Andvari - 01.01.1991, Blaðsíða 86

84
AÐALGEIR KRISTJÁNSSON
ANDVARI
skólans, en gat jafnframt kunnáttu sinnar í öðrum námsgreinum.7'' Hann
minnti á umsóknina með því að senda skólastjórnarráðinu hluta af Frum-
pörtunum ásamt bréfi 16. nóvember 1845.76 Par gat hann þess að hann hefði
aukið færni sína í að tala þýsku með hálfs árs dvöl í Þýskalandi árið áður.
Um þetta leyti var í undirbúningi að stofna kennaraembætti í norrænu við
Kaupmannahafnarháskóla og Konráð taldi ekki ómögulegt að hann gæti
hreppt það. Hann víkur að þessu í bréfi til foreldra sinna sem hann skrifar
laugardaginn fyrir hvítasunnu árið 1844 skömmu áður en hann lagði af stað í
ferðalag til Pýskalands sér til heilsubótar. í bréfinu segir hann jafnframt að
hann vilji heldur fara til íslands ef þess sé kostur.77 Prófessorsembættið var
auglýst 13. nóvember 1844. Konráð var þá enn í Pýskalandi þegar
auglýsingin birtist, en brá við og hraðaði för til Kaupmannahafnar og var
kominn þangað á aðfangadag. Umsókn hans um prófessorsembættið - „at
ansættes som Professor i de nordiske Sprog“ -er dagsett 31. desember 1844.
í umsókninni vísaði Konráð til fyrri umsóknar um kennarastöðu við Lærða
skólann í íslensku, dönsku og þýsku, en prófessorsembætti í norrænum mál-
um hafi verið það markmið sem hann stefndi að beint og óbeint. í lok um-
sóknarinnar gaf hann skýringu á af hvaða orsökum Frum-partarnir voru enn
ekki komnir út, en gat þess jafnframt að þeir væru í undirbúningi í þýskri
gerð og „oldnordisk Formlære“ væri að mestu lokið og mundi fylgja á eftir
þegar dansk-íslensku orðabókinni yrði lokið.
Sá sem varð fyrir valinu var danskur maður, N. M. Petersen að nafni. Um-
sókn hans var dagsett degi fyrr en Konráðs. Petersen hafði áður starfað við
Leyndarskjalasafn konungs, en var mjög hikandi að stíga þetta skref. Hann
var æskuvinur Rasks, en sérsvið hans var nokkuð annað og honum fannst
hann standa í skugga vinar síns. Pað gerði sitt til að svo leit út sem Petersen
mundi lækka í launum við að verða prófessor og því vildi hann sameina pró-
fessorsembættið starfi sínu við Leyndarskjalasafnið.78 Petta gekk svo langt
að hann afturkallaði umsókn sína með bréfi 3. febrúar 1845, en 17. febrúar
hafði honum snúist hugur, enda var honum tjáð að tæki hann ekki við stöð-
unni yrði hún lögð niður. Konungur veitti honum síðan embættið 28. mars
1845.79
Tveir aðrir lögðu inn umsóknir, þeir Jón Sigurðsson og P. G. Thorsen
bókavörður. Umsókn Jóns er dagsett 14. janúar þar sem hann bað um að
skoðast sem „Concurrent ved Besættelsen af den oprettede Lærerpost i de
nordiske Sprog“, en Thorsen bætti við „som (indtil videre) Lectorat i dansk
og nordisk Litteratur og Sprog“. Orðalag þessara tveggja umsókna bendir til
að hér hafi jafnframt verið önnur staða í kjölfarinu. Það er athyglisvert að
Finnur Magnússon og C. C. Rafn skrifa báðir meðmæli á forsíðu umsóknar
Jóns Sigurðssonar og Finnur dagsetur þau sama dag og Jón skrifar umsókn-
\