Andvari - 01.01.1991, Qupperneq 85

ANDVARI
Á ALDARÁRTÍÐ KONRÁÐS GÍSLASONAR
83
ráð einangraðist, ekki síst vegna þess hvernig starfi hans við orðabók Cleas-
bys lauk. Tortryggni og hatur Konráðs á Jóni Sigurðssyni gægist fram í
bréfum hans til föður síns um og eftir 1850. Af þessu Ieiddi að Konráð kom
sjaldan eða aldrei á fundi íslendinga. Oftar en ekki þótti honum sér misboð-
ið og rauk burt. Steingrímur Thorsteinsson greinir Árna bróður sínum frá
hvernig það bar til í bréfi 25. maí 1857 og er frásögnin á þessa leið: „Jóni
Sigurðssyni var haldin veisla á Skydebanen og voru þar haldnar margar ræð-
ur eins og þú getur nærri og drukkin skál nærri því fyrir hvern kj . . . sem þar
var til staðar. Gísli Br[ynjúlfs]son var byrjaður að halda ræðu fyrir minni
Konráðs sem bar svo mikið lof á skálina að Konráð varð svartur sem bik og
stökk út, orsakaðist það meðfram af því að „fónbón“ minn alltaf var að
barna söguna“.7H
í smágrein í Skírni á aldarafmæli Konráðs segir Þórhallur Bjarnarson
svipaða sögu sem átti að hafa gerst 1854 við brottför Kristjáns Kristjánsson-
ar, síðar amtmanns, og getur Steingríms sem heimildarmanns, en margt
bendir til að þar sé málum blandað.71 Konráð gat einnig verið mikil
veisluprýði og frá því greinir Þórhallur einnig í sömu grein.72 Bráðlyndið
fylgdi honum til æviloka. Jón Helgason kunni að segja sögu af því eftir Finni
Jónssyni prófessor hvernig Konráð rauk upp og barði saman hnefum og var
tilefnið tilhögun útgáfu Hauksbókar sem Finnur og Eiríkur Jónsson vildu
ræða við hann.73
Hann gat einnig verið hverjum manni skemmtilegri þegar hann vildi það
við hafa og þarf ekki annað en blaða í bréfum hans og lesa frásagnir Bene-
dikts Gröndals í Dægradvöl af samveru þeirra. Konráð átti létt með að taka
menn fyrir og kasta fram vísum sem oft voru klúrar og kersknifullar. Hann
þótti hafa gott vit á skáldskap eins og glöggt sést á því sem hann ritaði um
fornskáldin.
Eftir að garðvist lauk átti Konráð erfitt uppdráttar efnahagslega. Vinnan
við orðabók Cleasbys var því mikill hvalreki fyrir hann og aðra þá sem
komust þar á garða. Konráð lenti í okraraklóm snemma á ævinni og losnaði
ekki úr því helsi fyrr en hann var sjötugur. Indriði Einarsson segir að skuldin
hafi numið 1200 dölum 1849.74 Björn M. Ólsen taldi að hann hefði safnað
þessum skuldum áður en hann varð háskólakennari. Benedikt Gröndal bar
þá Jón Sigurðsson og Konráð saman og sagði að Jón hefði verið góður bú-
höldur, en Konráð fráleitur. Af þeim lýsingum sem fylgja af líferni þeirra
svarabræðra - Konráðs og Gröndals - á fyrstu Hafnarárum hins síðarnefnda
efast enginn um að hann hefir sagt sitthvað fáránlegra.
Þegar ljóst var orðið að verulegar breytingar yrðu á Lærða skólanum við
flutning hans frá Bessastöðum til Reykjavíkur urðu ýmsir til að íhuga að ger-
ast þar kennarar. Konráð og Jónas Hallgrímsson fylltu þann flokk og Kon-
ráð lagði fram umsókn 6. desember 1843 og sótti um að verða þýskukennari