunni. HvaS skyldu þessi börn annars hugsa? Hér eru engin blóm. 1 gær var byrjað með þess- um sálmi: „LeggSu hönd á herrans plóg“. En vonandi hefur versið verið annað. Því hvað er plógur? ÞaS er líklega langt síðan ókunnur maður hefur dvalizt hér, því að minnstu börnin eru feimin. Þau horfa niður á tærnar á sér, þegar þau sjá fölt andlit mitt, og þeim liggur við gráti. Milli kennslustunda eru leikir þreytt- ir eins og í öðrum skólum. En leikir Eskimóabarna bera allt annan blæ. Þau fara í eltingaleik og boltaleik sem minn- ir á boltaleiki danskra barna, svo að þetta ætti að koma mér kunnuglega fyrir sjón- ir. Hvers vegna er þetta samt allt annað? A bernskualdri sá ég einu sinni japanskan sýningarflokk í hringleikahúsi í Kaup- mannahöfn. Hér sé ég aftur hið sama. Börnin svífa áfram standandi — hreyf- ingarnar nettar, hraðinn mikill. Þau eru viSbragSsfljót. E'n þau eru líka ólík börnum, sem maður hefur vanizt, að því leyti, að þau hafa ekki hátt. ÞaS heyrist varla til þeirra. Já, þau hlaupa flest. En sum, sem orðin eru dálítið eldri, sitja á grjóthrúgu, sem er á milli skólahússins og skaflsins á skólahlaðinu. Þau eru að hlaSa sér hús, sem eiga að vera svo stór, að þau komist sjálf inn í þau. Og mig furðar á því, aS þetta eru eftirlíkingar gömlu græn- lenzku húsanna, þótt þau sjáist ekki frarnar: Langur gangur með kjötgeymslu og inn af honum stór geimur. Þar bjuggu fyrrum allt aS tíu fjölskyldur undir sama þaki. Bálkarnir eru þar, sem þeir eiga að vera, og fyrir framan hvern bálk er dálítill steinn, sem á að tákna lýsis- kolu. Ekkert þessara barna hefur kynnzt öðrum húsakynnum en þeim skálum, sem þau eiga heima í. Hér eru mörg börn, en þó eru hér ennþá fleiri hundar. Árrisull maður sér þá um allt — í snjónum, svaðinu við húsin og ruslinu, sem liggur um allt, og rusl er hér það, sem jafnvel grænlenzkur hundur getur ekki étið. Það eru með öðrum orðum niðursuðudósir, spýtnabrak og gamlir kassar. Hundarnir liggja hreyfingarlausir hing-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.